Συγκαταλέγεται στις μεγάλες επιτυχίες της ρωσικής προπαγάνδας ότι συνεχίζουμε, στην τρίτη εβδομάδα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και με τον Βλαντιμίρ Πούτιν να έχει καταστήσει σαφές ότι δεν θεωρεί ότι η Ουκρανία έχει δικαίωμα ύπαρξης, να συζητάμε για τις «ευθύνες του ΝΑΤΟ».
Το επιχείρημα είναι λίγο-πολύ γνωστό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, με την αλαζονεία της μοναδικής εναπομείνασας υπερδύναμης, εκμεταλλεύθηκαν την αδυναμία της Ρωσίας και προώθησαν την επιθετική επέκταση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Η ένταξη σε αυτό χωρών του συμφώνου της Βαρσοβίας και –αργότερα– πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, όπως οι χώρες της Βαλτικής, σήμανε συναγερμό στη Μόσχα.
Ο Πούτιν προειδοποίησε επανειλημμένως την Ουάσιγκτον και τις άλλες δυτικές πρωτεύουσες ότι
η περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ, σε χώρες όπως η Ουκρανία και η Γεωργία, θα εκλαμβανόταν ως απειλή για τα ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας. Η Δύση τον αγνόησε. Οι διαδοχικές πολεμικές επιχειρήσεις που διέταξε –στη Γεωργία, στην Κριμαία και τώρα σε ολόκληρη την ουκρανική επικράτεια– ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα.Το επιχείρημα –ιδιαίτερα ελκυστικό για έναν συγκεκριμένου είδους οπαδό της Αριστεράς, για τον οποίο δεν υπάρχει έγκλημα χωρίς ο θύτης να είναι η «ιμπεριαλιστική» Δύση– πάσχει από δύο συντριπτικά ελαττώματα. Κατ’ αρχάς, η αναφορά σε «επέκταση του ΝΑΤΟ» είναι προβληματική: η Συμμαχία δεν καταβροχθίζει χώρες παρά τη θέλησή τους, εφαρμόζοντας τα σκοτεινά σχέδια των καθοδηγητών της στην Ουάσιγκτον. Οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης ήταν αυτές που –ενθουσιωδώς, έχοντας υποστεί δεκαετίες τον σοβιετικό ζυγό ή και παλαιότερα τις επεκτατικές ορέξεις των τσάρων– διεκδίκησαν την προσχώρησή τους. Το άρθρο 5, όπως γνώριζαν καλά και επιβεβαιώνεται πανηγυρικά τώρα, ήταν η καλύτερη εγγύηση έναντι της αναβίωσης της ρωσικής επιθετικότητας. Δεύτερον, η θεωρία ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς απειλεί την ασφάλεια της Ρωσίας αγνοεί κρίσιμα δεδομένα. Οπως εξηγεί σε δοκίμιό του στο Bloomberg o Αμερικανός ιστορικός Χαλ Μπραντς, η απορρόφηση της ανατολικής Ευρώπης από τη Συμμαχία όχι μόνο δεν υπονόμευσε, αλλά στην πραγματικότητα ενίσχυσε την ασφάλεια της Ρωσίας. Δημιουργήθηκε μια ευρύτερη περιοχή σταθερότητας, με δημοκρατικές χώρες που άφησαν στην άκρη εθνικιστικές διεκδικήσεις και όνειρα πυρηνικής ισχύος. Το ΝΑΤΟ συμφώνησε να μην έχει μόνιμη στρατιωτική παρουσία στα νέα μέλη, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες μείωσαν θεαματικά τη δική τους παρουσία στην Ευρώπη γενικότερα.
Η Δύση ευθύνεται διότι συντήρησε μια ολέθρια αμφισημία απέναντι στην Ουκρανία, μη θέλοντας να κλείσει την πόρτα της ένταξης στο ΝΑΤΟ, αλλά παράλληλα μη θέλοντας να εξαγριώσει τον Πούτιν υλοποιώντας την. Αλλά η ρωσική εισβολή έχει έναν μόνον υπαίτιο: τον Ρώσο πρόεδρο και τις αυτοκρατορικές του φαντασιώσεις.
Γ. Παλαιολόγος-Καθημερινή
Κυρ Γραφια, αν δεν προσθετες τη τελευταια προταση στο αρθρο σου , θα μπορουσες να καυχηθεις, οτι εγραψες ενα σχετικα καλο κι αντικειμενικο γραφημα !!Με τη τελευταια φραση ομως,ωπου την εγραψες προφανως για να μη δισαρεστησεις τους εργοδοτες σου, θαλασσωσες το αρθρο σου !!
ΑπάντησηΔιαγραφήωπα ..βρηκαμε ενα πουτινακι
ΔιαγραφήΠοιος περίμενε να έχει τόσα πουτινακια η Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν κάνει ντου ο Ερντογαν να δούμε πως θα αισθάνονται τα πουτινακια για τα χανουμάκια της Ρωσίας.
Σαμπως και εσυ γραφιας δεν εισαι?? Η μονη διαφορα με τον αρθρογραφο ειναι οτι, εσυ οταν γραφεις ειχεις απεναντησου την κορνιζα με την φωτο το Τσιπρα και ενα λιβανιστηρι συνεχεια αναμμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφή