Είναι και η συγκατάβαση μια κάποια λύση. Αντί να εκδηλώσει τη διαφωνία του, όπως οι σύντροφοί του της εσωκομματικής μειοψηφίας, σε τόνο που προδίδει πανικό εγκλωβισμού, ο Πάνος Σκουρλέτης προσποιήθηκε περιφρόνηση. Οι καταστατικές αλλαγές, είπε, είναι «πράγματα δευτερεύοντα». «Μη νομίζετε ότιστις εκλογές ο κόσμος θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ ή Ν.Δ., ανάλογα με το πώς το κάθε κόμμα διαμορφώνει την οργανωτική του ζωή».
Χωρίς να μπει κανείς στη βάσανο να εξιχνιάσει τα κίνητρα του Σκουρλέτη, αξίζει να αναρωτηθεί: Μπορεί να επηρεαστεί η εκλογική απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ από τις αλλαγές στην «οργανωτική του ζωή»; Μπορεί, ας πούμε, να περιμένουμε μια ώθηση ανάλογη με εκείνη που οδηγεί το ΚΙΝΑΛ σε διπλασιασμό των ποσοστών του μετά την εκλογή της δικής του ηγεσίας από τη βάση;
Δύσκολο. Οι διαφορές είναι μεγάλες. Στη συριζαϊκή εκλογή δεν θα υπάρχει γνήσιος πολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ υποψηφίων αρχηγών. Ο υποψήφιος θα είναι
ένας και σίγουρος. Το μόνο –τρόπος του λέγειν– «διακύβευμα» θα αφορά τον ενδοσυριζαϊκό συσχετισμό ισχύος. Θα κινητοποιήσει δηλαδή μόνο το κοινό που ενδιαφέρεται για το αν θα είναι πιο ισχυρός ο Πολάκης ή ο Σκουρλέτης.Θα βοηθήσουν οι καταστατικές αλλαγές την ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ;
Η δεύτερη μεγάλη διαφορά είναι ότι ο νικητής δεν θα είναι μόνο ο σίγουρος. Θα είναι και ο ίδιος. Ο πρώην. Δεν θα υπάρχει ούτε καν η –συχνά φευγαλέα– δυναμική ενός νέου προσώπου. Αν στόχος είναι η συσπείρωση της βάσης, τότε το εγχείρημα απευθύνεται σε όσους είναι διατεθειμένοι να φτάσουν μέχρι την κάλπη για να επιβεβαιώσουν τη θέση ενός ηττημένου πρωθυπουργού που παραμένει 14 χρόνια στην ηγεσία του κόμματός του, χωρίς καν να αμφισβητείται.
Η συζήτηση για τις πιθανότητες ανάκαμψης του ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει έτσι, ακόμη και μετά τις διαφαινόμενες αλλαγές στο καταστατικό, στην παλιά διαπίστωση: Το πολυτιμότερο κεφάλαιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτόχρονα κι αυτό που τον καθηλώνει. Ο αρχηγός του εξακολουθεί να έχει πολύ μεγαλύτερη επιρροή από το κόμμα, αλλά αρκετή μόνο για να συσπειρώνει τους ήδη πεπεισμένους. Ικανός για να κρατάει το κόμμα δεύτερο, αλλά όχι πια ικανός να απειλήσει τον πρώτο.
Μέχρι εδώ, ο Σκουρλέτης έχει δίκιο. Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το όχημα – τα «οργανωτικά». Το πρόβλημα είναι το προγραμματικό φορτίο – δηλαδή η έλλειψή του. Ως αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επενδύσει σχεδόν αποκλειστικά στην καταγγελία. Τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν κεντροαριστερό ανταγωνιστή που είναι πιο φρέσκος, ασημάδευτος από προηγούμενες πολώσεις, και άρα πιο ελκυστικός ως φορέας της δυσαρέσκειας.
Το άνοιγμα στη βάση θα μπορούσε να λειτουργήσει αναζωογονητικά, μόνο αν στην κάλπη δοκιμάζονταν νέα πρόσωπα ή νέα πρόταση διακυβέρνησης. Τώρα το κόμμα θα είναι οργανωτικά ανακαινισμένο. Αλλά πολιτικά εξίσου ανόργανο.
Μιχ. Τσιντσίνης -Καθημερινή
γλυκαθηκε ο αγραμματος απο την εξουσια κοτερα βιλες και θελει τωρα να καθησει στον σβερκο τους
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός και αν είναι Fake πρόεδρος. Οργανώνει εκλογές, όχι με ανοιχτή δημοκρατική διαδικασία όπως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά από τα μέλη του κόμματος,και μόνο με ένα υποψήφιο δηλ. τον ίδιο. Όπως Κουβα, Β. Κορεα και παλιά τα Σοβιέτ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκαιο έχει ο Σκουρλετης που λέει ότι η διαδικασία επιλογής είναι άνευ ουσιαστικής αξίας.
Ακόμη και στο κέντρο του καπιταλισμού στις προκριματικλες εκλογές ψηφίζει ο λαός ανεξαρτήτως αν είναι εγγεγραμμένος σε κόμματα η οργανώσεις.
Ο άνθρωπος είναι η επιτομή του Fake, ακόμη και οι άμεσοι συνεργάτες του τον χλευαζουν.