Η ελπίδα του Ανδρουλάκη και ο φόβος του Τσίπρα

Η πορεία του Νίκου Ανδρουλάκη ένα μήνα και κάτι μετά την εκλογή του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, πέραν της ευφορίας που προκάλεσε στο κόμμα του, φαίνεται πως ήδη έχει αρχίσει να ανησυχεί σοβαρά τον βασικό του πολιτικό εχθρό – ανταγωνιστή, που δεν είναι άλλος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς ανησυχεί και τη Ν.Δ., αλλά εκεί γνωρίζουν ότι είναι πολιτικοί αντίπαλοι και η αντιπαράθεση είναι δεδομένη και θα κλιμακωθεί έως τις εκλογές. Ωστόσο, ελπίζουν ότι η πολιτική μάχη για την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ θα δοθεί στο διπλανό οικόπεδο και ο Κυριάκος Μητσοτάκης φροντίζει να οριοθετήσει τον δικό του χώρο για να έχει τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, που έχει υποκλέψει στελέχη και εκλογική δύναμη από το ΠΑΣΟΚ καθυβρίζοντας και λοιδορώντας τα ιερά και τα όσια του άλλοτε ισχυρού κόμματος της Κεντροαριστεράς, φαίνεται πως πλησιάζει η ώρα της κρίσης. Αν επιβεβαιωθούν σε

βάθος χρόνου οι τάσεις που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις για μια αλματώδη άνοδο, τότε σωστά ανησυχούν στην Κουμουνδούρου και προσπαθούν να κάνουν κάτι για να βάλουν ένα φρένο στην παλιννόστηση των πασόκων. Αυτό που φοβούνται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που συμβαίνει με την ανύψωση του ηθικού των στελεχών του ΚΙΝΑΛ σε όλη τη χώρα. Μερικές χιλιάδες ανθρώπων ξαναβρήκαν λόγο και ρόλο για να ασχοληθούν με την πολιτική, και αυτό δεν μπορεί να υποτιμηθεί.

 Οι τελευταίες προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα για εκλογή οργάνων και αρχηγού από τα μέλη του κόμματος και όχι δι’ αντιπροσώπων που διχάζει το κόμμα του, είναι μια σαφής ένδειξη για την αγωνία που επικρατεί. Το ίδιο αποκαλυπτικές ήταν, άλλωστε, και οι δηλώσεις με τις οποίες υποδέχθηκαν τον νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ διάφορα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο κίνδυνος να βρεθούν ακόμη και τρίτο κόμμα τρομάζει όχι μόνο την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μερικές δεκάδες βουλευτών (πρωτίστως των λεγομένων και νεοφερμένων), που ξέρουν ότι θα χάσουν τη θέση τους μετά τις εκλογές.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει υποκλέψει στελέχη και εκλογική δύναμη από το ΠΑΣΟΚ καθυβρίζοντας και λοιδορώντας τα ιερά και τα όσια του άλλοτε ισχυρού κόμματος της Κεντροαριστεράς, φαίνεται πως πλησιάζει η ώρα της κρίσης.

 Η κίνηση του κ. Τσίπρα –αν τελικώς καταφέρει να λάβει έγκριση από τα όργανα του κόμματός του– μπορεί να μην είναι τολμηρή, αφού δεν ανοίγει πλήρως το κόμμα, αλλά έχει κάποια σημασία. Αυτό που κυρίως μπορεί να του εξασφαλίσει είναι μια άνεση κινήσεων, καταργώντας στην πράξη τις πανίσχυρες εσωκομματικές φατρίες που θα τον αμφισβητήσουν ύστερα από μία ακόμη ήττα στις εθνικές εκλογές.

Αυτή η τακτική κίνηση, όμως, δεν μπορεί να αλλάξει τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θέλει και δεν μπορεί να γίνει ο εκφραστής της λεγόμενης Δημοκρατικής Παράταξης όπως ιστορικά έχει εμπεδωθεί στους οπαδούς της. Ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, αλλά για να τον αξιοποιήσει οφείλει να μετατρέψει την προσδοκία που διατυπώθηκε στις εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας σε βάσιμη ελπίδα για επιστροφή ως κεντρικός παίκτης του πολιτικού συστήματος. Ο κ. Ανδρουλάκης φαίνεται πως το έχει αντιληφθεί και χτίζει βήμα βήμα με τις θέσεις και τις επιλογές του αυτή την εικόνα για το κόμμα του χωρίς να εγκλωβίζεται στις αγωνίες των άλλων κομμάτων για την επομένη ημέρα. Το επιχείρημα ότι τη θέση του ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές θα καθορίσουν οι πολίτες με το ποσοστό που θα του δώσουν ξεπερνάει τις συμπληγάδες που μοιραία θα συναντά μονίμως στον δρόμο προς τις κάλπες.

 Παν. Λάμψιας-Καθημερινή