Η αβάστακτη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ των δικαιωματιστών…

Θανάσης Κ.

Η Γαλλίδα δημοσιογράφος Οφελί Μενιέ (Ophelie Meinier) απειλείται από τρομοκράτες ότι θα την… αποκεφαλίσουν, επειδή αποκάλυψε σε ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ ότι οι επιρροές των φανατικών ισλαμιστών έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν τη γαλλική επαρχία και να καταδυναστεύουν τις ζωές των κατοίκων τους.

Μιλάμε για εστιατόρια όπου απαγορεύουν στις γυναίκες να τρώνε μαζί με άνδρες – ή να τις βλέπουν άνδρες ή να βλέπουν οι ίδιες άνδρες.

Μιλάμε ακόμα για καταστήματα που πουλάνε στα παιδιά, κούκλες και αρκουδάκια  χωρίς πρόσωπα, γιατί σύμφωνα με τους ισλαμιστές, απαγορεύεται η απεικόνιση των χαρακτηριστικών του προσώπου ακόμα και στα παιγνίδια.

Το ρεπορτάζ έγινε στην εκπομπή “Απαγορευμένη Ζώνη” της γαλλικής τηλεόρασης και αφορά το Roubaix, ένα χωριό κοντά στα γαλλοβελγικά σύνορα.

Στο ντοκιμαντέρ που ετοίμασε η Μενιέ μίλησε και ο νεαρός μουσουλμάνος δικηγόρος Αmine Elbahi που ζει στο χωριό αυτό και είχε αποκαλύψει πως ένα ίδρυμα της περιοχής έπαιρνε δημόσιο χρήμα για να “μορφώσει” τα φτωχά παιδιά και στην πραγματικότητα διέδιδε τις ιδέες του “ριζοσπαστικού Ισλάμ”.

Έβγαζε την επόμενη γενιά των τζιχαντιστών…

(Από την καταγγελία Ελμπαχί, εξετέθη ο δήμαρχος της περιοχής, ο οποίος έδειχνε ανοχή, με το αζημίωτο, αλλά και κάποιες τοπικές ΜΚΟ που προωθούσαν τα χρήματα για το “μορφωτικό ίδρυμα” – επίσης με το αζημίωτο).

Στην ίδια περιοχή λέγεται πως υπάρχουν χώροι όπου τελούνται (παράνομα) κλειτοριδοεκτομές σε μικρά κοριτσάκια μουσουλμάνων! Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες το στοιχείο αυτό – καθώς και άλλα εξ ίσου ανατριχιαστικά – υπήρχε αρχικά στο ρεπορτάζ, αλλά φοβήθηκαν να το προβάλλουν…

Σε γενικές γραμμές το ρεπορτάζ ήταν πολύ πιο “λάϊτ” απ’ ό,τι θα μπορούσε να είναι. Ωστόσο προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις από τους φανατικούς.

Τόσο η Μενιέ όσο και ο Ελμπαχί λαμβάνουν τώρα συνεχείς απειλές ότι θα τους αποκεφαλίσουν! Ιδιαίτερα για τον Ελμπαχί, τα απειλητικά μηνύματα είναι ότι όχι απλώς θα τον αποκεφαλίσουν αλλά θα τον ξεσχίσουν ζωντανό, γιατί “ήταν δικός τους και αλλαξοπίστησε”!

Τις απειλές αυτές τις παίρνουν πολύ στα σοβαρά οι γαλλικές Αρχές, γιατί έχουν υπάρξει αντίστοιχα τραγικά περιστατικά στο παρελθόν. Και με αποκεφαλισμούς “απίστων” και με ξέσχισμα των σαρκών όσων “πρόδωσαν” το Ισλάμ. Μιλάμε για ΜΕΣΑ στη Γαλλία πάντα…

Και οι δύο έχουν πλέον 24ωρη αστυνομική προστασία…

 

Την ίδια στιγμή οι “δικαιωματιστές” δεν λένε λέξη για όλα αυτά! Ούτε λέξη…

Καταγγέλλουν την… “Πατριαρχία” που υπάρχει μέσα στις δυτικές κοινωνίες, σε παραδοσιακές λέξεις και εκφράσεις του δημόσιου λόγου (και τις χρησιμοποιούν συχνότατα και γυναίκες), αλλά δεν ιδρώνει το αυτί τους όταν γυναίκες απειλούνται από φανατικούς με αποκεφαλισμό γιατί αποκάλυψαν το σύγχρονο Μεσαίωνα που φέρνουν οι ισλαμιστές μέσα στις δυτικές κοινωνίες.

–Καταγγέλλουν τις “γυναικοκτονίες” όταν μια γυναίκα δολοφονείται από το σύζυγό της. Και μόνο…

Αλλά περιέργως ΔΕΝ τους απασχολούν οι αλλεπάλληλοι βιασμοί γυναικών από παράνομους μετανάστες προερχόμενους από ισλαμικές χώρες. Που όταν συλληφθούν “δικαιολογούνται” ότι στις χώρες τους δεν είναι αδίκημα να βιάσει κανείς μια κοπέλα που κυκλοφορούσε μόνη της, με ακάλυπτο πρόσωπο και κοντή φούστα (άρα… “τα ήθελε”, λένε)!

–Τους δικαιωματιστές τους απασχολεί η “έμφυλη βία” (δηλαδή η βία ανδρών κατά γυναικών) αλλά μόνο όταν είναι μεταξύ συζύγων. Όχι όταν ο δράστης είναι παράνομος αλλοδαπός.

–Τους δικαιωματιστές τους ενδιαφέρει η βία “κατά γυναικών” μόνο όταν προέρχεται από άνδρα. Όχι όταν μια γυναίκα ρίχνει βιτριόλι (για λόγους αντιζηλίας) σε άλλη γυναίκα, ή όταν η πεθερά σακατεύει στο ξύλο τη νύφη της. (όλα αυτά είναι περιστατικά που συνέβησαν πρόσφατα, συγκλόνισαν την κοινή γνώμη, αλλά ΔΕΝ απασχόλησαν καθόλου τους δικαιωματιστές).

Τους ενδιαφέρει η “ενδο-οικογενειακή βία” μόνο όταν Ο σύζυγος σκοτώνει ΤΗ σύζυγό του. Όχι όταν συμβαίνει το αντίθετο.

Τους ενδιαφέρουν τα δικαιώματα μόνο των γυναικών και μόνο όταν γυναίκες πέφτουν θύματα Ελλήνων (όχι αλλοδαπών) και ιδιαίτερα των συζύγων τους.

— Για το κοριτσάκι από την Πάρο, που το βίασε και το σακάτεψε νεαρός Αφγανός το 2012 οι δικαιωματιστές δεν είπαν ποτέ λέξη,

— Για το αγόρι στους Φιλοπάππου, που είχε πάει με το κορίτσι του εκεί και το σκότωσαν δύο Πακιστανοί και ένας Ιρακινός, δεν είπαν ποτέ λέξη.

–Για τη δολοφονία του παπά ή του ναυτικού που οι γυναίκες τους ανέθεσαν στον εραστή τους να τους σκοτώσει, δεν είπανε ποτέ λέξη.

Δεν ταίριαζαν όλα αυτά στα στερεότυπα περί “έμφυλης” βίας.

 

Οι δικαιωματιστές καταγγέλλουν τους “βιασμούς” γυναικών, ακόμα κι όταν καταγγέλλονται μετά από δεκαετίες, ακόμα κι όταν δεν αποδεικνύονται – τέτοιες είναι οι περισσότερες περιπτώσεις περιστατικών Metoo, όπου έχει καταργηθεί το τεκμήριο της αθωότητας – αλλά δεν τους απασχολούν ποτέ πραγματικοί βιασμοί γυναικών όταν πραγματοποιούνται από αλλοδαπούς.

Οι δικαιωματιστές δεν παλεύουν για “ανθρώπινα δικαιώματα”!

Εργαλειοποιούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, για να προωθήσουν μια διχαστική ατζέντα.

Οι δικαιωματιστές δεν προσπαθούν να γκρεμίσουν “ξεπερασμένα” στερεότυπα.

Δημιουργούν και προσπαθούν να επιβάλουν νέα στερεότυπα!

Από άνδρες και γυναίκες που ντρέπονται για το φύλο τους και για τη φύση τους. Κι όπου οι μόνοι που έχουν δικαίωμα να είναι “υπερήφανοι” είναι οι… τράνς!

Από άνδρες που θεωρούν τη λεβεντιά “ξεπερασμένη”, από γυναίκες που φοβούνται να κάνουν παιδιά, από άνδρες και γυναίκες, μπερδεδμένα και φοβισμένα άτομα, που δεν θέλουν ούτε να υπερασπιστούν τον τόπο τους, ούτε καν τον εαυτό τους, ούτε να κάνουν οικογένεια. (Άλλη “απαγορευμένη” λέξη…)

Περιέργως όλα αυτά προσπαθούν να τα περάσουν μόνο στους Έλληνες! Με τους αλλοδαπούς που μπήκαν στη χώρα (συνήθως παράνομα) κι από την ώρα που μπήκαν, πριν ακόμα “τακτοποιηθούν” αραδιάζουν παιδιά, φέρνοντας μαζί τους τα πιο απαρχαιωμένα στερεότυπα ισλαμικής θρησκοληψίας και μισογυνισμού, περιέργως δεν ασχολούνται καθόλου…

[Φυσικά ΔΕΝ μπαίνουν σε αυτές τις κατηγορίες ούτε όλοι οι μουσουλμάνοι ούτε όλοι οι “μετανάστες”. Αλλά τα περιστατικά βίας στα οποία πρωταγωνιστούν αλλοδαποί, είναι αναλογικά περισσότερα, συνήθως αποκρύβονται ή αποσιωπώνται – κι όταν έρχονται στο προσκήνιο, δεν προκαλούν καμία ιδιαίτερα αντίδραση από τους “δικαιωματιστές”. Αυτοί βρίσκονται εδώ για να κουνάνε το δάχτυλο μόνο στους Έλληνες – συνήθως συνεργαζόμενοι και με τα κυκλώματα που φέρνουν παράνομους και συγκαλύπτουν τις παρανομίες τους]

Εν προκειμένω, το μεγάλο πρόβλημα δεν το έχουμε με τους “αλλοδαπούς”, αλλά με τους “νταβαντζήδες” τους, όσους τους διακινούν κι όσους προσπαθούν να μας τους επιβάλλουν. Κι αυτοί συχνά είναι δικοί μας. Ή είναι ξένοι, πολλές φορές, Ευρωπαίοι…

 

Την ώρα που γυναίκες στη Γαλλία (και σε όλη την Ευρώπη) απειλούνται από φανατικούς ισλαμιστές γιατί παλεύουν για τα δικαιώματα των γυναικών και των ομοφυλοφίλων (τους οποίους οι ισλαμιστές τους πετάνε από τις ταράτσες στις χώρες τους), οι “δικαιωματιστές” προωθούν εδώ διαφημίσεις σαμπουάν με τρανσέξουαλς που πανηγυρίζουν ότι… “τώρα νοιώθουν αληθινές γυναίκες”!

Γιατί δεν κρύβονται πια κάτω από τη φράντζα, λέει!

Προσέξτε: αληθινές γυναίκες υπερασπίζονται αληθινές γυναίκες, στον πραγματικό κόσμο, οι δικαιωματιστές δεν λένε λέξη, και πανηγυρίζουν γιατί τρανσέξουαλς μπορούν να τινάζουν τα μαλλιά τους και να νοιώθουν “αληθινές” γυναίκες χρησιμοποιώντας το κατάλληλο σαμπουάν!

Μπερδεύουν την προώθηση ενός προϊόντος, με την προώθηση μιας …σεξουαλικής επιλογής.

Μπερδεύουν το δικαίωμα του καθενός στην σεξουαλική επιλογή του, με την επιβολή αυτής της επιλογής ως “πρότυπο”.

Δεν έχουν καταλάβει ότι το να σεβόμαστε την ιδιωτική ζωή του καθενός ΔΕΝ σημαίνει ότι οφείλουμε να σεβόμαστε όποιον προβάλλει – επιθετικά μάλιστα – την ιδιωτική του ζωή και την “ιδιαιτερότητά” του.

Αυτό δεν αφορά μόνο την ομοφυλοφιλία. Αφορά εξ ίσου και τους ετεροφυλόφιλους.

Ένας άνδρας μπορεί να επιλέγει να αλλάζει γυναίκες συνεχώς. Αυτό είναι δικαίωμά του. Αν το προβάλει, όμως, δημόσια ως “αρετή”, θα υποστεί δημόσια κριτική.

Και αν ο ίδιος έχει το δικαίωμα στην “επιλογή”, έχουν κι οι υπόλοιποι το δικαίωμα στην κριτική. Σε κάτι που αφορά τον ίδιο, αλλά ο ίδιος το έχει καταστήσει δημόσιο.

Μια γυναίκα που επιλέγει να αλλάζει συνέχεια εραστές, επίσης θα υποστεί κριτική, αν το προβάλει. (Πρωτίστως από άλλες γυναίκες…)

Είναι κι αυτής δικαίωμα να κάνει ό,τι  θέλει στην προσωπική της ζωή. Αλλά αν η ίδια το προβάλει δημόσια, τότε και οι άλλοι έχουν δικαίωμα να την κρίνουν…

 

Ο σοβαρός άνδρας ποτέ δεν προβάλλει ούτε διαφημίζει τον “ανδρισμό” του.

Η σοβαρή γυναίκα ποτέ δεν διαφημίζει μόνη της τη “θηλυκότητά” της. Ή τον τρόπο που έρχεται η ίδια σε οργασμό…

Ο σοβαρός ομοφυλόφιλος, επίσης, απαιτεί – και δικαιούται απολύτως – τον σεβασμό όλων στην προσωπική του ζωή.

Δεν βγαίνει να διαφημίσει δημόσια την “ιδιαιτερότητά” του. Δεν την κρύβει. Αλλά και δεν την διαφημίζει.

 

Ένας πολύ σοβαρός άνθρωπος, ο ηθοποιός Χρίστος Σιμαρδάνης (που δεν βρίσκεται πια στη ζωή) όταν το ρώτησαν πριν δέκα ακριβώς χρόνια, για την ομοφυλοφιλία του έδωσε την εξής απάντηση:

«Την ημέρα του Gay Pride μου ζήτησαν από ραδιοφωνικό σταθμό να μιλήσω, αλλά τους είπα ότι δεν συμφωνώ. Δεν είμαι περήφανος που είμαι ομοφυλόφιλος. Κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος για το τι κάνει στο κρεβάτι του. Είναι σαν να λες “είμαι περήφανος που έχω αυτιά”. Δεν μπορείς να είσαι περήφανος επειδή είσαι θηλαστικό ή επειδή έχεις δύο αυτιά. Περήφανος μπορείς να είσαι για…. χίλια δύο άλλα πράγματα. Θα μου άρεσε να νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου για κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά μου. Δεν νιώθω περήφανος που είμαι gay, ούτε εσύ πρέπει να νιώθεις περήφανος που είσαι straight. Να είσαι περήφανος επειδή είσαι τίμιος, καλός άνθρωπος, ή καλός πατέρας.»

Τέτοιους ανθρώπους υποχρεωτικά τους σέβεσαι.

Και αξίζει να τους σέβεσαι και πρέπει να τους σέβεσαι.

Γιατί πρώτοι οι ίδιοι σέβονται τον εαυτό τους…

 

Οι δικαιωματιστές μπερδεύουν το δικαίωμα μιας μειοψηφικής ομάδας με την επιβολή της στους υπόλοιπους.

Μπερδεύουν την “ιδιωτικότητα” που αξιώνει σεβασμό με τη δημόσια προβολή της, που επιφέρει κριτική.

Μπερδεύουν την “ιδιαιτερότητα” ως δικαίωμα με την επιθετική προβολή της ιδιαιτερότητας ως γενικά αποδεκτό “πρότυπο”.

Προβάλλουν κάποια περιστατικά βίας κατά γυναικών για να αποκρύψουν άλλα

Στοχοποιούν κάποιες μορφές βίας για να αποκρύψουν άλλες, πολύ σοβαρότερες.

Και προσπαθούν να επιβάλουν μιαν ατζέντα που διχάζει την κοινωνία, δεν την ενώνει στο αίτημα για δικαιοσύνη προς όλους.

 

Το να σεβόμαστε τις γυναίκες δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τις γυναίκες. Ούτε είναι κάτι που στρέφεται, δήθεν, κατά των ανδρών.

Τα πιο αγαπημένα πρόσωπα όλων των ανδρών είναι γυναίκες: Είναι οι μανάδες τους, οι αδελφές τους, οι αγαπημένες τους και οι κόρες τους.

Στη σκέψη μόνο ότι κάποιος θα μπορούσε να τις βλάψει τρελαίνονται.

Το να τους κάνουν “μαθήματα” και να τους κουνάνε το δάχτυλο κάποιοι επαγγελματίες δικαιωματιστές με προφανείς μεροληψίες και παρωπίδες, είναι – το λιγότερο – ξευτίλα!

 

ΥΓ.1 Το να επιλέγει μια εταιρία – και μάλιστα πολυεθνική – πώς θα προβάλει τα προϊόντα της είναι δικαίωμά της. Όπως είναι και δικαίωμα του κοινού να απαντά όπως αυτό νομίζει. Παλαιότερα μια εταιρία σοκολάτας προώθησε το προϊόν της προβάλλοντας (πολύ πιο αθώα, εδώ που τα λέμε) πρότυπα… ΛΟΑΤΚΙ!. Στη συνέχεια οι πωλήσεις του προϊόντος έπεσαν πολύ!

Το καταναλωτικό κοινό, δηλαδή ο καθένας από μας, ξέρει πώς να απαντήσει και ξέρει τι πρέπει να κάνει…

 

ΥΓ.2 Πριν καταγγείλουν κάποιοι την πατροπαράδοτη “Πατριαρχία”, καλά θα κάνουν να σκύψουν πάνω στην πολιτιστική παράδοση της χώρας τους.

Στην αρχαία Ελληνική Τραγωδία υπάρχουν πολλές γυναίκες που σκότωσαν τους άνδρες τους (ή και τους γιούς τους ακόμα).

Ο “χορός” συχνά παίρνει το μέρος της “φόνισσας”. Και ο τραγωδός επίσης.

Ακόμα και στην περίπτωση του Ορέστη που σκοτώνει τη μητέρα του Κλυταιμνήστρα και τον εραστή του Αίγισθο, ήταν η αδελφή του, Ηλέκτρα που τον παρακίνησε και τον πίεσε να το κάνει. Κι ήταν η Ηλέκτρα που τον φυγάδευσε κι ήταν μια θηλυκή θεότητα, η Αθηνά, που τον έσωσε όταν δικάστηκε κι ήταν η άλλη αδελφή του, η Ιφιγένεια, που τον έσωσε στην Ταυρίδα…

Ωραία “Πατριαρχία”…

Για να μην πάμε στους “Πέρσες” ή τις “Βάκχες” όπου κεντρικά τραγικά πρόσωπα είναι γυναίκες. Η Άτοσσα μητέρα του Ξέρξη στην πρώτη, και η Αγαύη που διαμελίζει το γιό της Πενθέα στη δεύτερη…

Για να μην πάμε στην Αρχαία Κωμωδία, όπου  η “Λυσιστράτη” και οι “Εκκλησιάζουσες” επιβάλουν την γυναικεία λογική και την γυναικεία οπτική πάνω στον “ανδρικό” παραλογισμό του μεγάλου Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου (του Πελοποννησιακού)…

Αυτά όλα στην Αθήνα του 5ου π.Χ αιώνα…

Για να μην πάμε στη σύγχρονη Ελληνική Λογοτεχνία, για παράδειγμα στον Παπαδιαμάντη, όπου δεσπόζουν τραγικές γυναικείες φιγούρες (Φόνισσα, Σταχτομαζώχτρα, Βαρδιανός στα Σπόρκα κλπ.).

 

Τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα για να τα “βολέψουμε” όλα μέσα σε στα απλοϊκά διχαστικά στερεότυπα περί τυραννικής “Πατριαρχίας”.

 

Όπως συμβαίνει συνήθως, οι φανατικοί είναι συνήθως και αγράμματοι.     `

 dailypost.gr