Η εποχή των τερατογενέσεων;

Αλήθεια! Αν, όπως είπε ο κ. Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ, «η πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να συμπράξει με τη Νέα Δημοκρατία θα ήταν τερατογένεση», τότε τι ακριβώς ήταν η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ; «Φυσιολογικός τοκετός»; «Στην Ευρωπαϊκή Ενωση», είπε, «αυτή τη στιγμή, όλες οι προγραμματικές συγκλίσεις έχουν έναν άξονα: Κεντροαριστερά, Κεντροδεξιά. Έτσι δεν είναι;»

Κατ’ αρχάς δεν είναι έτσι. Η Γερμανία κυβερνήθηκε επί μακρόν από κυβέρνηση συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών. Σήμερα πρωθυπουργός είναι ο Σοσιαλδημοκράτης Ολαφ Σολτς (ο κ. Τσίπρας πιθανώς να τον συναντά στις συνόδους Σοσιαλιστών όπου συχνάζει) και υπουργός Οικονομικών ο αρχηγός του Φιλελεύθερου Κόμματος Κρίστιαν Λίντνερ, που προχθές δήλωσε ότι «δεν μπορούμε να καταπολεμήσουμε τον πληθωρισμό με δανεικά. (…) Η καταπολέμηση του πληθωρισμού συνδέεται πάντα με μια προσωρινή ύφεση της οικονομίας, αλλά αυτό είναι το τίμημα για να τον σταματήσουμε» (18.9.2022).

Αν οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες έχουν ως υπουργό Οικονομικών έναν άνθρωπο που

ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα τον ενέτασσε στα «γεράκια της δημοσιονομικής πειθαρχίας», τότε γιατί δεν μπορεί ένα αριστερό κόμμα να συνεργαστεί σε μια κυβέρνηση που ξοδεύει το υψηλότερο ποσοστό του ΑΕΠ στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης;

Βεβαίως είμαστε σε προεκλογική περίοδο και, όπως είπε ο Βίσμαρκ, «τα περισσότερα ψέματα λέγονται είτε μετά το κυνήγι, είτε κατά τη διάρκεια του πολέμου, είτε πριν από τις εκλογές». Τώρα τα κόμματα θέλουν να μεγιστοποιήσουν τα ποσοστά τους. Χαράσσουν σχέδια για την ημέρα της κάλπης και όχι για την επόμενη. Εξ ου και οι απειλές για τερατογενέσεις. Ο κ. Μητσοτάκης θέλει να ανακόψει τις διαρροές προς ΠΑΣΟΚ και γι’ αυτό ανέφερε το εξαιρετικώς απίθανο σενάριο «να σχηματίσει κυβέρνηση ο κ. Τσίπρας, ο κ. Ανδρουλάκης, ο κ. Βαρουφάκης και ο κ. Κουτσούμπας», ενώ ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να εκβιάσει τη μόνη διέξοδο που έχει διότι, όπως είπε και ο ίδιος, «όποιος χάσει τις πρώτες εκλογές, χάνει και το τρένο των πολιτικών εξελίξεων».

Στη ζωή αλλά πρωτίστως στην πολιτική «πρέπει να θυμάσαι πάντα ότι το “πάντα” και το “ποτέ” είναι δύο λέξεις που ποτέ δεν πρέπει να τις χρησιμοποιείς» (Γουέντελ Τζόνσον). Εμείς το γνωρίζουμε εκ πείρας. Το 1989 το πολιτικό θερμόμετρο είχε φτάσει στα ύψη. Από τη μία υπήρχε ο «εφιάλτης Κωνσταντίνος Μητσοτάκης» και από την άλλη ο «υπόδικος Ανδρέας Παπανδρέου». Όταν χρειάστηκε να κάνουν την Οικουμενική, συναντήθηκαν στο Προεδρικό Μέγαρο. Ο ένας προσφωνούσε «Κώστα μου» και ο άλλος «Ανδρέα μου».

 Π. Μανδραβέλης-Καθημερινή