Η διαφορετική προσέγγιση Τσίπρα – Ανδρουλάκη για την πανδημία

Οι διαφορές των πολιτικών κομμάτων που αποδέχονται το αστικό σύστημα εξουσίας στο πλαίσιο των δεσμευτικών κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι μικρές. Το κατάλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν με τον παραλογισμό (που πούλησε ως ριζοσπαστισμό), έφαγε τα μούτρα του, ανέκρουσε πρύμναν και πρόδωσε τη λαϊκή εντολή του λαϊκού δημοψηφίσματος.

(Επεξήγηση: Άσχετα με τη θέση του καθενός επί του δημοψηφίσματος, άσχετα αν η λαϊκή εντολή ήταν λάθος, αυτή ήταν ιερή και απαραβίαστη, και ο Τσίπρας την πρόδωσε).

Τα κόμματα στη χώρα μας κρίνονται πλέον για τη διαχειριστική τους ικανότητα, τις επιδόσεις τους στη διοίκηση, κάποια επί μέρους φιλολαϊκότητα, και όχι για τη «ανατρεπτικότητά», την οποία δεν μπορούν να αναπτύξουν εντός Ένωσης. Και οι λαοί το ίδιο αποδέχονται. Αν ήθελαν ανατροπές θα ψήφιζαν ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ-ΜΛ ή ΜΛ-ΚΕ.

Αυτά για να μην κοροϊδευόμαστε. Και για να μην υποτιμούν τη νοημοσύνη μας όσοι εξακολουθούν να

δηλώνουν ανατρεπτικοί και καταγγέλλουν ας πούμε τις ιδιωτικοποιήσεις, σε ποσοστά που ετοίμαζαν και οι ίδιο (ΔΕΗ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Επαρχιακά Αεροδρόμια, ΟΛΘ, Κασσιώπη, κ.α). Ειδικά όταν οι ίδιοι υπήγαγαν τη δημόσια περιουσία στο ΤΑΙΠΕΔ για 99 χρόνια.

Και δεν είναι δικαιολογία ότι κάποια είχαν ήδη δρομολογηθεί, ή αναγκάστηκαν από τους κακούς Σόιμπλε. Μια ριζοσπαστική κυβέρνηση αρνείται τις «δρομολογήσεις» και τους εξαναγκασμούς. Τις αρνήθηκε ο ΕΒο Μοράλες στη Βολιβία και μάλιστα με επιτυχία, άσχετα αν σπιλώθηκε άδικα από δυτικούς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς. Όμως εδώ είναι τόσο δεσμευτικό το πλαίσιο της ΕΕ, που κάθε μεγάλη απόκλιση μετατρέπεται σε αυτοχειρία για κυβερνήσεις και λαούς.

Γι’ αυτό πλέον τα κόμματα στην Ελλάδα δεν κρίνονται από το πόσο… νεφελοκαβαλάρηδες είναι στις διακηρύξεις τους, αλλά πόσο λογικά, προσγειωμένα, ρεαλιστικά και υπέρ της χώρας και του λαού μπορούν να δράσουν.

Χθες ας πούμε τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, με αφορμή την πανδημία έδωσαν στη δημοσιότητα τα δικά τους σποτάκια. Η στόχευση του καθενός εμφανής:

Ο ΣΥΡΙΖΑ οργίλος καταγγέλλει: «5ο κύμα: Απροετοίμαστοι, Αντιφατικοί, Επικίνδυνοι, Και σε διακοπές». Αντιθέτως, το νηφάλιο σποτ του ΚΙΝΑΛ προτρέπει στον εμβολιασμό: «Σπάμε τον Φόβο και την Παραπληροφόρηση -Ραντεβού Αλληλεγγύης και Ζωής».

Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην κομματική εργαλειοποίηση της πανδημίας, και στη ρεαλιστική ανάγνωση της πραγματικότητας με ενσυναίσθηση που δείχνει το σποτ του ΚΙΝΑΛ.

Παρόμοιο πνεύμα κυριαρχεί και στις δηλώσεις των δύο αρχηγών:

Ο Νίκος Ανδρουλάκης από το Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου στάθηκε στο πρόβλημα, δηλώνοντας μεταξύ άλλων: «Πρέπει καταλάβουμε όλοι μας ότι αυτές οι στιγμές είναι πάρα πολύ κρίσιμες, και η κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Πάνω από όλα είναι η ανθρώπινη ζωή, πάνω από όλα είναι η στήριξη του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, αυτά πρέπει να είναι προτεραιότητες και σε καμία περίπτωση το πολιτικό κόστος. Για να ξεπεράσουμε μαζί, όσο γίνεται με τις καλύτερες δυνατές πιθανότητες αυτό το τσουνάμι κρουσμάτων που ζούμε τις τελευταίες ημέρες».

Από την πλευρά του Τσίπρα, το μεγάλο πρόβλημα των ημερών ήταν προφανώς ο δικός του πόνος, που τον ανήρτησε και στο twitter (άρα δική του επιλογή το απόσπασμα): «Ο χρόνος που φεύγει δεν είναι για να τον θυμόμαστε. Οφείλουμε όμως να θυμόμαστε τα διδάγματά του. Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν μια μεγάλη ατυχία για τη χώρα. Μια παράλληλη πανδημία. Η πολιτική αλλαγή είναι επιβεβλημένη για την έξοδο από τον διαρκή εφιάλτη».

Αλλά και στην πολιτική απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, γιατί «Αρνήθηκε κάθε συνεννόηση όταν προτείναμε σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό την ΠτΔ». Και επίσης «Αρνήθηκε την πρότασή μας για υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής, που θα ενισχύσει το ΕΣΥ και θα λάβει όπου απαιτείται και δύσκολες αποφάσεις».

Δηλαδή έπρεπε να συγκυβερνήσουν για να δώσουν τη συναίνεσή τους «όπου απαιτείται και δύσκολες αποφάσεις». Δεν το εκλάμβαναν ως χρέος τους προς τους πολίτες!

Φανερές οι διαφορές των δύο κομμάτων επί του προκειμένου. Και για όποιους πουν ότι στηρίζουμε ένα κόμμα εις βάρος του άλλου, απαντούμε ότι διαβάζουν λάθος. Δεν υποστηρίζουμε κόμματα. Κρίνουμε επί μέρους πράξεις και δηλώσεις των κομμάτων και των αρχηγών τους. Αναλόγως επιδοκιμάζουμε ή επικρίνουμε.

Είπαμε, έτσι κι αλλιώς στρατηγικές διαφορές δεν υπάρχουν. Υπάρχει η διαχειριστική ικανότητα (που είναι πρώτιστο κριτήριο), και οι επί μέρους διαφοροποιήσεις, οι οποίες μεγεθύνονται επικοινωνιακά ως καθρεφτάκια σε ιθαγενείς.

ΥΓ :Ακόμη και ότι η κυβέρνηση φέρθηκε… σοσιαλδημοκρατικά και έδωσε πάνω από 40 δις στους πληττόμενους από την πανδημία (και ακόμη δίνει), οφείλεται και στις αποφάσεις της ΕΕ για το έλλειμα και στην προοπτική του Ταμείου Ανάπτυξης. Το ίδιο θα γινόταν και αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ.

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr