Η τρομοκρατία του Ρουβίκωνα και η σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ

Άλλα δύο κυβερνητικά στελέχη «επισκέφθηκαν», με καταδρομική επιχείρηση, μέλη του Ρουβίκωνα, γράφοντας επιθετικά συνθήματα στους τοίχους των κατοικιών τους. Είναι και αυτή μια πράξη τρομοκρατίας στο βαθμό που αποβλέπει στον εκφοβισμό των στόχων. Ως γνωστόν οι επισκέψεις στα σπίτια πολιτικών αντιπάλων ήταν μια σταθερή και δοκιμασμένη πρακτική των χιτλερικών ταγμάτων εφόδου. Δημιουργείται ένα κλίμα ανασφάλειας και φόβου στα θύματα, ενώ συγχρόνως διαταράσσονται οι κοινωνικές σχέσεις τους με τους περιοίκους. Είτε γιατί φοβούνται να συναναστρέφονται με στοχοποιημένους είτε γιατί ασπάζονται το «και αυτοί κάτι θα έκαναν».

Από την τρομοκρατία αυτών των τραμπούκων παλιότερα δε γλίτωσαν ούτε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αν και θυμάμαι πως στο «ηρωικό» πρώτο εξάμηνο του 2015 οι Ρουβίκωνες, μια φορά που συνελήφθησαν μετά από επιχείρηση στο προαύλιο της Βουλής, αποχώρησαν όχι μέσα σε περιπολικά της ΕΛΑΣ, αλλά με ταξί μετά από απόφαση της προέδρου του σώματος. Αξέχαστες εποχές.

Θα περίμενα λοιπόν αυτές οι πρακτικές να

καταδικαστούν από όλο το πολιτικό φάσμα και οι διωκτικές αρχές να ασχοληθούν με την εξάρθρωση αυτών των συλλογικοτήτων, γιατί δεν προβαίνουν απλώς σε πράξεις ακτιβισμού-- που είναι αποδεκτές στο δημοκρατικό πολίτευμα-αλλά τρομοκρατίας, έστω ήπιας μορφής.

Αντ΄αυτού βλέπω πως υπάρχει μια ανοχή της ΕΛΑΣ και επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας και μια αφωνία από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι κατανοητό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να καταγγέλλει πράξεις τρομοκράτησης κυβερνητικών στελεχών και η ΕΛΑΣ να αδρανεί. Εννοείται πως από αυτή τη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών οι τρομοκράτες αποθρασύνονται. «Επισκέπτονται» σπίτια υπουργών και φεύγουν «σαν κύριοι». Ουδείς ασχολείται μαζί τους. Με φραστικές καταδίκες δεν καταπολεμάται η τρομοκρατία. Τι φοβάται η κυβέρνηση; Μήπως την κατηγορήσουν για ακροδεξιά; Μα αυτό η Αριστερά το λέει ούτως ή άλλως; Μήπως φοβάται πως η νόμιμη καταστολή θα προκαλέσει αντιδράσεις; Μα θα αντιδράσουν αυτοί που πάντα αντιδρούν, γιατί θέλουν μια απαξιωμένη και ευνουχισμένη ΕΛΑΣ. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αποδοκιμάζει καταδρομικές επιχειρήσεις σε σπίτια πολιτικών με σκοπό τον εκφοβισμό τους.

Τελεία, παύλα για να μην κουράζουμε το θέμα.

Πριν από μια εβδομάδα ο κ. Μανιός, στέλεχος και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, προπηλακίστηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου από μέλη οργάνωσης της επαναστατικής Αριστεράς. Όλα τα κόμματα καταδίκασαν το γεγονός, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα σκέπτεται αν θα καταδικάσει τη δράση του Ρουβίκωνα κατά των κυβερνητικών στελεχών. Θεωρεί τη δράση τους μέρος του πολιτικού παιχνιδιού; Δεν αντιλαμβάνονται τα στελέχη του πως με τη σιωπή τους νομιμοποιούν παρόμοιες συμπεριφορές;

Μια χαρά όλα αυτά τα αντιλαμβάνονται. Πώς θα αντιδρούσαν αν μια ακροδεξιά οργάνωση «επισκεπτόταν» σπίτια δικών τους στελεχών; Το έχω γράψει πολλές φορές πως η επιλεκτική ευαισθησία, δεν είναι ευαισθησία. Είναι υποκρισία. Αν η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί το κόμμα τους να ανήκει στο συνταγματικό-δημοκρατικό τόξο, αυτά τα ζητήματα θα πρέπει να τα αντιμετωπίσει ριζικά σε επίπεδο αρχών, χωρίς «ναι μεν αλλά» και κουτοπόνηρες σιωπές.

 Σ. Μουμτζής-liberal.gr