Θωρακίστε την Ελλάδα

Η συμπεριφορά της Τουρκία καθιστά επιβεβλημένη την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας και την αμυντική θωράκιση της Ελλάδας

Βασίλειος Λ. Κωνσταντινόπουλος

Καθηγητής Πανεπιστημίου

Δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν Θουκ. V 89

  Η πρόσφατη προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας να στείλει παράτυπα και επομένως αυθαίρετα ωκεανογραφικό στο Αιγαίο αποτελεί εξόφθαλμη απόδειξη της πρόθεσής της να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα μετά την Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο κατά κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου και καλής γειτονικής πίστης. Είναι αυτονόητο ότι η συμπεριφορά αυτή θεωρεί προσχηματικές τις διερευνητικές επαφές, για να αποφύγει τις επαπειλούμενες ευρωπαϊκές κυρώσεις, αλλά και για να εκβιάσει την Ελλάδα να αποδεχθεί τη γαλάζια πατρίδα που ο Ερντογάν έχει κηρύξει.

Η πρόσφατη μάλιστα αναγγελία ναυτικής άσκησης στο Αιγαίο με τον τίτλο «Γαλάζια Πατρίδα» επιβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οι δήθεν παραληρηματικές δηλώσεις του νεοοθωμανού σουλτάνου δεν αποτελούν ρητορικές ακρότητες, αλλά μια

expressis verbis δήλωση των πραγματικών προθέσεών του.

Αν πραγματικά η τουρκική πλευρά πιστεύει ότι δικαιούται να διεξαγάγει ωκεανογραφικές έρευνες σε διεθνή ύδατα -και αναμφισβήτητα βέβαια μπορεί αρκεί βέβαια το πλοίο να μην είναι πολεμικό, ούτε να συνοδεύεται από πολεμικά πλοία και επιπροσθέτως η NAVTEX να έχει εκδοθεί αρμοδίως από την Ελλάδα και όχι αναρμοδίως από την Τουρκία- τότε, κατά την ίδια ακριβώς λογική, η Τουρκία δεν πρέπει να διαμαρτυρηθεί, αν η Ελλάδα στείλει ένα ωκεανογραφικό στα διεθνή ύδατα της θάλασσας του Μαρμαρά ή του Ευξείνου Πόντου. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τις φιλοπόλεμες τουρκικές αντιδράσεις σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αν δεν βυθιστεί το ελληνικό ωκεανογραφικό αύτανδρο, θα οδηγηθεί οπωσδήποτε σε κάποιο τουρκικό λιμάνι υπό καθεστώς ομηρίας, γιατί η Τουρκία επιδεικνύει πάντα αρπακτικές διαθέσεις, χωρίς να ανέχεται ταυτόχρονα καμία προκλητική συμπεριφορά.

Και η μεν Τουρκία καλά κάνει. Το ερώτημα είναι τι κάνει η Ελλάδα. Η απουσία βέβαια εθνικής στρατηγικής υπό τη μορφή μιας νέας Μεγάλης Ιδέας έχει αποδυναμώσει την ισχύ της Ελλάδος, υποχρεώνοντάς την σε μια ενδοτική πολιτική που ενισχύεται από μια μακάρια αδράνεια να κινητοποιήσει όλη την αμυντική βιομηχανία με εντατικούς ρυθμούς, για να επιταχύνει τον επανεξοπλισμό της.

Αντίστοιχα προς το έργο του Erich von Mannstein “Verlorene Siege” (=Χαμένες Νίκες), πρέπει να γραφεί ένα έργο με τίτλο «Χαμένες Ευκαιρίες», που να αποτυπώνει την εγκατάλειψη πρωτότυπων επιτευγμάτων της αμυντικής μας βιομηχανίας, οφειλόμενη σε πρόδηλη αβελτερία ή σε ιδιοτελή δράση των ιθυνόντων κύκλων αυτής της χώρας.

  Ακόμα και τώρα που φαίνεται ότι έχει αναγνωριστεί η αναγκαιότητα της αμυντικής θωράκισης ως βασικό πρόταγμα για την άσκηση μιας αξιοπρεπούς εξωτερικής πολιτικής, τα κρατικά αντανακλαστικά παραμένουν σε απαράδεκτα χαμηλό επίπεδο. Θα πρέπει όλες οι καινοτόμες αμυντικές προτάσεις από τα ΤΟΜΑ ΛΕΩΝΙΔΑΣ και ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ, το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης στο Αιγαίο, το ελληνικό τυφέκιο εφόδου και τα ελληνικής σχεδίασης πολεμικά σκάφη να ανασυρθούν από τα συρτάρια και να υλοποιηθούν κατάλληλα προσαρμοσμένα στις νέες ανάγκες, ωθώντας με τον τρόπο αυτό δυναμικά την αμυντική βιομηχανική ανάπτυξη, εκτός από την ανόρθωση του κύρους της χώρας.

Είναι απαράδεκτο η Ελλάδα να έχει ΤΟΜΑ Μ 113 και να αναζητεί αγορά νέων, όταν θα μπορούσε ήδη και το ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ να κατασκευάσει και σε συμπαραγωγή με την Αυστρία να ανακαινίσει το ΤΟΜΑ ΛΕΩΝΙΔΑΣ.

Τα πρώτα ανεπάνδρωτα αεροπλάνα πριν από πολλές δεκαετίες είχε κατασκευάσει Έλληνας, την πρόταση του οποίου για μαζική χρήση τότε απέρριψε η ανεπάρκεια ή ιδιοτέλεια κάποιων πολιτικοστρατιωτικών κύκλων. Αν μάλιστα είχε υλοποιηθεί η πρόταση κάποιων για συμμετοχή της Ελλάδος στο πρόγραμμα συμπαραγωγής του Eurofighter από το 1996, η χώρα θα είχε άλλο ειδικό βάρος και στις διμερείς και στις πολυμερείς της σχέσεις και βεβαίως άλλο εκτόπισμα στην Ανατολική Μεσόγειο.

  Το καθεστώς απειλών υπό το οποίο συνεχώς κινούνται και θα κινούνται οι ελληνοκυπριακοτουρκικές σχέσεις υπαγορεύει όχι απλά για λόγους γοήτρου, αλλά για λόγους εθνικής επιβίωσης την κραταίωση της άμυνας της χώρας και ιδίως του νησιωτικού χώρου, συμπεριλαμβανομένης και της Κύπρου (δηλαδή του ΕΑΧ). Η άποψη μάλιστα που επικρατεί σε ορισμένους πολιτικοστρατιωτικούς κύκλους, ότι η αμυντική θωράκιση των νήσων πρέπει να είναι ικανή να αντέξει μία ή το πολύ δύο ημέρες ωσότου παρέμβει ο διεθνής παράγοντας, εκτός του ότι είναι αυτόχρημα ηττοπαθής και αντιπατριωτική, αναβιώνει τη λογική των προστάτιδων δυνάμεων υπό τη σκιά των οποίων ως άλλο προτεκτοράτο οφείλει να βρίσκεται η Ελλάδα.

  Είναι όμως ευρύτερα γνωστό ότι στις διεθνείς σχέσεις δυστυχώς οι ισχυροί επιβάλλουν τις θελήσεις τους κατά το μέτρο της δύναμής τους, ενώ οι ανίσχυροι υποχωρούν, όπως ακριβώς διδάσκει το αιώνιο παράδειγμα της στάσης των ισχυρών Αθηναίων απέναντι στους ανίσχυρους Μήλιους, που διασώζει ο Θουκυδίδης.

 infognomonpolitics.gr