Η Ελλάδα του Γιώργου Τράγκα

«Ποιος είναι αυτός ο Τράγκας;» Ακόμη θυμάμαι τη φωνή του Μάνου Χατζιδάκι στο ακουστικό. Ηταν Ιούλιος του 1987, λίγο πριν τη συναυλία του στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, και ο Τράγκας ήθελε να του πάρει συνέντευξη για το Κανάλι 1 του Δήμου Πειραιά. Ο Χατζιδάκις με ρώτησε αν είναι πρέπον να του μιλήσει. Του απάντησα πως ναι. Εργαζόταν στο Κανάλι 1, όπως κι εγώ. Τι άλλο να έλεγα; Εξάλλου, ο Τράγκας δεν είχε ακόμη γίνει ο Τράγκας που ξέρουμε σήμερα. Τον είχα γνωρίσει στο «Ενα» με τον Παύλο Μπακογιάννη, όπου ως freelancer δημοσίευε αστυνομικά ρεπορτάζ. Τότε εργαζόταν στη «Βραδυνή» ως αστυνομικός ρεπόρτερ. Τα καταγράφω τώρα για να αποδείξω ότι τον Τράγκα τον γνώριζα από «μικρός». Προσωπικά δεν μου ήταν αντιπαθής. Και ο ίδιος, εξάλλου, με αντιμετώπιζε με συμπάθεια, που έφτανε στα όρια της συγκατάβασης. Σαν να με λυπόταν. Ήξερε ότι

ήμουν είδος υπό εξαφάνιση και ότι το μέλλον ανήκε σ’ αυτόν. Και δεν είχε άδικο. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν το μέλλον ανήκε στον Τράγκα. Η υπόθεση με την κληρονομιά ακινήτων που άφησε, φτάνει. Τα υπόλοιπα περιττεύουν.

«Ποιος είναι αυτός ο Τράγκας;» λοιπόν. Εκδότης αποτυχημένων εντύπων, κατά συνθήκη δημοσιογράφος, επιτυχημένος δημόσιος κήρυκας. Υπολογίσιμη φωνή στον δημόσιο βίο; Ηταν ένας καιρός που δεν υπήρχε περίπτωση να πάρεις ταξί το πρωί και να μην ακούσεις τη φωνή του. Οπως έγραψε ο Μακ Λούχαν, το ραδιόφωνο είναι «θερμό» μέσο. Η φωνή του έβγαζε την απαραίτητη θερμότητα. Παλιότερα ο αντιμνημονιακός αγώνας, τώρα ο αντιεμβολιαστικός. Μπορεί να μην κατάφερε να γυρίσουμε στη δραχμή, όμως ηττήθηκε από τον αντιεμβολιαστικό του αγώνα. Η φύση αποδείχθηκε ισχυρότερη από τη βουλιμία του για εξουσία. Αυτή είναι η απάντηση στην ερώτηση «ποιος είναι αυτός ο Τράγκας;» Υπήρξε ένας άνθρωπος διψασμένος για εξουσία. Του έλειπαν, όμως, το θάρρος ή οι ικανότητες για να τη διεκδικήσει ευθέως. Ιδρυσε κόμμα, όμως τον πρόλαβε ο κορωνοϊός.

Το ζήτημα με τον Γιώργο Τράγκα δεν είναι πολιτικό. Δεν είναι καν οικονομικό – ας ψάξουν το «πόθεν έσχες». Το ζήτημα είναι πολιτισμικό. Χωρίς εκπτώσεις. Ο Τράγκας είχε ένα ταλέντο: ανακάλυπτε ό,τι ποταπότερο κυκλοφορούσε ανάμεσά μας και του έδινε φωνή. Ας όψονται όσοι υποκλίθηκαν στο ταλέντο του. Ηταν το διεγερτικό του αρχαϊκού θυμού μας. Ο Τράγκας θύμωσε με τον κορωνοϊό, και ο κορωνοϊός αποδείχθηκε δυνατότερος. Το ζητούμενο δεν είναι η ακίνητη περιουσία του. Το ζητούμενο είναι να αναρωτηθούμε ποια είναι η Ελλάδα του Γιώργου Τράγκα.

 Τ. Θεοδωρόπουλος-Καθημερινή