Ποιος θυμάται τον μικρό Μάριο στο Μενίδι;

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το περιστατικό στο Πέραμα είναι πολύ δυσάρεστο, δημιουργεί πλείστα όσα ερωτηματικά για τις συνθήκες που συνέβη και ορθότατα βρίσκεται στη δικαστική οδό της διερεύνησης και της απόδοσης ευθυνών, όπου αυτές διαπιστωθούν.

Ήταν η απειρία των αστυνομικών της ΔΙΑΣ, ήταν τα λάθη των προϊσταμένων τους που δεν έδωσαν τις σωστές οδηγίες, ήταν κάτι άλλο που δεν γνωρίζουμε; Γι’ αυτό υπάρχει η Δικαιοσύνη, για να μάθουμε τι συνέβη στ’ αλήθεια. Αν απειλήθηκε η ζωή των αστυνομικών ή αν ενήργησαν άστοχα, εκδικητικά ή ρατσιστικά, όπως κάποιοι λένε.

Ας μεταφερθούμε τώρα μερικά χρόνια νωρίτερα, όχι πολλά, στον Ιούνιο του 2017, στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Αχαρνών, όπου ο 11χρονος μαθητής της Ε΄ Δημοτικού Μάριος Σουλούκος βρίσκεται στη σχολική εορτή της τάξης του και φυσικά -αφού τελείωσε η χρονιά- το παιδάκι χαρούμενο ετοιμάζεται για τις καλοκαιρινές διακοπές του. Ο μικρός ξαφνικά πέφτει κάτω αιμόφυρτος, διακομίζεται στο νοσοκομείο και σε λίγα λεπτά διαπιστώνεται ότι είναι νεκρός από αδέσποτη σφαίρα.

Οι γονείς του και η τοπική κοινωνία πολλές φορές δημοσίως αλλά και στο δικαστήριο έχουν ισχυριστεί (χωρίς πάντως να έχει αποδειχτεί) ότι η σφαίρα προήλθε από γειτονικό καταυλισμό Ρομά. Λίγους μήνες αργότερα, μία ακόμη σφαίρα καρφώθηκε -ευτυχώς χωρίς θύμα- στην πολυκατοικία όπου έμενε ο μικρός Μάριος. Η ίδια η οικογένειά του ταλαιπωρείται ακόμα γιατί το Ελληνικό Δημόσιο δεν ήθελε να πληρώσει αποζημίωση ψυχικής οδύνης, επιρρίπτοντας ευθύνες στο Δημόσιο. Η οικογένεια μιλάει για «εγκληματική παραμέληση επί μεγάλο χρονικό διάστημα της περιοχής του Μενιδίου, παρά την αυξημένη εγκληματικότητα της περιοχής».

Στην πρώτη περίπτωση λοιπόν, την πιο πρόσφατη, της καταδίωξης μετά φόνου του νεαρού Ρομά, είχαμε μια εκρηκτική αντίδραση, έναν ξεσηκωμό, θα έλεγα, της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μίλησαν για αδικία και ρατσισμό απέναντι στους Ρομά από τους αστυνομικούς πριν καλά-καλά ξεκαθαριστεί τι και πώς συνέβη. Πριν συμβεί οποιαδήποτε νομική ενέργεια που προδικάζει το αποτέλεσμα, την έκβαση του ομολογουμένως τραγικού γεγονότος. Οι αστυνομικοί, όπως όλοι οι κατηγορούμενοι, οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα και θα οδηγηθούν όλοι στο εδώλιο.

Στη δεύτερη περίπτωση, του φόνου του μικρού Μάριου, δεν άνοιξε μύτη, ούτε από την τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από κανέναν άλλον. Πλην μερικών ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης που αποτύπωσαν το κραυγαλέο περιστατικό και την οργισμένη αντίδραση δεκάδων περιοίκων που βιώνουν καθημερινά στη γειτονιά την ανομία και περιγράφουν την κόλαση που ζουν στο Μενίδι. Και αλλού όπου κατοικούν Ρομά είναι γνωστό -σε όλη την Ελλάδα- ότι τα όρια του νόμου περίπου τελειώνουν εκεί ή τουλάχιστον… δεν πάνε παραμέσα. Προσοχή, δεν μιλάμε για περιοχές όπου ζει η πλούσια Ελλάδα, στη Φιλοθέη και στην Εκάλη, αλλά κυρίως στη Δυτική Αττική και φυσικά στην επαρχία, στη Θήβα, στη Λιβαδειά, στην Αχαΐα, στην Κόρινθο, στα Μέγαρα, στην Ξάνθη, στην Κομοτηνή, παντού.

Τα στοιχεία της Αστυνομίας διαχρονικά και όχι μόνο τώρα -με τη σημερινή κυβέρνηση- εμφανίζουν ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της παραβατικότητας, κυρίως σε διακίνηση ναρκωτικών και ληστειών, προερχόμενη από όσους κατοικούν σε αυτά τα «γκέτο». Φυσικά αυτό το γνωρίζουν όλοι στην Ελλάδα, πρώτα απ’ όλα η κοινωνία αλλά και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα - ασχέτως τι ισχυρίζονται δημοσίως. Ολοι παραδέχονται… στα ψιθυριστά ότι η εγκληματικότητα των Εξαρχείων είναι ένα μικρό κλάσμα απ’ ό,τι συμβαίνει εκεί, σε αυτά τα γκέτο, και τα στοιχεία είναι καταγεγραμμένα από όλες τις αρμόδιες Αρχές.

Αν θέλουμε να λέμε την αλήθεια, οι κυβερνήσεις διαχρονικά βολεύονται με την απραξία έναντι της ανομίας των Ρομά, γιατί είναι μια εξόχως δύσκολη και περίπλοκη υπόθεση και φυσικά έχει τεράστιο πολιτικό κόστος.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι Ρομά, οι Τσιγγάνοι, οι μετανάστες ή κατ’ επέκταση όποια άλλη «μειονότητα» στην Ελλάδα είναι παραβατικοί και δεν είναι οι υπόλοιποι πολίτες. Παντού υπάρχουν… καλοί και κακοί, νόμιμοι και παράνομοι πολίτες. Και ακόμα πιο ξεκάθαρα η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι αμείλικτη σε όλους και υπεράνω, ειδικά όταν χάνονται ζωές, αλλά και η Πολιτεία πρέπει να κάνει τη δουλειά της. Και η δουλειά της είναι να κυνηγάει τους κλέφτες και όλους τους παραβατικούς και όταν υπερβούν τα όρια υπάρχει ο νόμος.

Και τα κόμματα πρέπει να υποστηρίζουν πάντα και όχι όποτε τους συμφέρει το σωστό, ασχέτως του ποσοστού που λαμβάνει το καθένα στις εκλογές στους καταυλισμούς και στις φυλακές. Γιατί όταν παίρνει πολλές ψήφους εκεί σε αυτά τα «ειδικά κοινά», δεν είναι και… ηλίθιοι οι υπόλοιποι Ελληνες, κάτι καταλαβαίνουν, δεν πιστεύουν ότι τους παίρνει μόνο και μόνο γιατί όλοι οι άλλοι είναι ρατσιστές και ακροδεξιοί.

 Τάσος Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ