Όταν δεν ξέρουμε, ρωτάμε!

Το αντιπολιτευτικό μένος είναι κακός σύμβουλος. Οδηγεί τον πολιτικό σε λανθασμένες κινήσεις, που είναι λογικό να τις εκμεταλλεύεται ο βασικός του αντίπαλος. Το αντιπολιτευτικό μένος δεν επηρεάζει μόνον την κρίση ενός πολιτικού. Τον εξωθεί να λαμβάνει αποφάσεις επιπόλαιες, χωρίς να ελέγχει την ακρίβεια των δεδομένων πάνω στα οποία στηρίζονται. Έτσι ο αντιπολιτευτικός λόγος του στο τέλος γίνεται μπούμερανγκ.

Αυτό έπαθε χθες ο Α. Τσίπρας σε δύο μέτωπα.

Μέτωπο πρώτο: Ως γνωστόν έχει συσταθεί, με πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, εξεταστική επιτροπή για να διερευνήσει την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων, με αφορμή καταγγελία για μια συγκεκριμένη εταιρεία, την Opinion poll, της οποίας τα ευρήματα δεν άρεσαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα ομότιμος καθηγητής πανεπιστημίου, γνωστός για τις εκλογολογικές επιδόσεις του, αποκάλυψε πως η εν λόγω εταιρεία δεν ανήκει στο ΣΕΔΕΑ, έναν οργανισμό που έχουν συγκροτήσει οι εταιρείες που διενεργούν δημοσκοπήσεις. Σκοπός αυτού του οργανισμού είναι, με εσωτερικούς ελέγχους, να εξασφαλίζεται η αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων που διενεργούν τα μέλη του.

Συνεπώς, το αν μια εταιρεία

ανήκει ή όχι στο ΣΕΔΕΑ αποτελεί ένα ασφαλές κριτήριο για την αξιοπιστία των ευρημάτων της. Χθες στη βουλή, στη συνεδρίαση της εξεταστικής επιτροπής εμφανίστηκε ανασκευαστική δήλωση του εν λόγω ομότιμου καθηγητή, με την οποία αναγνώριζε πως η καταγγελία του πως η Opinion poll δεν ανήκει στο ΣΕΔΕΑ είναι ανακριβής. Τεκμαίρεται λοιπόν, πως τα αποτελέσματα των ερευνών της που δεν άρεσαν στο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβή, καθώς τηρήθηκαν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες.

Επειδή επάνω στην αξιοπιστία αυτής της εταιρείας κτίστηκε το σκεπτικό για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τη λίστα Πέτσα, τίθεται το ερώτημα: είναι δυνατόν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μην ελέγχει τις πληροφορίες που λαμβάνει; Στην προκειμένη περίπτωση το πράγμα ήταν πολύ απλό. Μια ερώτηση στο ΣΕΔΕΑ για να διαπιστωθεί αν ανήκει ή δεν ανήκει η Opinion poll στα μέλη του.

Αλλά είπαμε, πως το αντιπολιτευτικό μένος είναι κακός σύμβουλος.

Μέτωπο δεύτερο: Ο A. Tσίπρας εξανέστη για το επαπειλούμενο πρόστιμο των 100 ευρώ σε κάθε ανεμβολίαστο άνω των 60 ετών. Είναι μια μορφή υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, χωρίς να έχει τα τυπικά χαρακτηριστικά της. Εννοείται, πως υποχρεωτικότητα χωρίς ποινές για τους ανυπάκουους δε νοείται. Δεν υπάρχει τότε υποχρεωτικότητα. Πολύ περισσότερο δε νοείται «προαιρετική υποχρεωτικότητα», αυτή η βλακώδης πατέντα του ΣΥΡΙΖΑ.

Χθες στη Βουλή - κατά τη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών - ο πρωθυπουργός αποκάλυψε πως ένας εκ των τριάντα σοφών που πλαισιώνουν τον Α. Τσίπρα - υμνητής του σοβιετικού, κινέζικου και κουβανικού συστήματος υγείας - ζητά τον υποχρεωτικό εμβολιασμό και μάλιστα με αυστηρότατες κυρώσεις εναντίον των παραβατών (μέχρι αδυναμία λήψης φορολογικής ενημερότητας), ενώ θεωρεί το πρόστιμο των 100 ευρώ…αναποτελεσματικό. Υποτίθεται πως ένας πολιτικός αρχηγός γνωρίζει τις βασικές απόψεις των συνεργατών που αυτός έχει επιλέξει. Και ο ρόλος τους είναι να τον συμβουλεύουν να λαμβάνει τις πιο ορθολογικές αποφάσεις.

Φαίνεται πως ο Α. Τσίπρας αγωνιώντας για τις κακές δημοσκοπικές επιδόσεις του κόμματος του, επιχειρεί να αποδομήσει τις ίδιες τις δημοσκοπήσεις και με τον γνωστό από τα παλιά αντιπολιτευτικό λόγο του «όχι σε όλα», να συσπειρώσει τους φίλους του, αγνοώντας τις προτάσεις των συμβούλων του.

Στην προσπάθεια του αυτή εκτίθεται σε λάθη που με μια απλή ερώτηση θα μπορούσε να είχε αποφύγει.

 Σ. Μουμτζής-liberal.gr