«Καλύτερα βαρίδια παρά βάρκες χωρίς πανιά» - Οι κόντρες στον ΣΥΡΙΖΑ κλιμακώνονται

Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει διαρκώς διαστάσεις αφού οι εσωκομματικές κόντρες μαίνονται με στελέχη του να βγαίνουν ανοιχτά και να μιλούν για διαδικασίες που τείνουν να αποκτήσουν «χαρακτήρα γενικής εκκαθάρισης και μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα άλλο κόμμα, άνευρο...».

Και να αρθρογραφούν όπως τα 13 στελέχη που έχουν αναφορές στην Ομπρέλα υποστηρίζοντας πως καλύτερα να αποκαλούνται «βαρίδια» από εσωκομματικούς αντιπάλους παρά να είναι «βάρκες χωρίς πανιά»

Τα στελέχη αυτά μεταξύ των οποίων η πρώην βουλευτές Αννέτα Καββαδία αλλά και ο Πάνος Λάμπρου σε ένα κοινό τους κείμενο ενόψει του συνεδρίου του κόμματος αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι πρέπει να υπάρχει διάλογος που όμως για να είναι δημιουργικός «πρέπει καταρχάς να

υπάρξει και να γίνει απρόσκοπτα, χωρίς χαρακτηρισμούς και ανθρωποφαγία».

«Ο «νέο-αυριανισμός» δεν μας ταιριάζει, η σιγή νεκροταφείου που κάποιοι -ευτυχώς λίγοι- απαιτούν, μόνο ζημιά μπορεί να προξενήσει. Το Συνέδριο -το κάθε συνέδριο- προϋποθέτει διάλογο, αντιπαράθεση ιδεών και προτάσεων και ασφαλώς σύνθεση απόψεων» σημειώνουν και προσθέτουν ότι «από συστημικά ΜΜΕ, όμως, εδώ και πολύ καιρό, με έναν μεθοδικό και συστηματικό τρόπο, χαρακτηριζόμαστε κάποιοι και κάποιες από εμάς, σαν «βαρίδια».

Και αυτός ο παλαιάς κοπής χαρακτηρισμός που κάποιοι- δυστυχώς και εκ των έσω- ασπάζονται, δεν αφορά αποκλειστικά όσες και όσους έχουμε αναφορά στο ρεύμα ιδεών της Ομπρέλας. Αγγίζει και άλλους».

«Αγγίζει» σημειώνουν «κάθε τι που παραπέμπει στην ιστορική πορεία της Αριστεράς. Στην ουσία, αφορά την αριστερή ταυτότητα. Γι\ αυτό και ο κατάλογος των «βαριδιών» συνεχώς μεγαλώνει, εμπλουτίζεται, αποκτά χαρακτήρα γενικής εκκαθάρισης και μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα άλλο κόμμα, άνευρο, με λιγότερη δημοκρατία, με περιορισμένα επί της ουσίας δικαιώματα των μελών, σε ένα λιγότερο κόμμα, σε ένα μη κόμμα, σε μια δήθεν παράταξη από τις παρυφές της κεντροδεξιάς έως την αριστερά, σε ένα πολιτικό σούπερ μάρκετ.

Στην πραγματικότητα επιδιώκουν την ήττα της Αριστεράς και το ξαναγράψιμο της ιστορίας.

Και τονίζουν «Ας μην το επιτρέψουμε. Όσοι μιλούν για «βαρίδια» δεν αναφέρονται μόνο σε πρόσωπα -που και αυτό κάνουν- αλλά σε πολιτικές, σε ιδέες, σε πράξεις, σε μια δύσκολη αλλά και συγκλονιστική πορεία. Επιχειρούν να πείσουν ότι η περίοδος 2010 – 2015 ήταν ένα «στιγμιαίο λάθος», μια τρέλα του ριζοσπαστισμού της νιότης ή της άγνοιας, ένας παιδικός αριστερισμός. Η υπεράσπιση αυτής της συγκλονιστικής πολιτικής και κινηματικής περιόδου δεν είναι απλώς καθήκον για μας, αλλά και δρόμος, ματιά, αντίληψη για τη συνέχεια των αγώνων. Άλλωστε, σε αυτή την αγωνιστικότητα, σε αυτή την ανάγνωση της πραγματικότητας οφείλεται η έκρηξη από το 4% στο 36% του 2015».

Απαντούν δέ εμμέσως στον Αλέξη Τσίπρα λέγοντας πως «Η απάντηση στο νεοφιλελεύθερο αυταρχικό σχέδιο της ΝΔ δεν μπορεί παρά να είναι ένα ανταγωνιστικό, εναλλακτικό, αριστερό, οικολογικό, φεμινιστικό και ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο. Η αναζήτηση κεντρώων ή ουδέτερων συστημικών λύσεων είναι λάθος και αδιέξοδη. Γιατί κεντρώες ή δήθεν ουδέτερες λύσεις δεν υπάρχουν. Ειδικά τώρα, που οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται και ο ήχος από τα τύμπανα του πολέμου καλύπτει την ήπειρό μας».

«Ναι, είναι αλήθεια ότι αντιδράσαμε σε προσχωρήσεις «παραγόντων», που ουδεμία σχέση είχαν με την Αριστερά, τις ιδέες και την πολιτική της πορεία. Ναι, είναι αλήθεια ότι αντιδράσαμε σε προσχωρήσεις ατόμων που -λίγες μόλις ημέρες πριν- έριχναν οχετούς λάσπης στο κόμμα μας και στον πρόεδρό του, τον Αλέξη Τσίπρα, για τις Πρέσπες ή για άλλες κρίσιμες, στρατηγικού τύπου επιλογές. Ναι, είναι αλήθεια ότι δεν θέλουμε να γίνουμε ΠΑΣΟΚ και την άποψη αυτή την ενστερνίζονται, πρώτοι απ’ όλους, σύντροφοί μας που προέρχονται από το κόμμα αυτό. Και με αυτόν τον κόσμο πορευόμαστε μαζί» επισημαίνουν και καταλήγουν:

«Μας χαρακτηρίζουν «βαρίδια» αλλά -πιστέψτε μας- προτιμούμε αυτό τον χαρακτηρισμό, όσο βαρύς και αν είναι, από το να είμαστε βάρκες χωρίς πανιά, που πλέουν όπου τους πάει ο άνεμος»

Το εν λόγω κείμενο έρχεται να προστεθεί στην πρόσφατη... σύναξη των στελεχών της τάσης που φέρει το όνομα Ομπρέλα, στην οποία έχει ενταχθεί και η κίνηση των 53+, οπου εκλήθησαν δημοσιογράφοι προκειμένου να υπάρξει συζήτηση γύρω απο τις θέσεις τους και κυρίως γυρω απο τις αντιρρήσεις τους στην προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να μετατρέψει το κόμμα σε αρχηγικό οδηγώντας το προς την πλευρά ης σοσιαλδημοκρατίας αλλάζοντας το αριστερό πρόσημο που οι ίδιοι πρεσβεύσουν. Μια σύναξη που προκάλεσε αντιδράσεις δεδομένου ότι η εν λόγω τάση εμφανίσθηκε να διαμορφώνει τη δική της ατζέντα και να αποσαφηνίζει την πρόθεσή της να επιχειρησει να αποτρέψει την υλοποίηση των προτάσεων του επικεφαλής του κόμματος.

Οι δέ αναφορές σε «εκκαθαρίσεις» σε στοχοποιήσεις έρχονται να προστεθούν και σε σχετικές δηλώσεις που είχε κάνει προ καιρού ο βουλευτής του κόμματος Νίκος Φίλης. Αναδεικνύουν όμως το κλίμα που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο προσπαθεί να ξορκίσει ο Αλέξης Τσίπρας διαπιστώνοντας ότι το ενδεχόμενο να υπάρξει ένα συνέδριο που θα δημιουργήσει συνθήκες συσπείρωσης ώστε να διατηρηθεί στο προσκήνιο το αφήγημα περί επικείμενης νίκης στις εθνικές εκλογές συγκεντρώνει όλο και λιγότερες πιθανότητες.

Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση τείνει να εκτροχιαστεί. Αυτά που αναφέρουν τα 13 στελέχη είναι αυτά που λαμβάνουν χώρα σχεδόν σε καθημερινή βάση μεταξύ... συντρόφων και... νεοφερμένων αλεξιπτωτιστών. Οι δέ προεδρικοί αποκαλούν βαρίδια όλους όσοι αντιδρούν στις προτάσεις Τσίπρα ενώ τον ίδιο χαρακτηρισμό αποδίδουν οι απέναντι σε στελέχη όπως ο Νίκος Παππάς, ο Παύλος Πολακης και άλλοι, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι η παρουσία τους λειτουργεί αποτρεπτικά ακόμη και στο αριστερό κοινό του κόμματος.

Το θέμα του συνεδρίου απασχολεί εντόνως την ηγετική ομάδα του κόμματος. Και αυτό διότι ουδείς γνωρίζει πως θα διαμορφωθεί η επόμενη ημέρα. Και ναι μεν ο Αλέξης Τσιπρας επιδιώκει να διαμορφώσει συνθήκες που θα του επιτρέψουν να παραμείνει στο πολιτικό παιχνίδι και μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές , εν τούτοις μια διάσπαση ή ένα αγεφύρωτο χάσμα στο εσωτερικό θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ζημιά εμφανίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ώς ένα κόμμα που δηλώνει πως διεκδικεί να κυβερνήσει τη χώρα αλλά χωρίς να διαθέτει την απαραίτητη εσωκομματική νηνεμία, κυρίως δέ την απαραίτητη εσωκομματική κοινή γραμμή...

 Τ. Ευαγγελίου-liberal.gr