Οι «πυροσβέστες της ξαπλώστρας» δεν είναι κόμμα. Είναι νοοτροπία

Δεν έχει σημασία και δεν γνωρίζουμε αν ο Πρωθυπουργός φωτογράφισε την αξιωματική αντιπολίτευση μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο για «πυροσβέστες της ξαπλώστρας». Έτσι κι αλλιώς αυτή είναι η διαχρονική συμπεριφορά των αντιπολιτεύσεων. Στην παρούσα συγκυρία όμως υπάρχει μια ποιοτική διαφορά. Η οξύτητα δεν περιορίζεται στις κατηγορίες των πολιτικών στελεχών και των ανακοινώσεων των Γραφείων Τύπου, αλλά με διοχετευτικό αγωγό τα σόσιαλ μίντια, και πομπούς τους εκατοντάδες πρόθυμους αναμεταδότες που χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ, εξακοντίζεται μια πρωτοφανής οξύτητα.

Στρατιά τρολ απαξίωσαν το έργο της πυρόσβεσης. Δεν ήταν μόνο οι φωτιές, που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί εναγωνίως να ισοβαθμήσει με το Μάτι, που δεν ισοβαθμίζεται. Και όχι μόνο γιατί υπάρχει το θανατερό πέπλο που σκέπασε τις 103 ζωές, αλλά όπως έχουμε ξαναγράψει, και για τα καραγκιοζιλίκια εκείνης της βραδιάς και της μετέπειτα συνέντευξης των υπουργών με τους «δορυφορικούς χάρτες».

Αλλά δεν είναι μόνο οι φωτιές. Είναι το συνολικό μωσαϊκό της πολιτικής και κοινωνικής επικαιρότητας. Για τον Λιγνάδη π.χ. δεν εξεγέρθηκαν αυθόρμητα κάποιες «αγνές» ψυχές, μερικές εκ των οποίων είχαν και την ασύγγνωστη προπέτεια (επειδή μαζεύουν like από κάθε εμπαθές και αμόρφωτο πρόβατο), να δώσουν μαθήματα συνταγματικού δικαίου… στην Κ. Σακελλαροπούλου. Και ου μόνον, αλλά να κατηγορούν την Πρόεδρο ότι

καλύπτει έναν παιδεραστή. Τόση φτήνια σκέψης δεν την χρεώνεται αυτογενώς το αμόρφωτο πόπολο. Τη γραμμή έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του και οι αρθρογράφοι των κομματικών εντύπων του.

Η ίδια οξύτητα διαχέεται από τον ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε κοινωνική δράση και κάθε κοινωνικό πρόβλημα. Όπως στην περίπτωση του απεργού πείνας «τοξοβόλου» Γιάννη Μιχαηλίδη, επειδή χθες το Συμβούλιο Εφετών Λαμίας απέρριψε το αίτημα αποφυλάκισή του, την οποία απαιτούσε κάνοντας απεργία πείνας. Για «σκληρό πρόσωπο της δικαιοσύνης» έκανε λόγο κομματικό του site. Δεν σχολιάζουμε την ενέργεια του ίδιου του απεργού, αφού ο κάθε καταδικασμένος δικαιούται να μετέλθει των όποιων μεθοδεύσεων για να επιτύχει την αποφυλάκισή του. Αυτό είναι αποδεκτό, ακόμη και αν δεν είναι σεβαστό. Όμως το να μιλάει κομματικό site για «σκληρό πρόσωπο της δικαιοσύνης» αναφερόμενο στην απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, είναι άμεση αμφισβήτηση της απόφασης και του θεσμού.

Όπως είναι και σκύλευση νεκρών εκ μέρους των αντιεξουσιαστών, να παραλληλίζουν τον τοξοβόλο Μιχαηλίδη (με το ποινικό μητρώο της απόδρασης και των ληστειών), με τον θρυλικό αντάρτη του βορειοιρλανδικού ΙΡΑ Μπόμπι Σαντς, που πέθανε το 1981 κατά την 66η ημέρα της απεργίας πείνας. Αυτόν δεν τον έπεισαν οι σύντροφοί του διακόψει την απεργία και να φάει, όπως έπεισαν οι σύντροφοι τον Κουφοντίνα. Και πως να τον πείσουν αφού και αυτοί, δέκα συνολικά τον αριθμό, πέθαναν αποφασισμένοι με τον ίδιο γενναίο και φρικιαστικό τρόπο, για την ανεξαρτησία της Βόρειας Ιρλανδίας (εκεί φαίνονται τα ιδανικά και η μέχρι θανάτου αυταπάρνηση).

Φυσικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υποστηρίζει τον ανορθολογισμό μόνο από ψηφοθηρική στόχευση για να δημιουργεί εντάσεις, κοινωνική αναστάτωση και να δυσχεραίνει την κυβέρνηση. Είναι και αυτό αλλά αποτελεί και συστατικό στοιχείο της ιδεολογικής του συγκρότησης. Ο Νίκος Φίλης για παράδειγμα τις προάλλες επιτέθηκε στην «συνταξιούχο δικαστικό» όπως αποκάλεσε την Πρόεδρο, κατηγορώντας την ότι «επέλεξε εμμέσως να ταχθεί υπέρ της αποφυλάκισης Λιγνάδη». Ετσι ερμήνευσε κοτζάμ πρώην υπουργός Παιδείας (για να αποδείξει πόσο ακατάλληλος ήταν για τη θέση) τη ρήση της Προέδρου ότι οι δικαστές αποφασίζουν σύμφωνα με τους νόμους. Παράλληλα τάχθηκε και υπέρ της αποφυλάκισης Μιχαηλίδη - ανεξαρτήτως τι αποφασίζει η Δικαιοσύνη.

Βέβαια, όλος αυτός ο αντισυστημισμός που κανακεύουν, κάποτε θα τους έρθει μπούμερανγκ. Ειδικά αν - ως υπόθεση εργασίας- σχηματίσουν «προοδευτική κυβέρνηση» με το ΠΑΣΟΚ. Ήδη τα προεόρτια τα έζησαν οι Φίλης και Ξυδάκης το 2017, όταν πήγαν σε συγκέντρωση στο Σύνταγμα να συνδιαδηλώσουν για την αποφυλάκιση της κρατούμενης Ηριάννας. Μόλις εμφανίστηκαν στην πλατεία, οι σύντροφοι αναρχικοί τους υποδέχτηκαν με αποδοκιμασίες, λεκτικές επιθέσεις, γιουχαρίσματα, ενώ τους… δρόσισαν με νερά και καφέδες που εκτόξευσαν εναντίον τους.

Αυτός ο αντισυστημισμός που θρέφει ο ΣΥΡΙΖΑ, συχνά υπερβολικός, άλογος και καλομαθημένος (γιατί πάντα υπάρχει η λαϊκή προτροπή «αφήστε τα παιδιά»), δημιουργεί συνθήκες παρόμοιες με αυτές που ήδη βλέπουμε σε ευρωπαϊκά κράτη. Υπάρχει η άποψη ότι λόγω μνημονίων εμείς ήδη τα περάσαμε. Μόνο που αυτό το διάστημα πολιτικοποιήθηκε μια γενιά για την οποία ο αντισυστημισμός και ο λαϊκισμός έγιναν στάση ζωής.

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr