Ένας άλλος κόσμος, κυνικός, γεννιέται

Την ώρα που ένας πόλεμος μαίνεται στην Ευρώπη και απειλείται για πρώτη φορά το κεκτημένο της ειρήνης που κράτησε για περισσότερο από 75 χρόνια, η δύση συνολικά δείχνει να παρακολουθεί σχεδόν μοιρολατρικά τις εξελίξεις. Αυτό που στοχεύουν τα κανόνια του Πούτιν δεν είναι απλώς τα εδάφη της Ουκρανίας αλλά ο δυτικός τρόπος ζωής, όπως άλλωστε ομολόγησε ο Ρώσος ηγέτης στο παραληρηματικό διάγγελμά του προ ημερών με το οποίο επιχείρησε να φανατίσει το εσωτερικό του ακροατήριο και θύμισε σε πολλά σημεία του τον Χίτλερ του 1937. Το πρόβλημα του Πούτιν είναι η Δημοκρατία και η ευημερία που συνήθως τη συνοδεύει, και ο ίδιος ως γνήσιος δικτάτορας έχει κάθε λόγο να εχθρεύεται. Η προσπάθειά του να ξαναγράψει την ευρωπαϊκή ιστορία και να… διορθώσει τα «λάθη» εκτός από κυνική και χυδαία είναι αποκαλυπτική των σχεδίων του για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Η ευθεία πρόκληση εις βάρος της Ευρώπης και των ΗΠΑ πάει πολύ πιο πέρα από την αναμέτρηση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη για την ανατροπή στο Κίεβο. Για ένα απολυταρχικό καθεστώς δεν έχουν σημασία τα μέσα ούτε οι επιπτώσεις. Η αξία της ανθρώπινης ζωής δεν μετράει το ίδιο στη χώρα του Πούτιν και στη Δύση. Η δυσκαμψία των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ δίνει τακτικό πλεονέκτημα στον Ρώσο ηγέτη, ο οποίος προφανώς έχει εκτιμήσει ότι

δεν θα αντιμετωπίσει την προφανή υπεροπλία του ΝΑΤΟ αλλά θα αναμετρηθεί μόνον με τον ουκρανικό στρατό που είναι σαφώς ελάχιστος μπροστά στις δικές του δυνάμεις. Για όσο χρόνο οι σύμμαχοι αρκούνται σε καταγγελίες και οικονομικές κυρώσεις χωρίς να αναλαμβάνουν αποφασιστική δράση για να σταματήσουν την επέλαση της Μόσχας, ο κόσμος θα πληρώνει βαρύ τίμημα. Η ευθύνη του πολιτισμένου κόσμου είναι να σταματήσει τώρα τη βαρβαρότητα με κάποιες θυσίες στην καθημερινότητά μας ασφαλώς, ή με πολύ μεγαλύτερες και οδυνηρότερες σε βάθος χρόνου.

Η θέση της χώρας μας μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των εξελίξεων είναι δύσκολη και απαιτούνται πολύ λεπτοί χειρισμοί για να συνεχίσει να βρίσκεται στη σωστή πλευρά. Ευτυχώς αποτελεί μέρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ και διαθέτει αξιόπιστες ένοπλες δυνάμεις ικανές να αναμετρηθούν ευθέως αν χρειαστεί. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά δικαιώνονται στην πράξη οι επιλογές για την ενίσχυση του αξιόμαχου και των τριών όπλων (αεροπορίας, στρατού και ναυτικού) και παίρνουν απάντηση όσοι επιμένουν σε διεθνιστικές ανοησίες. Σε αυτή την κρίση βεβαίως αποκαλύπτονται πέραν των άλλων και οι διάφοροι «δορυφόροι» της Μόσχας που κυκλοφορούν ξεδιάντροπα ακόμη και εντός του ελληνικού Κοινοβουλίου. Δεν πρόκειται μόνον για αφελείς αλλά και για συνειδητούς συνοδοιπόρους της ρωσικής προπαγάνδας που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δηλητηριάζουν την ελληνική κοινωνία. Οι αποκαλύψεις για τον ρόλο ενός εκάστου είναι χρέος για όλους μας καθώς ο κόσμος μετά από αυτόν τον πόλεμο στην Ουκρανία με τις οδυνηρές απώλειες είναι βέβαιο ότι δεν θα είναι ποτέ ίδιος με πριν.

 Παν. Λάμψιας-Καθημερινή