Οι αντιεμβολιαστές, οι νέοι «αγανακτισμένοι»;

Φαίνεται πως αυτοί που δεν επιθυμούν, για τους δικούς τους λόγους, να εμβολιασθούν αποτελούν μια ευμεγέθη ομάδα, που δεν μπορεί να αγνοηθεί πολιτικά και κοινωνικά. Με δεδομένο πως το ρίσκο που αναλαμβάνει αυτός που δεν εμβολιάζεται αφορά την ίδια την ζωή του, τότε το φαινόμενο απαιτεί προσεκτική εξέταση για να μην βρεθούμε μπροστά σε πολυεπίπεδες εκπλήξεις.

Αυτή η μεγάλη κατηγορία των ανεμβολίαστων αποτελείται από ετερόκλιτα στοιχεία. Από εκ πεποιθήσεως αντιεμβολιαστές, από αυτούς που φοβούνται, από τους διστακτικούς και τους αναποφάσιστους, από αυτούς που θεωρούν τον covid 19 μια μορφή γρίπης. Συνεπώς, είναι δύσκολη η προσέγγιση τους γιατί απαιτεί διαφορετικά εργαλεία για την κάθε υποκατηγορία των ανεμβολίαστων.

Όμως η συνολική τους συμπεριφορά δημιουργεί προβλήματα στην πολιτική της κυβέρνησης, όχι απλώς στον χώρο της υγείας, αλλά και της οικονομίας και σχεδόν σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις.

Με απλά λόγια αν ο αριθμός αυτών που δεν εμβολιάζονται εξακολουθήσει να κινείται στα

σχετικώς υψηλά σημερινά επίπεδα, η υποτροπή θα είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο, με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Ήδη στην Πορτογαλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο παρατηρείται αναζωπύρωση της πανδημίας.

Άρα δηλώσεις επωνύμων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αποθαρρύνουν τους πολίτες να πάνε να εμβολιαστούν, συμβάλλουν στην δημιουργία πρόσφορου εδάφους για ένα τέταρτο κύμα covid 19. Mάλιστα, όταν παρόμοιες δηλώσεις γίνονται από πρωτοκλασάτα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ακόμα και τον πιο καλόπιστο και ανυποψίαστο πολίτη, τον εμβάλλουν σε δεύτερες σκέψεις.

Μήπως συνειδητά υπονομεύουν την κυβερνητική προσπάθεια αντιμετώπισης της πανδημίας που είναι σε τελική ανάλυση εθνική προσπάθεια; Μήπως με τις δηλώσεις τους ψαρεύουν στα θολά νερά των αντιεμβολιαστών; Μήπως πίσω από επιστημονικοφανείς ενστάσεις κρύβεται μια άθλια μεθόδευση αποθάρρυνσης των πολιτών να πάνε στα εμβολιαστικά κέντρα;

Αναφέρομαι βεβαίως στις γνωστές δηλώσεις του κ. Πολάκη ο οποίος για μιαν ακόμα φορά αποστασιοποιήθηκε, άνευ συνεπειών, από την «επίσημη» θέση του ΣΥΡΙΖΑ που υποτίθεται την εκφράζει ο κ. Ξανθός.

Αυτή η μεθοδευμένη διγλωσσία αναμφίβολα δημιουργεί ερωτηματικά για το τι επιζητεί η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Με δεδομένο πως όχι μόνον δεν έβαλε πλάτη, όπως ισχυρίζεται, αλλά στήριξε πολιτικά κάθε πορεία και διαδήλωση μεσούσης της πανδημίας, πιστεύω πως οι προχθεσινές δηλώσεις του κ. Πολάκη ούτε τυχαίες είναι ούτε μπορεί να τις αποδώσουμε στο εκρηκτικό ταμπεραμέντο του.

Στον βαθμό που για ένα τόσο σοβαρό θέμα κινείται εκτός κομματικής γραμμής, χωρίς ο Α. Τσίπρας να τον ανακαλέσει στην τάξη, αυτό σημαίνει ότι εκτελούσε διατεταγμένη υπηρεσία.

Ο στόχος διττός: και να κλείσει πολιτικά το μάτι στους αντιεμβολιαστές και να υπονομεύσει την εθνική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Στην παραζάλη στην οποία βρίσκεται η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει, χωρίς αρχές, στους πολίτες που έχουν αναγορεύσει τον ανορθολογισμό σε βασικό εργαλείο της σκέψης τους.

Δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως αυτόν τον χώρο ο Α. Τσίπρας τον ομογενοποίησε πολιτικά και τον εργαλειοποίησε την περίοδο 2011—2015. Είναι γνώριμοι από τα παλιά.

 Σ. Μουμτζής-liberal.gr