Οι εγγυητές του αντί-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου

Προκόπης Παυλόπουλος. Πάνος Καμμένος. Αρης Σπηλιωτόπουλος. Σάββας Τσιτουρίδης. Ευάγγελος Αντώναρος. Πέντε πολιτικοί που προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία. Οι πρώτοι τέσσερις διετέλεσαν υπουργοί της ΝΔ κατά τη δεκαετία του 2000 και ο πέμπτος, ο κ. Αντώναρος, κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Την περίοδο 2015-2019 οι δύο πρώτοι κατέλαβαν αξιώματα χάρη στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ (και των ΑΝΕΛ) στην εξουσία, προεξάρχοντος του κ. Παυλόπουλου που προτάθηκε, εξελέγη και διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Σε ό,τι αφορά την εκτελεστική εξουσία την ισχυρότερη θέση κατείχε ασφαλώς ο κ. Καμμένος, ως συγκυβερνήτης, υπουργός Άμυνας και κυβερνητικός εταίρος του Αλέξη Τσίπρα.

Με εξαίρεση τον κ. Καμμένο, ο οποίος δεν έχει

τοποθετηθεί ακόμη, ο κ. Παυλόπουλος, ο κ. Τσιτουρίδης, ο κ. Αντώναρος και ο κ. Σπηλιωτόπουλος έλαβαν θέση ανοιχτά κατά του σημερινού αρχηγού της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη, με αφορμή την υπόθεση των παρακολουθήσεων.

Παράλληλα, στον αντιπολιτευόμενο Τύπο διαβάσαμε ότι η φωτογραφία από τη συνάντηση που είχαν ο κ. Σπηλιωτόπουλος και ο κ. Αντώναρος στην Πάτμο συνδέεται με τις εκτιμήσεις που έχει εκφράσει ο κ. Αντώναρος για τη διαδοχή του κ. Μητσοτάκη «με άρωμα γυναίκας», αναφορά που ερμηνεύτηκε ότι φωτογράφιζε την Ολγα Κεφαλογιάννη.

Ο κ. Παυλόπουλος, σύμφωνα πάλι με την «Αυγή», εξαπέλυσε «σφοδρή επίθεση» στον Πρωθυπουργό «ξεκαθαρίζοντας ότι η πολιτική ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη». Η περιγραφή και η αυθεντική -το δίχως άλλο- ερμηνεία της δήλωσης Παυλόπουλου από την κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναγκαία διότι η γλώσσα που χρησιμοποίησε ο πρώην ΠτΔ έχρηζε κάποιας εκλαΐκευσης. Και η ερμηνεία της Αυγής ήταν απολύτως ορθή, αυτό ακριβώς ήθελε να πει ο κ. Παυλόπουλος.

«Φοβάμαι για τη σταθερότητα του τόπου και την ψυχική υγεία των ελλήνων πολιτών» δήλωσε από την πλευρά του προ ημερών ο κ. Αντώναρος στο κομματικό ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ, «Στο Κόκκινο», επισημαίνοντας τη μεγάλη αγωνία του για το «τι θα αφήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το παρακράτος το οποίο θέλησε να στήσει, σαν παρακαταθήκη, στους Ελληνες».

Παράλληλα, αιχμηρές ήταν οι δηλώσεις του κ. Τσιτουρίδη ο οποίος επαίνεσε τις δηλώσεις του κ. Παυλόπουλου και ζήτησε ουσιαστικά την αντικατάσταση του κ. Μητσοτάκη καλώντας «ανέστιες κομματικά από τη ΝΔ δυνάμεις, μαζί με άλλες δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου να συστήσουν ένα μέτωπο δημοκρατικής παλινόρθωσης».

Στις ανέστιες κομματικά δυνάμεις της ΝΔ θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν εκτός από τον ίδιο τον κ. Τσιτουρίδη, οι κ.κ. Αντώναρος και Σπηλιωτόπουλος, ενώ ο κ. Παυλόπουλος, ως πρώην ανώτατος πολιτειακός άρχοντας, ασφαλώς δεν θα μπορούσε να δεσμεύεται από τον στενό αυτό ορισμό. Ωστόσο κάποιοι βλέπουν για εκείνον τον ρόλο του «εγγυητή».

Ο κ. Σπηλιωτόπουλος, από την πλευρά του, έχει αντιδράσει με αναρτήσεις του στο Facebook, όπου ζητεί τη «λήψη πρωτοβουλιών για συσπείρωση όλων για την ενίσχυση και θωράκιση της ποιότητας της Δημοκρατίας. Ανένδοτος για τη θεσμική θωράκιση των ατομικών δικαιωμάτων, της ελευθερίας, του κοινωνικού κράτους δικαίου!».

Στις λίγες αναρτήσεις του κ. Σπηλιωτόπουλου ενδιαφέρον παρουσιάζει και η συλλυπητήρια ανάρτηση για την απώλεια του Γιώργου Τράγκα στην οποία, πέρα από το έργο του εκλιπόντος στο πλαίσιο του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, αναφέρεται και στις δυνατότητες που είχε και στον στίβο της πολιτικής. «Ο Γιώργος Τράγκας ήταν μια δυνατή, ανεξάρτητη και ελεύθερη φωνή», σημείωσε ο κ. Σπηλιωτόπουλος, τονίζοντας ότι «άνοιξε τον δικό του δρόμο στη δημοσιογραφία» αλλά και ότι «επιχείρησε να δώσει το δικό του πολιτικό στίγμα αλλά δυστυχώς η τραγική εξέλιξη δεν τον άφησε».

Το τι θα μπορούσε να συμβεί στο πολιτικό σκηνικό αν ζούσε ο εκλιπών (που τασσόταν με οξύτητα κατά του κ. Μητσοτάκη προσωπικά) ουδείς ασφαλώς μπορεί να το εκτιμήσει.

Υπάρχει όμως και μια πρακτική διάσταση στις δηλώσεις των ανωτέρω προσώπων (οι οποίες παρατέθηκαν πιο πάνω με ουδετερότητα αλλά και με την ελπίδα ότι η ιλαρότητα έχει τον τρόπο της να αντεπεξέρχεται στα εμπόδια και να βρίσκει τον δρόμο ανάμεσα στις χαραμάδες -slip through the cracks, που λένε και στο χωριό μου).

Το πρακτικό αποτέλεσμα: Ο «ανένδοτος» αυτός στον οποίο κάποιοι βλέπουν τον κ. Παυλόπουλο ως «εγγυητή» μοιάζει να φέρνει πιο κοντά ορισμένα πρόσωπα τα οποία, με την προσπάθεια τους να επιστρέψουν στα πράγματα, μάλλον ενισχύουν το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο αντί να το αποδυναμώνουν.

Και αυτό συμβαίνει παρότι, εμμέσως πλην σαφώς, τα αγκαλιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Διότι το δέος με το οποίο προβάλλονται ως σημαίνουσες οι παρεμβάσεις τους από τα φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα (και όσα κατέχει) μάλλον αφαιρεί παρά προσθέτει σε αυτές τις παρεμβάσεις δύναμη και αποτελεσματικότητα κατά της σημερινής ΝΔ, της κυβέρνησης και του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος σε ό,τι αφορά τον κ. Παυλόπουλο είχε λάβει ξεκάθαρη θέση από το 2015 όταν δήλωνε ότι μεταξύ άλλων «δεν αντιστάθηκε στις “σειρήνες” του πελατειακού κράτους» εξηγώντας με αυτό τον τρόπο την απόφασή του να μην τον ψηφίσει για ΠτΔ.

Η στάση του κ. Μητσοτάκη σε αυτό το ζήτημα αποτελεί ένα από τα ενδιαφέροντα κεφάλαια της συγκρότησης του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Και τα παραπάνω πρόσωπα, με την ανάδυσή τους, περισσότερο ως «εγγυητές» του αντι-ΣΥΡΙΖΑ παρά του αντι-Μητσοτακικού μετώπου μοιάζουν να λειτουργούν αυτή την ώρα. Βεβαίως, δεν είχε τοποθετηθεί, μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο κ. Καμμένος.

 Αλ. Παπαναστασίου-protagon.gr