Όταν ζεύουν το άλογο στο άρμα

 

Ο Τσίπρας θέλει -λέει- να φτιάξει ένα πολιτικό αντιδεξιό μέτωπο για να πάρει την εξουσία, στα χνάρια του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου που είχε εμφανιστεί το 2018-19. Συμπαθάτε με αλλά εγώ δεν θυμάμαι ποτέ τον Κυριάκο να παρακαλά τα υπόλοιπα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης να φτιάξουν ένα κοινό σχήμα που θα διώξει τον Τσίπρα από την εξουσία. Το πρόγραμμα του διαφήμιζε ο Μητσοτάκης και την αυτοδύναμη διακυβέρνηση της ΝΔ διεκδικούσε καθαρά και ευθέως.

Θέλω να πω ότι ο Μητσοτάκης δεν είχε ποτέ ως στρατηγική του ένα πολιτικό αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Ουδέποτε εγκατέλειψε την στρατηγική της αυτοδυναμίας του στοχεύοντας σε κάποια συμμαχική αντι-ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, ούτε νόθευσε ποτέ τις αρχές και τις κατευθύνσεις του προγράμματος του στο όνομα κάποιου ελάχιστου κοινού παρονομαστή θέσεων με τον οποίον θα χτιζόταν κυβέρνηση δυο, τριών ή τεσσάρων κομμάτων.

«Μα αφού το 2019 υπήρχε αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» θα πείτε. Ναι υπήρχε, αλλά δεν το 'φτιαξε ο Κυριάκος, ο Τσίπρας το έχτισε από μόνος του και

εν πολλοίς ερήμην της ΝΔ. Βεβαίως, ο Μητσοτάκης το καρπώθηκε, αυτό δα έλειπε, όμως όσο περισσότερο έβλεπε την φθορά του ΣΥΡΙΖΑ τόσο γινόταν και πιο κατηγορηματικός για την αναγκαιότητα του δικού του αμιγούς προγράμματος.

Ο Τσίπρας σήμερα προσπαθεί να κάνει ακριβώς το ανάποδο. Επειδή δεν βλέπει κυβερνητική φθορά, προσπαθεί να την προκαλέσει με την αντιπρόταση της «προοδευτικής» συμμαχικής κυβέρνησης. Σαχλαμάρες. Παίρνει μέρος σε μια αρματοδρομία που επειδή δεν του βγαίνει θαρρεί πως θα την κερδίσει ζεύοντας το άλογο στο άρμα κι όχι το άρμα στο άλογο. Αμ δεν κερδίζονται έτσι οι αγώνες. Έτσι κερδίζονται τα γιούχα από την εξέδρα.

Μετά από δυο χρόνια διακυβέρνησης, ο Μητσοτάκης έχει επιδείξει μια διαχειριστική ικανότητα (που την κρίνει ο καθένας) και μια ολοφάνερη μεταρρυθμιστική στόχευση σε ότι αφορά την κοινωνία και την οικονομία (που επίσης την κρίνουμε όλοι μας). Απέναντι σ' αυτό το σαφές και δοκιμασμένο, ο Τσίπρας προτείνει μια μελλοντική κυβερνητική συμμαχία με την Φώφη και τον Βαρουφάκη; Πλάκα κάνουμε;

Για να κάνουν τι; Αν υποθέσουμε ότι θέλουν τέτοια σύμπραξη και οι άλλοι δύο και αν βγαίνουν τα κουκιά τους και αν τα βρουν στην μεταξύ τους διαπραγμάτευση μετεκλογικά. Εδώ μιλάμε για σενάριο επιστημονικής φαντασίας, για εξίσωση με περισσότερους αγνώστους από γνωστούς. Θα μου πείτε ότι η Φώφη τα μασάει τώρα τελευταία, καλά για τον Βαρουφάκη δεν γράφω διότι δεν βγαίνει άκρη, αλλά θα σας συμβούλευα να μην δίνετε μεγάλη σημασία στα λεγόμενα της Γεννηματά μέχρι το ξεκαθάρισμα της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ.

«Μα υπάρχει η απλή αναλογική» θα ξαναπείτε. Ξεχάστε την αυτήν, σας λέω εγώ. Η απλή αναλογική απλώς θα καθυστερήσει την δημιουργία αυτοδύναμης κυβέρνησης για σαράντα μέρες, διότι υποχρεωτικά θα φέρει διπλές εκλογές. Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι πρώτος ο Κυριάκος με δέκα μονάδες διαφορά και να φτιάξουν κυβέρνηση μειοψηφίας ο δεύτερος, ο τρίτος, ο πέμπτος και ο έβδομος. Ούτε θα τα βρουν ποτέ σε κοινό μετεκλογικό πρόγραμμα, ούτε οι ψήφοι τους θα αρκούν.

Αυτά τα περί αντιδεξιού μετώπου στο οποίο θα ηγηθεί ο Τσίπρας είναι αρλούμπες. Είναι στρατηγική βαριάς ήττας για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ξέρουν, αλλά έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο πολιτικής ένδειας που είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή του; Πώς να πάνε δηλαδή σε εκλογές; Με το σύνθημα «αυτοδύναμος ΣΥΡΙΖΑ»; Οι κολλημένοι στο 20-22%; Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.

 Δημ. Καμπουράκης-liberal.gr