Ο Καμμένος, ο Παπανδρέου και η… γρήγορη απονομή δικαιοσύνης!

«Εστι δίκης οφθαλμός ός τα πανθ’ ορά», έλεγε ο Μένανδρος το 4ο αι. π.χ. 

Εντάξει, το δεύτερο σκέλος της  φράσης  δεν ισχύει στην κυριολεξία,  αλλά κάτι  άρχισε να κινείται. Ο Πάνος Καμμένος καταδικάστηκε από  το Εφετείο Αθηνών για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του Αντρίκου Παπανδρέου (αδελφού του τότε πρωθυπουργού ) για τα περίφημα CDS (credit default swaps).  Επίσης το δικαστήριο, επειδή  έκρινε ότι υπάρχει κίνδυνος επανάληψης  της προσβολής του Αντρίκου, κάθε φορά που θα κάνει παρόμοιες δηλώσεις, θα καταβάλει 2.000 ευρώ! 

Τα εξωτικά αυτά προϊόντα του καζινοκαπιταλισμού (ασφάλιστρα κινδύνου έναντι ομολόγων που εκδίδουν κράτη και μεγάλες  επιχειρήσεις)  ήταν ευκαιρία για τον Καμμένο να κατηγορήσει τον τότε Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου   και την οικογένειά του ότι οδήγησαν την Ελλάδα επίτηδες στη χρεοκοπία για να θησαυρίσουν! 

Δεν είναι μόνο οι οπαδοί ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ που προπαγάνδισαν τότε την «καμμένη» προπαγάνδα γιατί τους εξυπηρετούσε  η αδιανόητη κατηγορία. Ήταν  και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι γιατί ήταν

δυσαρεστημένοι και έτοιμοι να ρίξουν τον ΓΑΠ, και άλλοι γιατί το υποβάθμισαν ως  κατηγορία, αφού  δεν ήξεραν  «τι είναι «αυτά τα κινέζικα που λέει ο Καμμένος». 

Είναι η πολλοστή  φορά που καταδικάζεται ο πρώην υπουργός. Είχε προηγηθεί η καταδίκη του για την προτροπή του  στη Θεσσαλονίκη προς τον κόσμο να λιντσάρουν  τον πρώην δήμαρχο του στο δήμο Αριστοτέλη της Χαλκιδικής, Χρήστο  Πάχτα. Είχε επίσης επιδικαστεί αποζημίωση υπέρ του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου μετά από αγωγή του για συκοφαντική δυσφήμιση εις βάρος του.  Το ίδιο είχε συμβεί για συκοφαντική δυσφήμιση κατά της Ντόρας Μπακογιάννη, αλλά και του Μάκη Βορίδη. (Δυστυχώς  όταν ο πρώην  απειλούσε και τους δημοσιογράφους  που θεωρούσε «μνημονιακούς»  - δεν είχαν το δικαίωμα να είναι, ενώ ο ίδιος είχε το δικαίωμα να ψηφίζει το 3ο μνημόνιο), η ΕΣΗΕΑ εκώφευσε).

Με την αποδοχή του λαού, συνέβη  αυτό που είπε ο εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ Παύλος Χρηστίδης: «Κάποιοι έκαναν καριέρα   στη χυδαιότητα και την συκοφαντία. Πρώτος - πρώτος ο Καμμένος».  

Αλλά  δεν ήταν μόνο ο Καμμένος  αλλά και άλλοι «λεβέντες» που στο πνεύμα της τότε εποχής  είχαν το ακαταδίωκτο παρότι δεν ήταν κυβέρνηση,  και μετά το απέκτησαν και επισήμως,  υπό τον θώρακα της προστασίας που τους πρόσφερε η κοινοβουλευτική «τήβεννος». 

Ήταν σε ημερήσια τάξη οι δολοφονίες  χαρακτήρα -  από πλευράς οπαδών ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται και σήμερα, αν και έχουν  συρρικνωθεί. Η ανοχή είχε φανεί ως αδυναμία, ή ακόμα και ως σιωπηρή ενοχή. 

Η καταφυγή στη δικαιοσύνη  πλέον είναι η οδός. Αλλά είναι… μισή οδός γιατί έτσι που καθυστερεί είναι σχεδόν ως μην υπάρχουσα.  Δεν είναι δυνατόν ένας πολίτης του οποίου όχι απλώς προσβάλλεται  η αξιοπρέπεια, αλλά  του αποδίδεται και η επαχθέστερη κατηγορία, ότι είναι δολιοφθορέας της ίδιας του της πατρίδας, που φωτογραφίζεται ως  κοινός  προδότης για να εισπράξει τα λύτρα της προδοσίας του (εν προκειμένω η οικογένεια Παπανδρέου) να περιμένει δέκα χρόνια έως ότου αποκατασταθεί. 

Και πόσο θα αποκατασταθεί μετά από δέκα χρόνια, όταν στο ενδιάμεσο μεγάλο διάστημα θα έχει τρωθεί η προσωπική του αξιοπρέπεια, φέρει κηλίδες η κοινωνική του εικόνα,  ενδεχομένως έχει διαταραχθεί η οικογενειακή του ευρυθμία  (συνέβη με άλλον πολιτικό),  τα παιδιά του θα νιώθουν ενοχή  και ντροπή έναντι συμμαθητών τους (και αυτό έχει συμβεί σε άλλη περίπτωση),  ενώ στον επαγγελματικό του περίγυρο θα βρίσκει  προσκόμματα  αντιμετωπιζόμενος  με καχυποψία. Και αυτό επειδή κάποιοι   πολιτικοί αργυραμοιβοί έπαιξαν στα εκλογικά ζάρια την ύπαρξή του.

Η κυβέρνηση βρέθηκε μπροστά σε απρόσμενες καταστάσεις. Σύμφωνοι. Αλλά τα απρόσμενα αφορούσαν τομείς  υγείας, και εξ αυτής της οικονομίας.  Οι υπόλοιποι τομείς  δεν κωλύονται  στη δραστηριότητά τους. Βρήκε αυτή τη χαώδη κατάσταση στην δικαιοσύνη. Σύμφωνοι. Αλλά αυτό δεν θα αποτελεί δικαιολογία αν αφήσει την κατάσταση ως έχει.

Ανάμεσα στα 47 κράτη του Συμβουλίου της Ευρώπης  η χώρα μας κατέχει την τέταρτη θέση,  ενώ στις  26 χώρες της Ευρώπης  την πρώτη,  στις καθυστερήσεις έκδοσης των αποφάσεων.  Οσο για τις δικογραφίες, στην Ελλάδα του 2020,  μεταφέρονται με.. καροτσάκια του σουπερμάρκετ, καθώς η έλλειψη μηχανοργάνωσης ταλαιπωρεί τους πάντες (πολίτες, δικηγόρους, δικαστικούς υπαλλήλους,  δικαστές).  

Δεν είμαστε οι κατάλληλοι να υποδείξουμε τι πρέπει να γίνει. Υπάρχουν εντεταλμένοι για αυτό, οι οποίοι άλλωστε γνωρίζουν. Είμαστε πολίτες και αναμένουμε αποτελέσματα. Παράλληλα η κυβέρνηση ευτυχεί να έχει ένα πολύ καλό υπουργείο  Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Η  αναδιοργάνωση της η Δικαιοσύνης πρέπει  να αρχίσει τάχιστα. Να μπει διοικητικά  στον 21ο αιώνα. Πολύ περισσότερο που  αυτή η κατάσταση έχει και τεράστιο οικονομικό  κόστος. Άμεσο αλλά και έμμεσο  καθώς αποθαρρύνει επενδύσεις. Εάν το πετύχει η κυβέρνηση θα μνημονεύεται γι’ αυτό. 

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr