Πάλι απειλεί… σε δουλειά να βρισκόμαστε

Θερμό καλοκαίρι για την κυβέρνηση προμήνυσε ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στο Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος. Τους ζήτησε να εκπέμψουν ένα ισχυρό μήνυμα προγραμματικής ετοιμότητας, ανατροπής και νίκης!

Πάλι δηλαδή δεν θα την αφήσει σε «χλωρό κλαρί», όπως δεν την άφησε και στις… οδομαχίες κατά την «μητέρα των μαχών».

Για κείνη τη «μητέρα» λέμε, που μετέτρεψε την πλατεία Συντάγματος σε… Καταλαυνικά Πεδία ανειρήνευτης ταξικής μάχης (των τακτοποιημένων συνδικαλιστών του Δημοσίου). Οι πραγματικά αγωνιζόμενοι του ιδιωτικού τομέα δεν είχαν χρόνο να βρεθούν στα ηρωικά οδοφράγματα.

Έχει δίκιο ότι ξεπαγώνει ο πολιτικός χρόνος με την άρση της πανδημίας και η κυβέρνηση ξεδιπλώνει την ατζέντα της. Αυτή τη φορά όμως πίστεψε τις «πετσωμένες» δημοσκοπήσεις που εξακολουθούν να δίνουν δημοσκοπική υπεροχή στη ΝΔ κατά 13%, στον Μητσοτάκη 17% σε πρωθυπουργική υπεροχή καταλληλόλητας, με τον «Κανένα» να προηγείται συνεχώς του Τσίπρα.

Πολύ φυσιολογικά, οι δημοσκοπήσεις κατέγραψαν και την

ανασφάλεια που νιώθει ο κόσμος για το εργασιακό νομοσχέδιο. Το ίδιο το νομοσχέδιο βέβαια θα κριθεί «επί του πεδίου», ωστόσο οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει εμπέδωσαν κάποια ανασφάλεια που κατέγραψε η τελευταία δημοσκόπηση της ALCO. Ετσι ξαφνικά οι δημοσκοπήσεις έγιναν αξιόπιστες!

Παράλληλα έρχεται η βαριά ατζέντα Μητσοτάκη με το ασφαλιστικό και το νέο σύστημα επικουρικής ασφάλισης, κατά το επιτυχημένο σκανδιναβικό πρότυπο (απουσιάζει ο υπουργός Χαϊκάλης να πει τη γνώμη του), το νέο σχολείο (εμπεριέχει και αξιολόγηση εκπαιδευτικών, ανοιχτή επιλογή βιβλίων, κ.α.), η νέα δομή στην αστυνομία, ο αναπτυξιακός νόμος για περεταίρω τόνωση των επενδύσεων, το μεσοπρόθεσμο κλπ.

Κάποια θα επιτύχουν και θα θέσουν τη χώρα σε προηγμένη τροχιά, κάποια όχι και θα χρειαστούν επαναξιολόγηση. Όλα θα κριθούν κατά την εφαρμογή τους και ο λογαριασμός θα έρθει στις εκλογές. Ωστόσο η κυβέρνηση δείχνει να πειραματίζεται, να προσπαθεί.

Τι έχει να αντιτείνει σε αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Την αιώνια άρνηση, την διατήρηση των ασάλευτων και κακοφορμισμένων πτυχών της δημόσιας ζωής, που κρατούν τη χώρα καθηλωμένη στον 20ο αι.

Ο Τσίπρας φέρεται να είπε στο Πολιτικό Συμβούλιο ότι «ανοίγεται μια μεγάλη πρόκληση να αναδείξουμε την εναλλακτική πρόταση της μιας προοδευτικής κυβέρνησης με στόχο την στήριξη των δυνάμεων της εργασίας και την άμβλυνση των ανισοτήτων στην κοινωνία».

Θα περιμένουμε μάλλον πολύ χρόνο, γιατί τέτοια εναλλακτική πρόταση δεν έχει φανεί. Στο εργασιακό π.χ. κατήγγειλε ρυθμίσεις που ισχύουν στα προηγμένα κράτη της Ευρώπης και στο 55% των επιχειρήσεων. Ακούσαμε ιερεμιάδες κατά του νεοφιλελευθερισμού, αλλά η δική του πρόταση ήταν να μείνουν τα πράγματα ως έχουν.

Αν ήταν όντως μια προοδευτική αντιπολίτευση με σχέδιο και άποψη, θα έκανε για παράδειγμα προτάσεις που θα αποτελούσαν ασφαλιστικές δικλείδες, για την υπεράσπιση του εβδομαδιαίου 40ώρου, αφού θεωρεί ότι κινδυνεύει. Αντί αυτού αρκέστηκε σε ανέξοδες και αδιέξοδες καταγγελίες, γιατί τηρεί λέει τις δεσμεύσεις της στον ΣΕΒ. Λες και για το συγκεκριμένο πρόγραμμα την ψήφισαν τα μέλη του ΣΕΒ και όχι ο ελληνικό λαός.

Βέβαια κάποιοι που έχουν κάποια θεωρητική κατάρτιση στο λαϊκίστικο μπουλούκι του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το δίδυμο Λιάκος -Ζορμπά, προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τις ρυθμίσεις Μητσοτάκη ως ανασυγκρότηση του ελληνικού αστισμού.

Γιατί όχι αν ανασυγκροτηθεί σε υγιείς βάσεις; Ούτως ή άλλως ο ελληνικός αστισμός, οι πιο μεγάλοι επιχειρηματίες, ως την χρεοκοπία ήταν πλουσιοπάροχα κρατικοδίαιτοι - και επειδή ζούμε στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, και πολλοί επιχειρηματίες μικρής ισχύος αλλά άτεγκτης νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, την ίδια ώρα που εκτόξευαν ιερεμιάδες κατά του κρατισμού και της δημοσιοϋπαλληλίας, σιτίζονταν ολοκληρωτικά από το κράτος ως προμηθευτές του!.

Αυτή την προοπτική ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να την αντιμετωπίσει. Η ηγεσία του δεν έχει την κατάλληλη θεωρητική συγκρότηση να την αναλύσει. Ετσι παραπαίει σε ένα ατέρμονο επαναλαμβανόμενο λαϊκότροπο «όχι σε όλα», κάτι μεταξύ ΚΚΕ και…ΔΗΚΚΙ!

Το ΚΚΕ όμως δεν έχει κυβερνήσει, ως εκ τούτου ό,τι και να λέει, δεν εγκαλείται για ασυνέπεια. Ποιες μάχες και με πιο ηθικό έρεισμα θα δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ας πούμε παραδειγματικά για την πρώτη κατοικία: Ασχετα το αν δικαίως πρέπει να χάνεται όταν ο ιδιοκτήτης μπορεί να πληρώσει με την υπόλοιπη περιουσία του (το «κεραμίδι πάνω από το κεφάλι» είναι το νεοελληνικό φετίχ. Ιερόν! Οσοι κακομοίρηδες ζουν με το ενοίκιο είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτες, ουδείς ασχολείται με την αναγκαία φοροελάφρυνσή τους).

Αλλα αυτά είναι προσωπικοί προβληματισμοί άνευ αξίας. Αντιθέτως το προβληματικό για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πόσο δικαιούται να παρουσιάζεται ως προστάτης της της πρώτης κατοικίας.

Πριν 4 ημέρες εστάλη νέα κλήση στον Παναγιώτη Λαφαζάνη, προκειμένου να δικαστεί από το Δ’ Τριμελές Πλημε/κειο Αθηνών την Πέμπτη 7/10. Ο λόγος; Επειδή αντιστάθηκε στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και έστειλε στην εξουσιαστική λησμονιά τα συνθήματά του «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη»!

Ο Λαφαζάνης κατηγορείται με τον μισό ποινικό κώδικα, ενώ για χάρη του, επί ΣΥΡΙΖΑ ενεργοποιήθηκε το τμήμα Προστασίας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος της Ασφάλειας. Κάτι που είχαμε να το ακούσουμε από την εποχή της χούντας.

Βέβαια αυτό το 23% - 25%, που τους ακολουθεί, δεν έχει ευαισθησία δημοκρατικών κριτηρίων. Και μόνο αυτή η συγκεκριμένη αντιμετώπιση Λαφαζάνη θα έπρεπε να τους είχε σοκάρει. Δεν είχαν όμως χρόνο και περίσσια συναισθημάτων. Τα ξόδεψαν για τον άοκνο προστάτη του δημοκρατικού πολιτεύματος Δημ. Κουφοντίνα.

Σε κάθε περίπτωση το «όχι σε όλα» χωρίς ολοκληρωμένη αντιπρόταση έχει τελειώσει. Δεν έχει εκλογικό αντίκρισμα. Αναμένεται η «προγραμματική ετοιμότητα» που υπόσχεται ο Τσίπρας. Ως τώρα πάντως προγραμματική ανυπαρξία είδαμε απέναντι στα νομοσχέδια της κυβέρνησης. Γιατί το να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, δεν αποτελεί «προγραμματική ετοιμότητα».

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr