Ο πόλεμος του Σκουρλέτη

Για τον Πάνο Σκουρλέτη, οι πόροι που διατέθηκαν προσφάτως στους εξοπλισμούς (Ραφάλ, Μπελαρά), έπρεπε να έχουν διατεθεί σε αυξήσεις στους γιατρούς και το προσωπικό του ΕΣΥ και, βεβαίως, σε προσλήψεις. Όπως το έθεσε ο ίδιος, «ο πόλεμος της πανδημίας είναι πραγματικός, ενώ ο άλλος είναι πιθανότητα».

Το επιχείρημά του ακούγεται σαν εξυπνάδα, στην πραγματικότητα είναι άτοπο και βλακώδες, διότι βάζει στην ίδια μοίρα την εθνική άμυνα και την υγειονομική κρίση. Να τον πληροφορήσει κάποιος ότι ούτε η πολιτική ούτε η ανθρώπινη ιστορία σταμάτησαν ποτέ για υγειονομικούς λόγους, ακόμη και στο απόγειο του «Μαύρου Θανάτου», περί τα τέλη του 14ου αιώνα. Η διάκριση του Σκουρλέτη μεταξύ πραγματικού πολέμου με τον

κορωνοϊό και πιθανού πολέμου με τους γείτονες δείχνει απλώς το απύθμενο βάθος της επιπολαιότητας στην οποία οδηγούν ο βολονταρισμός και η ιδεοληψία.

Συγχρόνως, όμως, ο Σκουρλέτης εκφράζει και την πραγματική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την εθνική άμυνα, αυτή που έγινε πολιτική κατά την πενταετή διακυβέρνηση της χώρας από το κόμμα τους. Εβαλαν υπουργό έναν κλασικό «εθνικόφρονα» στα όρια του γραφικού, τον συγκυβερνήτη Πάνο Καμμένο, και ο στρατός αφέθηκε κυριολεκτικά να σαπίσει. Οι ελλείψεις σε αναλώσιμα και ανταλλακτικά, που ακόμη εκκρεμούν, επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συσσωρεύθηκαν. Αν σήμερα έχουμε μόνον ενάμισι (sic) μεταγωγικό αεροσκάφος σε λειτουργική κατάσταση, στον ΣΥΡΙΖΑ το οφείλουμε. Δεν ήταν όμως μόνον η οικονομική κρίση που ευθύνεται, ήταν και η αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ για την εθνική άμυνα, αφού άλλωστε ο τομέας είχε παραδοθεί στον Καμμένο για να παίζει. Συνεπώς, δεν ψεύδεται ο Σκουρλέτης. Είναι, πράγματι, τόσο απλοϊκός και τόσο αφελής αυτός και το κόμμα του…

 Στ. Κασιμάτης-ΤΑ ΝΕΑ