Νίκος Ανδρουλάκης: Ξεβόλεμα

 Η μομφή είναι σωσίβιο στον Μητσοτάκη. Αλλά το ΚΙΝΑΛ θα την ψηφίσει. Η μομφή είναι ο θεσμικός τρόπος για να ζητήσει η αντιπολίτευση εκλογές. Αλλά το ΚΙΝΑΛ που θα την ψηφίσει δεν θέλει εκλογές μέσα στην πανδημία. Η μομφή είναι «μικροκομματικό παιχνίδι» του Τσίπρα, για τις εντυπώσεις. Το ΚΙΝΑΛ καταγγέλλει το μικροκομματικό παιχνίδι, αλλά δικαιολογεί τη συμμετοχή του σε αυτό ως μονόδρομο.

Εντάξει, η αντιπολίτευση είναι αντιπολίτευση. Για να μην αυτοακυρωθεί, στη δυσπιστία οφείλει να πει «ναι». Το πρόβλημα όμως είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Ανδρουλάκης επιχείρησε να δικαιολογήσει το «ναι μεν, αλλά» του στην πρωτοβουλία Τσίπρα.

Αργά ή γρήγορα ο ΣΥΡΙΖΑ θα δοκίμαζε να

βάλει στον νέο του ανταγωνιστή το δοκιμασμένο δίλημμα, που βραχυκύκλωνε με την προηγούμενη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Είσαι κανονική αντιπολίτευση, αντιδεξιά και αντιμητσοτακική, ή γιαλαντζί; Από την άλλη, την κυβερνητική, όχθη, ασκείται στο ΚΙΝΑΛ ομόλογη πίεση: Είσαι αντισύριζα ή στοιχίζεσαι με τους αποτυχημένους;

Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στις παλιές συμπληγάδες.

Ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί να μην περίμενε το στρίμωγμα. Κι όμως. Φάνηκε να αντέδρασε σαν αιφνιδιασμένος – χωρίς να καταφέρει να υπερβεί τους μανιχαϊκούς όρους που του επιβάλλουν οι δύο μεγάλοι. Ηταν μια δυσκολία που είχε κοστίσει και στην προκάτοχό του: Προσπαθώντας να μη δυσαρεστήσει κανένα ακροατήριο –ούτε το αντιδεξιό ούτε το αντισύριζα–, κατέληγε να τα ξενερώνει αμφότερα.

Ακόμη και η κομματική αντίδραση στην επισήμανση των αντιφάσεων θυμίζει την προηγούμενη περίοδο: Μας βαράνε, λένε, γιατί ανεβαίνουμε. Ισχύει. Αλλά δεν είναι αθέμιτο. Η ίδια η αναβάθμιση του ρόλου του τρίτου κόμματος, που διαφαίνεται από τις δημοσκοπικές προβολές, συνεπάγεται και την πιο αυστηρή κριτική. Μακραίνει ο ίσκιος, βαραίνει και το κόστος των επιλογών.

Ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ έδειξε να κινήθηκε με την πεποίθηση ότι στο δίλημμα της μομφής υπήρχε διέξοδος χωρίς κόστος. Ακόμη και η προσπάθειά του να αρθεί υπεράνω της δικομματικής αντιπαράθεσης, με «προγραμματικό» λόγο, έδειξε προσφυγή στην ίδια μέθοδο της ευκολίας: Θέλουμε, είπε, «στόχους ανθεκτικότητας» για τις υποδομές που πρέπει να λειτουργούν με κάθε καιρό. Δηλαδή; Για να μην κλείνουν οι δρόμοι πρέπει να έχουν στόχο να μένουν ανοιχτοί. Θέλουμε, είπε επίσης, όχι μόνο τα 100 εκατ. που σκοπεύει η κυβέρνηση να αντλήσει από το Ταμείο Ανάκαμψης για το ενεργειακό δίκτυο. Θέλουμε περισσότερα. Δηλαδή; Ο,τι λέει ήδη σε κάθε περίσταση η αξιωματική αντιπολίτευση: Περισσότερα λεφτά, περισσότερες προσλήψεις, περισσότερες ΜΕΘ.

Ο Ανδρουλάκης μπορεί και να πίστεψε αυτό που του λένε: Οτι του αρκεί η απουσία. Οτι τον βολεύει που δεν θα λερωθεί από την κοινοβουλευτική πάλη των δύο. Οτι του φτάνει να μείνει στον εξώστη και να δίνει συνεντεύξεις επιτήδειας ασάφειας. Η μομφή έδειξε τα στενά όρια αυτής της τακτικής. Ήταν μόνο η αρχή του ξεβολέματος.

 Μιχ. Τσιντσίνης-Καθημερινή