Έρχεται να προκαλέσει (με… «ιδιωτική επίσκεψη»)!

Tου Θανάση Κ. 

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών δεν έρχεται στην Ελλάδα για να συμβάλλει στην “προσέγγιση” των δύο χωρών. Έρχεται για να προκαλέσει: στη Θράκη!

Όπου ανακοίνωσε ο ίδιος ότι θα πάει – για “ιδιωτική επίσκεψη” λέει, συνοδευόμενες από δεκάδες δημοσιογράφους – χωρίς να ζητήσει την άδεια από τις Ελληνικές αρχές!

Οι Έλληνες τον περίμεναν στα Χανιά κι αυτός ανακοίνωσε ότι θα πάει στη Θράκη προτού φτάσει στην Αθήνα…

Κι έτσι έμπρακτα προσπαθεί να βάλει στην ατζέντα αυτό που η Ελλάδα, δικαίως, δεν θέλει: Ζήτημα για τη Δυτική Θράκη και για τη Συνθήκη της Λωζάνης (του 1923) που η κυβέρνηση Ερντογάν επιδιώκει να αναθεωρήσει.

Η Ελλάδα δεν έκανε τίποτε για να το εμποδίσει αυτό…

Την ίδια στιγμή Τούρκοι αξιωματούχοι αναγγέλλουν μεγάλη ναυτική άσκηση στο Αιγαίο και μελλοντικές έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο και νοτίως της Κρήτης. Μήπως είναι αυτό απλά “επικοινωνιακά πυροτέχνημα” της Άγκυρας; Ή μήπως φανερώνει πραγματική κλιμάκωση προκλήσεων. Μπορεί και τα δύο.

Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία κλιμακώνει! Η Ελλάδα, απλώς, δεν αντιδρά.

Αντίθετα δείχνει διατεθειμένη να συζητά, σαν να μη συμβαίνει τίποτε.

Κάθε άλλη χώρα θα διαμήνυε στο εξωτερικό ότι η Τουρκία προκαλεί!

Η Ελλάδα “σφυρίζει αδιάφορα”…

Κάθε άλλη χώρα θα ματαίωνε την επίσκεψη του Τσαβούσογλου στην Ελλάδα και θα ανέστελλε τις “διερευνητικές”. Εμείς απλώς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε.

Δεν είναι “προς θάνατον να νοιώθεις μιαν αρχική αμηχανία απέναντι σε προκλητικό αντίπαλο. Αλλά είναι ασυγχώρητο να μην ξεπερνάς την αρχική αμηχανία σου. Είναι πολύ χειρότερο, να παρουσιάζεις της αμηχανία ως… “αρετή ψυχραιμίας”…

–Υποτίθεται ότι οι “διερευνητικές” άρχισαν όταν η Τουρκία σταμάτησε τις “έμπρακτες προκλήσεις”.

Στην πραγματικότητα, όμως, η Τουρκία ποτέ δεν σταμάτησε τις προκλήσεις! Εξακολουθεί να εξαγγέλλει navtex, εξακολουθεί να ανακοινώνει γυμνάσια σε “αμφισβητούμενα” κατά την ίδια – και ελληνικά κατά το Διεθνές Δίκαιο (αλλά και Κυπριακά) – κυριαρχικά δικαιώματα. Τώρα επέλεξε να προκαλεί και μέσα στην Ελλάδα, και μάλιστα στο πιο “ευαίσθητο” σημείο: στη Θράκη.

—Υποτίθεται ότι ο “διάλογος” θα γινόταν μόνο στα ζητήματα οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών (ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα).

Η Τουρκία θέτει και άλλα ζητήματα, όπως αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο και αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης.

—Υποτίθεται ότι η Ελλάδα “δεν συζητάει” τίποτε από τις μονομερείς αμφισβητήσεις της Τουρκίας.

Στην πραγματικότητα η Τουρκία προσπαθεί προκλητικά να επιβάλει την δική της ατζέντα με επισκέψεις του Τσαβούσογλου στη Θράκη.

Το ότι εμείς του απαντάμε δημόσια, όπως – ορθώς – έκανε ο κ. Δένδιας στην Άγκυρα, δεν αρκεί – όταν του επιτρέπουμε να συνεχίζει και να κλιμακώνει εντός της ελληνικής επικράτειας.

Σε αυτή την “ήπια αναμέτρηση” δεν κερδίζει όποιος πει την πιο επιτυχημένη “ατάκα” – αλλά όποιος επιβάλει εμπράκτως τους όρους του.

Κάποιοι λένε ότι η Ελλάδα “δεν μπορούσε να απαγορεύσει” στον κ. Τσαβούσογλου να επισκεφθεί “ιδιωτικώς” τη Θράκη.

Τι θα ακούσουμε ακόμα;

Η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να απαγορεύσει σε οποιονδήποτε ξένο αξιωματούχο να επισκεφθεί ευαίσθητη παραμεθόριο περιοχή.

Η Τουρκία έτσι κι αλλιώς προσπαθεί να μετατρέψει την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης σε “στρατηγική μειονότητα” μέσω της οποίας θα θέσει ζητήματα Ελληνικής κυριαρχίας.

Το Διεθνές Δίκαιο δεν επιτρέπει σε χώρες να δημιουργούν “στρατηγικές μειονότητες” σε βάρος άλλων χωρών.

Η Τουρκία αυτό ακριβώς κάνει και η Ελλάδα σε αυτό οφείλει να αντιδράσει. Αργά ή γρήγορα θα υποχρεωθεί να αντιδράσει. Κι όσο πιο σύντομα, τόσο το καλύτερο.

Η μονομερής απόφαση Τσαβούσογλου να πάει στη Θράκη (μετά απ’ όσα έχει πει και ο ίδιος και ο Ερντογάν) ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία να αντιδράσουμε. Δεν το κάναμε…

Κάποιοι υπονοούν – γιατί δεν τολμάνε να το πουν, ακόμα – ότι αν αρνιόμασταν στον Τσαβούσογλου θα παίρναμε την ευθύνη νέας κλιμάκωσης στα Ελληνοτουρκικά. Κάτι σαν να “προκαλούσαμε” την Τουρκία, δηλαδή…

Όντως… τι θα ακούσουμε ακόμα;

Το ακριβώς αντίθετο ισχύει: θα κόβαμε τη φόρα της Τουρκία και θα αποθαρρύναμε περαιτέρω κλιμάκωση, που έτσι κι αλλιώς κάνει και σχεδιάζει να πάει πολύ μακρύτερα. Και δεν το κρύβει…

Αλίμονο να φοβόμαστε να εμποδίσουμε ένα προκλητικό ξένο αξιωματούχο να μας προκαλεί μέσα στη χώρα μας!

Αυτή η φοβικότητα οδηγεί σε πολύ χειρότερα…

Η συγκράτηση της Τουρκίας απαιτεί να της κόβουμε τη φόρα εγκαίρως. Όχι να την αφήνουμε να προκαλεί όπου θέλει..

Η φοβικότητα από την πλευρά μας πυροδοτεί την κλιμάκωση από την πλευρά της!

Η Τουρκία εργαλειοποιεί τις “προσφυγικές ροες”. Αυτό η Ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο το καταλαβαίνει πλήρως, αλλά και το έχει καταγγείλει διεθνώς και είναι προς τιμήν της. Και ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης το επαναλαμβάνει συνεχώς – επίσης, προς τιμήν του.

Η Τουρκία εργαλειοποιεί επίσης και τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.  “Εργαλειοποίηση” είναι κι αυτή.

Όμως αυτό ειδικά, η Ελληνική κυβέρνηση δεν μοιάζει να το καταλαβαίνει ακόμα. Κι αυτό δεν είναι προς τιμήν της.

–Η Τουρκία, έχει προ πολλού δημιουργήσει απροσπέλαστο τείχος στα νότια σύνορά της με τη σπαρασσόμενη (τότε) Συρία. Κι έχει το θράσος να καταγγέλλει την Ελλάδα, που δημιούργησε με μεγάλη καθυστέρηση “φράχτη” για τους εργαλειοποιημένους λαθρομετανάστες στον Έβρο!

–Η Τουρκία έχει σωρεία καταγγελιών και καταδικαστικών αποφάσεων σε βάρος της για φοβερές παραβιάσει σε όλο το φάσμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κι έχει το θράσος να καταγγέλλει την Ελλάδα για “παραβιάσεις” ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί δεν αναγνωρίζει (λέει) ως “τουρκικά” δύο μουσουλμανικά σωματεία στην Θράκη (γιατί απλούστατα αυτό αποτελεί παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάνης)…

   

–Η Τουρκία επικαλείται ότι και ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών επισκέπτεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη όταν πηγαίνει στην Τουρκία. Ιδιωτικώς…

Όμως ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δεν ξεσηκώνει την Ελληνική Ομογένεια στην Πόλη, την οποία οι Τούρκοι έχουν προ πολλού εξαφανίσει! Ενώ αντίθετα, η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη υπάρχει! Και παρά τα όποια “προβλήματα” υπήρξαν στο παρελθόν, απολαμβάνει πλήρως τα δικαιώματά της και ευημερεί. Με βιοτικό επίπεδο καλύτερο απ’ ό,τι ο μέσος Τούρκος απέναντι…

Εν πάση περιπτώσει, από την Τουρκία τρέχουν άνθρωποι να ξεφύγουν προς την Ελλάδα! Δεν διαφεύγει κανείς από την Ελλάδα για να… “σωθεί” στην Τουρκία!

Και οι μουσουλμάνοι που φέρνει ο Ερντογάν από τη Βόρειο Αφρική και από χώρες της Άπω Ανατολής (όχι από χώρες με Πόλεμο), στην Ελλάδα θέλουν να έλθουν! Και στην υπόλοιπη Ευρώπη…

Δεν θέλει κανείς τους να μείνει στη (μουσουλμανική) Τουρκία…

Μας λένε ότι οι Τούρκοι επίσημοι μιλάνε δημόσια για την “Τουρκική ταυτότητα” κάποιων μουσουλμάνων της Θράκης (που είναι “τουρκογενείς”). Κι αυτό είναι ψέμα. Χονδροειδές ψέμα!

Προχθές ακόμα οι Τούρκοι επίσημοι μίλησαν για την “τουρκική ταυτότητα”, των Πομάκων της Θράκης! Οι οποίοι δεν είναι “τουρκογενείς”, δεν εκτουρκίστηκαν επί 500 χρόνια τουρκοκρατίας – και προσπαθούν τώρα να τους εκτουρκίσουν, μέσα στην Ελλάδα! Αυτό είναι πρόκληση της Τουρκίας μέσα σε ελληνικό έδαφος.

Και ντροπή για την Ελλάδα – και για την Ευρώπη συνολικά – να το παρακολουθεί χωρίς να αντιδρά…

Αλήθεια τι θα συνέβαινε αν πήγαινε Έλληνας αξιωματούχος στο Ντιαρμπακίρ της Τουρκίας (τη μεγαλύτερη πόλη των Κούρδων στην Ανατολία) κι έλεγε δημόσια εκεί ότι οι κάτοικοι της περιοχής είναι Κούρδοι κι όχι “Τούρκοι”, όπως λένε οι αρχές της Τουρκίας;

Αυτό θα θεωρούνταν μεγίστη πρόκληση, αν το έκανε Έλληνες επίσημος στην Τουρκία. Όταν αντίστοιχα – και χειρότερα – κάνει Τούρκος επίσημος στην Ελλάδα “δεν τρέχει τίποτε”, “όλα καλά”, μην είμαστε και… “ακραίοι” τώρα!!!

(Και να σκεφτείτε ότι η μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη είναι 150 χιλιάδες, εκ των οποίων οι λεγόμενοι “τουρκογενείς” μόλις 80 χιλιάδες! Ενώ οι Κούρδοι της Τουρκίας ξεπερνάνε τα 22 εκατομμύρια – κατά ανεπίσημες τουρκικές πηγές. Πιθανότατα πολύ περισσότεροι…)

Ο Paul Nitze υπήρξε ένας πολύ σημαντικός πολιτικός, πανεπιστημιακός και διπλωματικός διαπραγματευτής των ΗΠΑ κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία ως “¨περιστερά” που αντιστεκόταν στα “γεράκια”. Πρωτο-διορίστηκε σε κυβερνητικό πόστο επί Προεδρίας Κέννεντυ το 1961 και προήχθη επί Τζόνσον. Διαπραγματεύθηκε επιτυχώς την πρώτη μεγάλη Συμφωνία για έλεγχο των Πυρηνικών όπλων μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, την SALT-1 (Strategic Arms LIMITATION Treaty-1973) με στόχο να φρενάρει την αύξησή τους κι από τις δύο πλευρές.

Αλλά στη συνέχεια (1979) ο Νίτζε αρνήθηκε την επέκτασή της Συμφωνίας Εκείνης (την περιβόητη SALT-II), γιατί οι Σοβιετικοί έβρισκαν τρόπο να παρακάμπτουν τους περιορισμούς (ιδιαίτερα με την εγκατάσταση των SS-20 στην Ευρώπη).

Όταν εξελέγη ο Ρέηγκαν και η SALT-2 δεν επικυρώθηκε από το Κογκρέσο, ο Νίτζε ξεκίνησε αληθινή προσπάθεια ειλικρινούς προσέγγισης με την “άλλη πλευρά” (Walk in Woods – 1982). Ήταν μια άτυπη συζήτηση ανάμεσα στον Νίτζε και τον Σοβιετικό πρέσβυ Yully Kvitinsky στη Γενεύη. Το “σκηνικό” ήταν ένας περίπατος στο δάσος (έξω από τη Γενεύη), την ώρα που ο κόσμος έμπαινε σε νέο Ψυχρό Πόλεμο…

Η προσπάθεια που ξεκίνησε με το Walk in the Woods, τρία χρόνια αργότερα ξεμπλόκαρε μιαν άλλη, πολύ ισορροπημένη και φιλόδοξη επαναπροσέγγιση με τους Σοβιετικούς, όχι απλώς για την “μη αύξηση”, αλλά για τον σταδιακό περιορισμό των πυρηνικών όπλων κι από τις δύο πλευρές! Τη λεγόμενη START (Strategic Arms REDUCTION Treaty). Που υπογράφηκε τελικά τo 1991, πέτυχε αληθινά και ισχύει ακόμα (διευρυμένη μάλιστα μετά το 2011)!

Ο Paul Nitze ήξερε να προωθεί αληθινές προσεγγίσεις αντίπαλων πλευρών, πως να διαπραγματεύεται ισορροπημένες λύσεις και πως να αρνείται πρόχειρες και κακές λύσεις που δημιουργούσαν πολλαπλά προβλήματα αργότερα.

Κατηγορήθηκε από τους επαγγελματίες “πατριδαμύντορες” ως “ενδοτικός” κι από τους επαγγελματίες “ειρηνιστές” ως  “φιλοπόλεμος”. Έβαλε την υπογραφή του σε όλες τις πραγματικές Συμφωνίες που θεμελίωσαν την Ειρήνη επί Ψυχρού Πολέμου. Τον σέβονταν και οι Σοβιετικοί (που, όμως ήθελαν “έντιμη Ειρήνη” με τις ΗΠΑ),. αλλά και οι πιο “σκληροτράχηλοι Αμερικανοί” (που, όμως είχαν μυαλό στο κεφάλι τους).

–Πιστώθηκε μαζί με τον Νίξον μερίδιο από την επιτυχία της Ύφεσης (το 1973) που οδήγησε στη Τελική Πράξη του Ελσίνκι δύο χρόνια αργότερα (1975).

–Όπως πιστώθηκε μαζί με τον Ρέηγκαν μερίδιο της νίκης κατά της ΕΣΣΔ στον Ψυχρό Πόλεμο “χωρίς να πέσει σφαίρα”.

Ο Νίτζε υποστήριζε πάντα πως όταν δεν είσαι έτοιμος για έντιμη ειρήνη, δεν πρέπει να επείγεσαι για διαπραγματεύσεις. Κι όταν η άλλη πλευρά δεν είναι έτοιμη για έντιμο συμβιβασμό μαζί σου, δεν πρέπει να βιάζεσαι να τα βρεις μαζί της. Κι όταν δημιουργείται αδιέξοδο, τότε πρέπει να επεξεργάζεσαι νέα πολιτική για να ξεπεράσει το αδιέξοδο, όχι για να… φτιασιδώνεις το αδιέξοδο. Ούτε να τα “ψευτο-λύνεις” τώρα, για να επανέλθουν χειρότερα, αργότερα…

Ο Νίτζε ήξερε να χτίζει γέφυρες αλλά και να κόβει τη φόρα σε όσους πήγαιναν να στήσουν παγίδες. Ήξερε να ξεκινάει διαπραγματεύσεις, αλλά και να τις διακόπτει, για να τις επαναφέρει αργότερα σε σωστή (και βιώσιμη) βάση.

Ο Νίτσε έφτιαξε μιαν ολόκληρη “σχολή” για το πως ασκείται η διπλωματία σε δύσκολες στιγμές ανάμεσα σε αντίπαλες δυνάμεις. Και για το πως εξουδετερώνεται η επιθετικότητα του αντιπάλου.

Το έργο του διδάσκεται σε όλες τις σοβαρές διπλωματικές ακαδημίες. Εδώ αγνοείται…

Ο Πώλ Νίτζε πέθανε πλήρης ημερών το 2004.

Αν ζούσε σήμερα και διάβαζε αυτά που διαβάζουμε, θα γέλαγε…

 dailypost.gr/