Εργαλειοποιημένοι “ακτιβιστές”, υπονομεύουν τη Δύση!

Του Θανάση Κ. 

Άλλο πράγμα είναι οι κοινωνικές αδικίες που υπάρχουν κι άλλο πράγμα η “εργαλειοποίησή” τους!

Ας δούμε μερικά – “ανώδυνα σήμερα” – παραδείγματα από το παρελθόν:

[“Ανώδυνα”, γιατί η ιστορία έχει πλέον αποφανθεί, ότι ήταν υπερβολές – που έβλαψαν ό,τι υπερασπίζονταν τότε…]

— Οι Λουδίτες στις αρχές του 19ου Αιώνα. Έσπαγαν τις μηχανές γιατί φοβούνταν ότι θα καταργούσαν τις θέσεις εργασίας σε διάφορα επαγγέλματα της εποχής. Κι από την άποψη αυτή είχαν δίκιο. Αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει κανείς την εξέλιξη της τεχνολογίας στις αστικές κοινωνίες.

Κάποιοι διανοούμενοι τότε συγκινήθηκαν και στήριξαν τον απελπισμένο αγώνα των Λουδιτών. Ανάμεσά τους και ο γνωστός μας Λόρδος Βύρων…

Τελικά τους Λουδίτες τους αποδοκίμασαν και οι (ουτοπικοί) σοσιαλιστές της εποχής εκείνης…

— Οι αναρχοσυνδικαλιστές στο δεύτερο μισό του 19ου Αιώνα. Τους κατακεραύνωσε τελικά και ο ίδιος ο Μάρξ.

— Οι “Ουβριεριστές” (Εργατιστές), στο πρώτο μισό του 20ου Αιώνα. Τους αποδοκίμασαν τελικά, και οι Μαρξιστές εκείνης της εποχής.

Τα συμφέροντα της εργατικής τάξης ήταν πολύ σοβαρή υπόθεση. Αλλά η εργαλειοποίησή τους – δηλαδή η ταξική ή η πολιτική τους εκμετάλλευση – όπως αποδείχθηκε, στρεφόταν εναντίον της ίδιας της εργατικής τάξης.

Όπου δυνάμωσαν τα κινήματα αυτά διαλύθηκε η

βιομηχανία! Κι όπου επικράτησαν (στις μετέπειτα χώρες του “υπαρκτού σοσιαλισμού”) καταβαραθρώθηκαν και τα δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης, σε σύγκριση με τις “καπιταλιστικές” χώρες της Δύσης… 

* ‘Αλλο παράδειγμα: τα “ειρηνευτικά κινήματα” στις δυτικές κοινωνίες, κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου:

Όπως αποδείχθηκε επρόκειτο για δυναμικές μειοψηφίες που κραύγαζαν κατά των δυτικών εξοπλισμών, αλλά όχι κατά της σοβιετικής στρατιωτικής υπερ-επέκτασης (που αποδείχθηκε τελικά, μοιραία για την ίδια την ΕΣΣΔ).

Φώναζαν ενάντια στους αμερικανικούς πυραύλους Πέρσινγκ και Κρούζ που εγκαταστάθηκαν στην Δυτική Ευρώπη, αλλά δεν έλεγαν λέξη για τους σοβιετικούς πυραύλους SS-20 που είχαν ήδη εγκατασταθεί προηγουμένως στην Ανατολική Ευρώπη.

Ήταν τότε που ο Σοσιαλιστής Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Μιτεράν είπε δημόσια:

—Οι Σοβιετικοί έχουν τους πυραύλους, και οι Δυτικοευρωπαϊοι έχουν τα κινήματα κατά των … αμερικανικών πυραύλων.

  Η Ειρήνη ήταν πάντα πολύ σοβαρή υπόθεση. Ιδιαίτερα στην περίοδο της Ισορροπίας τρόμου που επέβαλαν τα πυρηνικά οπλοστάσια…

Όμως η εργαλειοποίησή της – δηλαδή η πολιτική και γεωπολιτική εκμετάλλευσή της από τους Σοβιετικούς για να αποδυναμωθεί ο δυτικός συνασπισμός – δεν προωθούσε την Ειρήνη. Προωθούσε τον αφοπλισμό της Δύσης, έναντι των υπέρ-εξοπλισμών της Σοβιετίας τότε…

Δεν είναι τυχαίο πως τόσο Σοσιαλιστές της εποχής, όπως ο Μιτεράν, όπως και Κινεζόφιλοι Κομμουνιστές (μαϊκοί) τότε, θεωρούσαν τα “ειρηνευτικά κινήματα” τον “Μαρξισμό των ηλιθίων”…

* Άλλο παράδειγμα: τα “δημοκρατικά κινήματα” στο δεύτερο μισό του 20ου Αιώνα, ιδιαίτερα στη Δύση.

Χάλαγαν τον κόσμο για τις πραγματικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε δυτικές χώρες, ή σε κάποιες φιλοδυτικές χώρες του Τρίτου Κόσμου. Μόνο! Αλλά ποτέ για τις αντίστοιχες – και πολύ πιο σοβαρές, ενίοτε – παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ανατολική Ευρώπη και τη Σοβιετική Ένωση. Ή σε φιλοσοβιετικά τρικοσμικά καθεστώτα…

Χτύπαγαν τις εκδηλώσεις αυταρχισμού εκ μέρους ορισμένων δυτικών κυβερνήσεων, αλλά ποτέ τις εισβολές των Σοβιετικών στην Ουγγαρία το 1956 ή στην Τσεχοσλοβακία το 1968, ή το πραξικόπημα του Γιαρουζέλσκι κατά της Αλληλεγγύης στην Κομμουνιστική Πολωνία (Δεκέμβριος του 1981), ή τις εκκαθαρίσεις αντιφρονούντων του Κομμουνιστή ηγέτη Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, ή του Ραμίζ Αλία στην Αλβανία.

Τα “δημοκρατικά κινήματα” είχαν εργαλειοποιηθεί από τις πιο Ολοκληρωτικές κοινωνίες της εποχής, για να υπονομεύσουν τις δυτικές δημοκρατίες!

Χτύπαγαν αυταρχικές παρεκβάσεις των δημοκρατιών, και στήριζαν ανοικτά εγκαθιδρυμένους Ολοκληρωτισμούς.

–Εργαλειοποίηση, λοιπόν, είναι η προσχηματική επίκληση πραγματικών προβλημάτων από “επαγγελματίες ακτιβιστές”, προκειμένου να συγκαλυφθούν άλλα παρόμοια προβλήματα, πολύ σοβαρότερα.

–Ή, αν θέλετε, είναι η χρησιμοποίηση “ακτιβιστών”, με πρόσχημα ένα “ευγενές ιδανικό”, για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα που συγκρούονται πλήρως με το ιδανικό αυτό.

–Και χρησιμοποιούν ως εργαλείο, “ακτιβιστές”, δηλαδή ανθρώπους που είτε “αγοράζονται” είτε είναι εντελώς αφελείς και εύπιστοι.

Παραδείγματα σύγχρονα τώρα:

* Πρώτο: η εισβολή εργαλειοποιημένων λαθρομεταναστών από τον Έβρο πέρσι…

Όπως αποδείχθηκε δεν ήταν “καημένοι πρόσφυγες” από τη Συρία. Οι πρόσφυγες από τη Συρία ήδη επέστρεφαν στα σπίτια τους, γιατί ο πόλεμος στη Συρία είχε τελειώσει. Ένα μέρος τους όσων επιχείρησαν να περάσουν τον Έβρο ήταν τζιχαντιστές που είχαν ηττηθεί στους τελευταίους θύλακες στο Αφρίν κι έβρισκαν καταφύγιο στην Τουρκία, η οποία τους διοχέτευε στην Ελλάδα. Αλλά αυτούς δεν τους λες ακριβώς “πρόσφυγες”. Μάλλον εγκληματίες πολέμου τους λες.

Και μαζί ήταν και πληθυσμοί που τους μετέφερε κανονικά η Τουρκία από χώρες που δεν είχαν εμφύλιο Πόλεμο (Μαρόκο, Τυνησία, Αλγερία, Υποσαχάρεια Αφρική, Πακιστάν, Μπαγκλαντές κλπ.) για να τους διοχετεύσει παρανόμως στη Δύση μέσω Ελλάδας. Αυτούς δεν τους λες ούτε “πρόσφυγες” ούτε “μετανάστες”. Γιατί είναι παράνομοι μετανάστες, απολύτως εργαλειοποιημένοι από την Τουρκία.

[Η έννοια “παράνομοι μετανάστες” – illegal immigrants – που μεταφράζεται στα ελληνικά (επί το επιεικέστερο) ως: λαθρομετανάστες, υπάρχει στα επίσημα Κείμενα της Συνθήκης της Λισαβόνας, δηλαδή του Ευρωσυντάγματος (άρθρο 79) και της επίσημης Ελληνικής μετάφρασης. Μπορείτε να το γκουγκλάρετε…]

Όπως αποδείχθηκε, επίσης, οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, στήριξαν την Ελλάδα όταν προσπάθησε να βάλει τέλος στους εργαλειοποιημένους λαθρομετανάστες.

Οι ροές αυτές προωθούνταν με πρόσχημα την προστασία των “καημένων προσφύγων και των “άμοιρων μεταναστών”, από κανονικά δίκτυα δουλεμπόρων που δρούσαν σε συνεργασία με ΜΚΟ, στην Ελλάδα και διεθνώς.

[Μερικοί απ’ αυτούς ήταν όντως “άμοιροι άνθρωποι”. Αλλά απολύτως εργαλειοποιημενοι πλέον…]

* Δεύτερο σύγχρονο παράδειγμα: το κίνημα Black Lives Matter (BLM). Το οποίο έρχεται σε απόλυτη σύγκρουση με το αντιρατσιστικό αγώνα για κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, όπως το οραματίστηκε και όπως το προώθησε – κι έδωσε τη ζωή του γι’ αυτό – ο Martin Luther King Jr.

O King πίστευε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι “παιδιά του ίδιου Θεού που ζουν υπό την ίδια στέγη”. Πίστευε στην ισότητα. Πίστευε ότι όλες οι ανθρώπινες ζωές έχουν αξία. Όχι μόνο κάποιες…

Πίστευε στη μη Βία! Στον Ειρηνικό Αγώνα. Που μόνο ως ειρηνικός θα μπορούσε να είναι μαζικός και ενωτικός (inclusive)

Πίστευε ότι η λύση είναι η λύτρωση και η συμφιλίωση (redemption and reconciliation).

Η ενότητα, η αμοιβαία αποδοχή και η αξιοπρέπεια όλων μέσα από την ενότητα.

Το σύνθημα Black Lives Matter είναι διχαστικό!

Όλες οι ζωές έχουν αξία. Όχι μόνον οι ζωές κάποιων.

Οι μορφές πάλης που υιοθετεί είναι, πολύ συχνά, βίαιες! Με θύματα, όχι σπάνια μαύρους ή μέλη άλλων μειονοτικών ομάδων, που δεν βλέπουν με καλό μάτι τις βίαιες τους βανδαλισμούς.

Και δεν οδηγούν στην “αξιοπρέπεια” όλων, αλλά στην τρομοκράτηση των “αντιπάλων”. Δεν οδηγούν στην αμοιβαία αποδοχή, αλλά στην υποταγή.

Οι ακραίες εκδοχές του BLM που καταστρέφει αγάλματα εθνικών ηρώων (γιατί ήταν λευκοί) ή που ζητά την…κατάργηση των παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς – του Όμηρου, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Σέξπηρ, του Τόμας Τζέφερσον, του Κάντ – γιατί ήταν “λευκοί” και “πατριαρχικοί” και “αποικιοκράτες”, μόνο διχαστικά μπορούν να λειτουργήσουν μέσα στις κοινωνίες. Και μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν μακροχρόνια…

Το αντιρατσιστικό κίνημα πρέπει να μας ενώνει και μπορεί να μας ενώσει. Το BLM διχάζει!

* Τρίτο παράδειγμα σύγχρονο: οι ακραίες φεμινίστριες που – υποτίθεται ότι – πολεμάνε την “πατριαρχία”. Και ανακαλύπτουν “γυναικοκτονίες” οποτεδήποτε ένας άνδρας σκοτώνει τη σύζυγό του! Αν συμβαίνει αυτός ο άνδρας να είναι Έλληνας…

Αλλά δεν ενδιαφέρονται για την “έμφυλη βία” που ανθεί ανάμεσα στους λαθρομετανάστες!

Φωνάζουν στους δρόμους σε κάθε ανυποψίαστο περαστικό:

–Εσύ είσαι ο βιαστής!

Αλλά δεν τις νοιάζει όταν λαθρομετανάστες ομαδικά βιάζουν εγκύους στο κέντρο της πόλης.

Ούτε ιδρώνει το αυτί της για τους καταγγελλόμενους από τον ξένο Τύπο βιασμούς γυναικών και παιδιών μέσα στα hotspots των λαθρομεταναστών.

Ούτε ενδιαφέρθηκαν ποτέ για το κοριτσάκι από την Πάρο που το βίασαν και το άφησαν ανάπηρο, γιατί το είδαν με μαγιό και πίστευαν ότι… “τα ήθελε”, κατά δήλωσή του Πακιστανού δράστη!

Κατήγγειλαν “γυναικοκτονία” στο πρόσφατο έγκλημα της Μακρινίτσας. Όπου ψυχοπαθής σκότωσε τη εν διαστάσει γυναίκα του και τον αδελφό της. Εδώ είδαν ένα μόνο έγκλημα: της γυναίκας-συζύγου. Όχι του αδελφού της! Αυτού η ζωή, προφανώς, δεν χώραγε στο στερεότυπο της… “γυναικτονίας” και την ξέχασαν.

Αντί για δύο ανθρωποκτονίες από ένα ψυχοπαθή, διέγνωσαν μια “γυναικτονία” από ένα “φαλλοκράτη βιαστή”!

Μιλάνε υπέρ των γυναικών γενικά και εναντίον των ανδρών ιδοπεδωτικά! Αλλά ξεχνούν πως τα πιο αγαπημένα πρόσωπα για τη συντριπτική πλειονότητα των ανδρών είναι γυναίκες: Η μάνα τους, η σύντροφός τους, η αδελφή τους, η κόρη τους.

Κι αντίστοιχα τα πιο αγαπημένα πρόσωπα για τις γυναίκες συμβαίνει να είναι άνδρες: Οι πατεράδες τους, οι σύντροφοί τους, οι αδελφοί τους, οι γιοί τους…

Οι ακραίες φεμινίστριες, αντί να ενώνουν, διχάζουν!

Η απόλυτη εργαλειοποίηση! Που χρησιμοποιεί “ακτιβίστριες” οι οποίες λειτουργούν ως “εγκάθετες” και προσπαθούν να προωθήσουν ατζέντες πολιτικής ορθότητας που διχάζει.

Ας μπουν στο κόπο να ρωτήσουν οποιαδήποτε μητέρα, αν προτιμάει να αποκαλείται δημόσια με τη γελοία  περίφραση … “γονέας νούμερο ένα ή δύο”;

Ή, αν προτιμά τη συγκλονιστική λέξη: Μάνα!

Το πιο εξοργιστικό: Θέλουν να “λύσουν” το δημογραφικό της χώρας φέρνοντας λαθρομετανάστες από μουσουλμανικές κοινωνίες.

Λίγο τους ενδιαφέρει ότι οι εν λόγω “σωτήρες” κουβαλάνε μαζί τους τα πιο αντί-γυναικεία στερεότυπα. Και δεν θέλουν να τα αλλάξουν! Θέλουν να τα επιβάλλουν εδώ.

Οι δυτικές κοινωνίες κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να πολεμήσουν και να νικήσουν πάσης φύσεως στερεότυπα – και φυλετικά και κατά των γυναικών. Και οι “ακτιβιστές” πάσης φύσεως υπονομεύουν τις κοινωνίες που τα πολέμησαν, αλλά είναι εντελώς ανεκτικοι/ες απέναντι στις κοινωνίες που τα συντηρούν!    

Δεν πολεμούν “στερεότυπα”. Πολεμούν συνολικά:

–Τη Δυτική Κοινωνία (που προσπαθούν να διαλύσουν),

–Τις δημοκρατικές κοινωνίες της Δύσης (που επιδιώκουν να διχάσουν με τον πιο δηλητηριώδη τρόπο)

–Και τον Δυτικό Πολιτισμό, που προσπαθούν να γκρεμίσουν (για την ώρα γκρεμίζουν τα σύμβολά του και την πιο εμβληματική πνευματική κληρονομιά του).

Τα καλά νέα είναι ότι ΔΕΝ θα τα καταφέρουν! Προσπάθησαν κι άλλοι, πιο επικίνδυνοι από δαύτους. Και απέτυχαν παταγωδώς..

Τα κακά νέα είναι, πως μέχρι να ηττηθούν θα προκαλέσουν σοβαρές συγκρούσεις, πολώσεις και καταστροφές.

ΥΓ. Κάποτε έλεγαν ότι ο Πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στα χέρια των επαγγελματιών στρατιωτικών.

–Το ίδιο ισχύει για την Ειρήνη: Είναι κι αυτή πολύ σοβαρή υπόθεση, για να την αφήσουμε στα χέρια των “Ειρηνιστών” ακτιβιστών.

–Το ίδιο ισχύει για το Περιβάλλον. Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να το αφήσουμε στα χέρια των ακτιβιστών περιβαλλοντολόγων και στις πάσης φύσεως “Γκρέτες”.

–Το ίδιο ισχύει με την καταπολέμηση του ρατσισμού. Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στα χέρια των ακτιβιστών τύπου BLM.

–To ίδιο ισχύει με την καταπολέμηση της “έμφυλης βίας”. Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στα χέρια των ακραίων φεμινιστριών που πολεμάνε την “πατριαρχία” της Δύσης, αλλά είναι απόλυτα ανεκτικές στην Σαρία και την εισβολή του Ισλάμ…

Όλοι αυτοί επικαλούνται τα προβλήματα που υπάρχουν (όντως) στις δυτικές κοινωνίες, για να γκρεμίσουν τα επιτεύγματα των δυτικών κοινωνιών.

Και τη Δύση συνολικά…

 dailypost.gr