Ο Παύλος Πολάκης και τα «ειδικά κοινά» του ΣΥΡΙΖΑ

Ποιο είναι το χειρότερο που έκανε αυτή την εβδομάδα ο Παύλος Πολάκης; Ότι «συνυπέγραψε» το περιβόητο άρθρο του Θανάση Καρτερού; Εντάξει, βάζει υποψηφιότητα και αυτή η κίνηση για το ΤΟΡ-5 του επταημέρου, αλλά ποιος δεν το περίμενε; Αν κάποιος ψάχνει την έκπληξη, το καλύτερο κακό ήταν η δήλωσή του από το βήμα της Βουλής ότι μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναέλθει στα πράγματα, θα ξαναπροσλάβει τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς που θα έχει απολύσει ο Θανάσης Πλεύρης.

«Δεν περισσεύει κανείς», είπε ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Υγείας – και έσπευσε να «λούσει» προκαταβολικά τον νυν υπουργό ότι πρέπει να ψάξει τρύπα να κρυφτεί και όλα τα σχετικά. Και μην πει κανείς ότι πρόκειται για τον «αψύ Σφακιανό» ή «τον γραφικό» - και όλα τα σχετικά που ακούγονται κάθε φορά που ο Πολάκης ανοίγει το στόμα του: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδοκίμασε την εξαγγελία του στελέχους του, που έγινε – όπως προείπαμε – από το βήμα της Βουλής. Επομένως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέψει, τότε πράγματι οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί θα επιστρέψουν δαφνοστεφανωμένοι στο ΕΣΥ. Ενδεχομένως και με αποζημίωση για τους μισθούς που χάθηκαν…

Εννοείται ότι δεν υπάρχει λόγος να εξηγήσει κανείς τον λόγο για τον οποίο οι συμπολίτες αυτοί δεν μπορεί και δεν πρέπει να παρέχουν υγειονομικές υπηρεσίες. Δεν υπάρχει λόγος να εξηγήσει κανείς ότι τα δικαιώματα του ενός σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου. Δεν υπάρχει λόγος να εξηγήσει κανείς ότι στον – γιατρό – Παύλο Πολάκη ότι αν ένας 90χρονος που χρειάζεται νοσηλεία κολήσει τον κορωνοϊό από έναν ανεμβολίαστο νοσηλευτή μέσα στο νοσοκομείο και πεθάνει πρόωρα, τότε υπόλογη θα είναι η δεύτερη φορά Αριστερά. Και δεν υπάρχει λόγος διότι – προφανώς – ο βουλευτής Χανίων τα γνωρίζει πολύ καλά όλα αυτά. Αλλά δεν τον απασχολούν – ούτε τον ίδιο, ούτε το κόμμα του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από τις διακοπές του καλοκαιριού του 2019, μετρούσε τις ημέρες προσδοκώντας ότι πολύ σύντομα θα θέριευε και πάλι το κίνημα των «αγανακτισμένων», που νομοτελειακά θα τον ξανάφερνε στην εξουσία. Θα ήταν τα απόνερα των μνημονίων; θα ήταν το μεταναστευτικό; Θα ήταν η πανδημία, που ήλθε στη συνέχεια; Θα ήταν οι φωτιές; Η ακρίβεια; Μέχρι στιγμής, η χώρα αντιμετωπίζει συνεχώς κρίσεις, αλλά το κίνημα κοιμάται. Ως και για τους λογαριασμούς του ρεύματος – με ποσά που προκαλούν ηλεκτροσόκ - κανείς δεν πείθεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείωνε τις τιμές της ενέργειας με τον γνωστό ένα νόμο κι ένα άρθρο. Έτσι, η αξιωματική αντιπολίτευση αρχίζει να απευθύνεται στα «ειδικά κοινά».

Το μεγαλύτερο τέτοιου τύπου κοινό εδώ και μήνες είναι οι αντιεμβολιαστές. Μέσες – άκρες, ένα 10% της ελληνικής κοινωνίας έχει επηρεαστεί από την συστηματική προπαγάνδα των συνωμοσιολόγων πάσης φύσεως: από εκείνους που βλέπουν «εβραϊκό δάκτυλο» λόγω Μπουρλά ως εκείνους που πείθονται ότι ο Παΐσιος εννοούσε το εμβόλιο όταν μιλούσε για το «σφράγισμα».

Και ας μην αναρωτηθεί κανείς «τι τις θέλει ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ τέτοιες ψήφους;». Όλα τα κόμματα θέλουν – αν είναι δυνατόν – όλες τις ψήφους. Απλώς, υπάρχουν κάποια που δυσκολεύονται να υιοθετήσουν τέτοιες πρακτικές προκειμένου να τις κερδίσουν, διότι γνωρίζουν ότι ένας θα μπαίνει, αλλά θα βγαίνουν δέκα.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι με τον Παύλο Πολάκη έχει βρει το τέλειο κόλπο για να μην τους καταλάβουν οι ψηφοφόροι τους: Βγαίνει ο Αλέξης Τσίπρας και λέει ότι διαφωνεί κάθετα με τέτοιες απόψεις – αλλά σημειώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δημοκρατικό κόμμα και ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του. Βγαίνει μετά ο Πολάκης και επαναπροσλαμβάνει τους μελλοντικούς απολυμένους, το κόμμα σιωπά - οπότε και η πίτα ολόκληρη και ο λαός χορτάτος.

Αν ήταν τόσο εύκολο, θα το είχαν σκεφτεί και άλλοι. Η μαύρη αλήθεια είναι ότι με κάτι τέτοια, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περισσότερες πιθανότητες να χάσει κεντρώους και κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, παρά να προσελκύσει «ψεκασμένους» και συνωμοσιολόγους.

 Στεφ. Τζανάκης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ