Ήταν μια κοσμοϊστορική στιγμή. Εκατοντάδες εκατομμύρια - ίσως και δισεκατομμύρια - άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη έβλεπαν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο να υποστέλλεται από το Κρεμλίνο και να ανεβαίνει η τρίχρωμη ρωσική σημαία. Ήταν η ολοκλήρωση μιας διαδικασίας που άρχισε τον Νοέμβριο του 1989, με την πτώση του Τείχους του Αίσχους. Την είχε προαναγγείλει ο Μ. Γκορμπατσόφ την προηγούμενη μέρα με το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του που επιβεβαίωσε τη διάλυση της ΕΣΣΔ (Συμφωνία Άλμα-Άτα).
Σε αυτό το άρθρο δεν θα θριαμβολογήσω. Το έχω κάνει άλλες φορές. Ούτε θα αναλύσω τις γεωπολιτικές συνέπειες λόγω της ανατροπής του διπολικού συστήματος. Αυτό το έχουν κάνει άλλοι αρμοδιότεροι εμού.
Θα ασχοληθώ με όλους αυτούς που, παρακολουθώντας την υποστολή της κόκκινης σημαίας, είδαν να γκρεμίζεται μια ολόκληρη ζωή. Και δεν αναφέρομαι στους απαράτσνικ - στα κομματικά στελέχη - αλλά στον απλό κομμουνιστή που πίστεψε στον επίγειο παράδεισο που τον έβλεπε να οικοδομείται στην Σοβιετική Ένωση. Άνθρωποι που αφιέρωσαν όλη τη ζωή τους στον αγώνα, όπως λέγεται, χωρίς την προσδοκία ανταμοιβής. Απεναντίας, πολλές φορές το προσωπικό κόστος που
κατέβαλλαν για την ιδεολογική στράτευση τους ήταν βαρύτατο.Αυτοί οι άνθρωποι, πολλά εκατομμύρια στον πλανήτη μας, αναπόφευκτα βίωσαν την κατάσταση ως πένθος και έτσι πέρασαν από τα πέντε στάδια του. Οδυνηρότερο πάντα είναι το πρώτο, αυτό της άρνησης. Δεν πίστευαν πως ήρθε το τέλος μιας εποχής σχεδόν 75 ετών. Δεν πίστευαν πως όλοι αυτοί που θυσιάστηκαν για την υπόθεση του κομμουνισμού το έκαναν για «ένα αδειανό πουκάμισο». Δεν γίνεται η θεωρία να έκανε τόσο λάθος! Αντί για την έλευση του κομμουνισμού και της αταξικής κοινωνίας, να δούμε την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Δεν το χωρούσε ο νους τους.
Το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» της 28ης Δεκεμβρίου 1991 ήταν χαρακτηριστικό. Με λεζάντα «Ελπίδα η πάλη των λαών» και την κόκκινη σημαία, με ένα λιτό κείμενο περιγράφει την πραγματικότητα όπως την βίωσαν τότε οι κομμουνιστές: «…Για μια στιγμή οι δείχτες των ρολογιών έμειναν ακίνητοι, σημαδεύοντας την κρίσιμη στιγμή οι καρδιές πολλών εκατομμυρίων εργατών σ' όλο τον κόσμο σταμάτησαν να χτυπούν, αναμετρώντας το μέγεθος των απωλειών».
Ποτέ δεν παραδέχτηκαν πως τα σοσιαλιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης στηριζόταν στα τανκς του Συμφώνου της Βαρσοβίας, δηλαδή στη στυγνή βία, ούτε τους πέρασε από το μυαλό πως η Σοβιετική Ένωση ήταν ένα αποστεωμένο, γραφειοκρατικό κράτος, ανίκανο να παραγάγει πλούτο για τους πολίτες του. Ήταν τόσο βαθιά η πίστη τους στον κομμουνισμό, ώστε αυτή είχε όλα τα χαρακτηριστικά της θεολογικής πίστης. «Πίστευε και μη ερεύνα». Αυτό το δόγμα της χριστιανικής Εκκλησίας έγινε αβίαστα δόγμα της μεγάλης Εκκλησίας του κομμουνισμού. Και όπως κάθε Εκκλησία είχε τους μάρτυρες της, τους αιρετικούς, την Ιερά Εξέταση, την έλευση του Παραδείσου. Επίγειου και όχι επουράνιου.
Όλη αυτή η κοσμοθεώρηση έσβησε σε μια στιγμή «όταν οι δείχτες των ρολογιών έμειναν ακίνητοι».
Ευτυχώς όμως ακινησία στην Ιστορία δεν υπάρχει. Οι δείχτες του ρολογιού της πάντα κινούνται, σε πείσμα του «Ριζοσπάστη». Και στην προκειμένη περίπτωση η κίνηση τους είναι προς τα εμπρός καθώς απελευθερώθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες στην Ευρώπη και στη Ρωσία από το πιο βάρβαρο καθεστώς που γνώρισε η ανθρωπότητα επί 70 χρόνια.
Σ. Μουμτζής-luberal.gr
κ. μουμτζη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανθρώπινη εργασία μαζί με τη φύση είναι από την αρχαιότητα ως σήμερα, οι πηγές κάθε πλούτου. Είτε μιλάμε για την εργασία των δούλων στις δουλοκτητικές κοινωνίες της αρχαιότητας, είτε μιλάμε για την εργασία των δουλοπάροικων και των βιοτεχνών στο Μεσαίωνα, είτε για την εργασία των εργατών/εργαζομένων στην σημερινή εποχή. Η άρχουσα τάξη κάθε κοινωνίας (αρχαίο Ιερατείο, δουλοκτήτες, φεουδάρχες, καπιταλιστές/κεφαλαιοκράτες), καρπώνεται με την βία τον παραγόμενο πλούτο και τον χρησιμοποιεί για να παγιώσει την δύναμή της με στόχο τη διαιώνιση της εξουσίας της σε βάρος των υπόλοιπων κοινωνικών τάξεων.[15]
Στον καπιταλισμό οι αστοί εκμεταλλεύονται το προλεταριάτο/εργατική τάξη κερδοσκοπώντας από την εργασία των προλεταρίων/εργαζομένων. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται απόσπαση της υπεραξίας που παράγει ο εργαζόμενος, προς όφελος του κεφαλαιοκράτη. Τούτο εξηγείται ως εξής: Τα προϊόντα που παράγονται από τον εργαζόμενο/εργάτη έχουν αξία μεγαλύτερη από το σύνολο του κόστους παραγωγής τους (με ενσωματωμένο και τον μισθό των εργαζομένων/εργατών). Επίσης, ο εργαζόμενος/εργάτης παράγει πολύ περισσότερα προϊόντα από αυτά που θα του έφταναν για να ζήσει εάν δεν υπήρχε το κέρδος του κεφαλαιοκράτη και πληρώνεται λιγότερο από την αξία της εργασίας του. Το κέρδος αυτό το οποίο το έχει παραγάγει η ανθρώπινη εργασία (διανοητική ή/και χειρωνακτική) αλλά το καρπώνεται ο κεφαλαιοκράτης, ονομάζεται υπεραξία.
Η εργασία στον κομμουνισμό είναι αντιληπτή όχι ως καταπιεστική ανάγκη αλλά ως μία ευκαιρία δημιουργικής εκδίπλωσης των ικανοτήτων του ατόμου και δεν διαχωρίζεται από τον ελεύθερο χρόνο. Το φαινόμενο της φτώχειας έχει εξαλειφθεί καθώς οι πόροι και τα παραγόμενα αγαθά κατανέμονται ως απαιτείται, ενώ η οικονομική παραγωγικότητα είναι μεγιστοποιημένη αφού στην αταξική και χωρίς κράτος κομμουνιστική κοινωνία, δεν εμφανίζονται οι εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλισμού μα και κάθε ταξικής κοινωνίας.
πλειοτερα στο ιντερνετ/Η ελληνική Βικιπαίδεια για να γινει καταληπτο το τι κρυβει ο μουμτζης
Αν σου αρεσει τοσο πολυ αυτο το συστημα εχει απομεινει στην Βορειο Κορεα και στο Κογκο ..συντροφε να πας.
ΑπάντησηΔιαγραφήπες στο φιλο σου τον μουσιτσα , τον μουμτζη εννοω, να αναλυσει πρωτα με τολμη τη ντοπια κατασταση και το καταμερισμο του πλουτου στην Ελλαδα, υστερα το ποσοστο υπαλληλικων θεσεων στο δημοσιο, καλυμμενες ακομα με συστατικα γραμματα και πολιτικα κριτηρια,ακολουθως δε και τον ρολο των 300+ πολιτικων γραφειων και τονα και τ~αλλο σε σχεση με το υπαλληλικη ..... , πριν ο καυμενος Μουμτζης παει χαμενος απο στενοχωρια για το κακο που γινεται στη Ρωσσια κι αυτο μεσα σε Αγιες μερες !!
ΔιαγραφήΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝ ΤΩΡΑ ΠΑΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΘΑ ΣΕ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΜΕΣΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥΣ
ΔιαγραφήΚ.Γ
φιλε Κ.Γ, δεν εχω ουδεμια σχεση με Ρωσσια και τις χωρες που λες ! Με λυπει μονο πολυ που δεν ξερουμε ουτε και τοθς δικους μας φιλοσοφους και το τι παιζεται και στη δικη μας Χωρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μεγαλος Πλατων λοιπον τοτε που ζουσε εγραψε την Αλληγορία του Σπηλαίου που περιγραφεται στο έργο του Πολιτεία, με σκοπό να συγκριθούν «οι επιπτώσεις της παιδείας και της έλλειψής της στη φύση του ανθρώπου».Στη αλληγορια αυτη οι ανθρωποι του Πλατωνα ζουνε δεμενοι χειροποδαρα σε σπηλιες απ~οπου βλεπουν μονο τις σκιες των ανθρωπων να πηγαινοερχονται! Οι σκιές είναι η πραγματικότητα των φυλακισμένων. Ο Σωκράτης εξηγεί πως ο φιλόσοφος είναι σαν φυλακισμένος που απελευθερώθηκε από τη σπηλιά και βρίσκεται στο επίπεδο όπου καταλαβαίνει ότι οι σκιές δεν είναι η πραγματικότητα, καθώς μπορεί να καταλάβει την αληθινή μορφή της πραγματικότητας και όχι την κατασκευασμένη πραγματικότητα, που είναι οι σκιές για τους φυλακισμένους. Οι κρατούμενοι αυτής της περιοχής δεν επιθυμούν καν να φύγουν από τη φυλακή τους, διότι δεν γνωρίζουν καλύτερη ζωή.... Τη Συνεχεια διαβασε την στην Αλληγορία του Σπηλαίου
στο Ιντερνετ, νασαι καλα και πιστευω να με καταλαβες !
Μουμτζής, πρώην στέλεχος της Ε.ΑΡ. και μελος της Κ.Ε. του Ρήγα Φεραίου Θεσσαλονίκης, νυν γλείφτης της Δεξιας και του Μητσοτάκη, σαν τον Σαββόπουλο(λολο)(Για τα λεφτά τα κανεις ολα για τα λεφτά δε μ' αγαπάς....)
ΑπάντησηΔιαγραφήδηλαδη σας ξερει καλα ο Μουμτζης
Διαγραφή10:04:00 είσαι σίγουρος στις πάλαι ποτέ κουμουνιστικες χώρες η φτώχεια ειχε εξαλειφθεί? Μήπως εννοείς ότι ήταν όλοι τους φτωχοί? Επειδή υπάρχουν ακόμη κάτι υπολείμματα κουμουνισμού στη Κούβα και Β.Κορεα ρίξε μια ματιά και αφού είναι τόσα παραμυθενια να ζεις εκει, γιατί καθεσε εδώ ακόμη? Χάνεις την ευκαιρία της ζωής σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο χωριό μας υπάρχουν αρκετοί οικονομικοί μετανάστες από Αλβανία και Βουλγαρία, ρώτησε τους να σου εξηγήσουν πόσο πλούσια ζούσαν εκεί και πως είχε καταργηθεί η πάλη τάξεων.
Ωραία η αντιγραφή από το την Ελληνική Βικεπαιδεια, αλλά η θεωρία από τη πράξη είναι ανατριαχιστικά μεγάλη.