Δεν έχει κανένα νόημα να δοθεί απάντηση στο ερώτημα, γιατί ο κ. Τσίπρας υποκινεί ή ανέχεται, την πολιτικά ανήθικη και αισθητικά απωθητική εκστρατεία κατά του πρωθυπουργού που επιδίδεται απροκάλυπτα η ελβετική φρουρά του (Πολάκης, Καρτερός και Σία).
Το βαθύ κόμπλεξ του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του Κ. Μητσοτάκη είναι μια πιθανή απάντηση και περιγράφεται με εμβρίθεια από τον σύντροφο Ευκλείδη Τσακαλώτο, όταν μιλάει για τη δική του «αστική αυτοπεποίθηση.»
Ούτε έχει νόημα να εξηγηθεί γιατί ο άνθρωπος - σφραγίδα του κόμματος Τσίπρα, απειλεί ευθέως τον Νίκο Ανδρουλάκη, ότι έρχεται η σειρά του να δεχθεί τα διαδικτυακά χαστούκια, του τύπου «άκου Νίκο Ανδρουλάκη».
Ασχέτως των λόγων που επιλέγεται, ασχέτως ποιος τη διαπράττει και τη διεκπεραιώνει, και ασχέτως ποιον ωφελεί τελικά, η ελεεινολογία και η χυδαιότητα έχει πάψει προ καιρού, να είναι ζήτημα πολιτικής αισθητικής.
Είναι μέρος της ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ολότητα του.
Παλιές αριστερές καραβάνες, αλλά και
νεότερα στελέχη (π.χ. Έφη Αχτσιόγλου, Αλέξης Χαρίτσης κλπ) ταυτίζονται και συντάσσονται πλήρως.Η δική τους Αριστερά, είναι ολόιδια με την Αριστερά που αποπνέουν τα γραπτά και τα γραφόμενα, όσων υπηρετούν την προεδρική γραμμή και τις επιδιώξεις της.
Διαιρετική, τοξική από παλιά. Τώρα και πεζοδρομιακή.
Η σήψη των ελπίδων του κ.Τσίπρα, για ραγδαία καταβαράθρωση της κυβέρνησης, τη δημιουργία ενός κοινωνικού ολέθρου και η μη εκπλήρωση των προφητειών του, εκλύει τοξικά αέρια στο δημόσιο βίο.
Ο διαφαινόμενος κίνδυνος το ΠΑΣΟΚ να πάρει την ιστορική εκδίκηση του, για την «αντιποίηση» του Ανδρέα και της καπηλείας της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης, οδηγεί την Κουμουνδούρου βαθύτερα στην πολιτική ασυναρτησία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διατυμπανίζει ως στρατηγική επιλογή την υποδαύλιση της κοινωνικής έντασης. Ο εκτροχιασμός του πολιτικού λόγου, είναι ο μοχλός. Ο ανορθόδοξος πολιτικός και κοινωνικός πόλεμος τους ξεκίνησε. Οι λυκοσυμαχίες στην επιχείρηση εξαχρείωσης (ξανά) της πολιτικής ζωής, στήνονται.
Κάνουν τα ίδια, για δεύτερη φορά. Αλλά δεν μπορούν να προκαλέσουν την ίδια ζημιά. Βοηθάνε τους…κεντρώους να κατανοήσουν ολοκληρωτικά ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ποιος ο αρχηγός του, ποια η ιδεολογική και ποια η πολιτική φυσιογνωμία του.
Κατερ. Γαλανού-liberal.gr
Δρυός πεσούσης.... Θα μπορούσα ακόμη και να σε συμπονέσω κ. Τσίπρα, αλλά τα πεπραγμένα σου και η λογική μου δεν μου το επιτρέπουν. Μίσος τοξικό . Το διαισθάνεσαι ότι τέλειωσες και ότι δεν υπάρχει επιστροφή και ελπίδα . Βλέπεις ότι σε αμφισβητούν και οι κηπουροί της Κουμουνδούρου. Είναι το χειρότερο συναίσθημα . Ο ορισμός της απελπισίας. Καληνύχτα κ Τσίπρα . Τα χειρότερα έπονται
ΑπάντησηΔιαγραφή