Kαραμανλής, o καλοφαγάς

καραμανλής (ο) 1.καλοφαγάς «όταν σου προτείνει ταβέρνα ο Θανάσης να πηγαίνεις με κλειστά μάτια, είναι καραμανλής» 2. αυτός που δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον, αδιάφορος «δεν φταίει το ότι δεν του ταιριάζει το συγκεκριμένο πόστο, ο Κώστας είναι καραμανλής για οποιαδήποτε δουλειά» 3. αυτός που ξαφνικά βγαίνει από λήθαργο «και τότε, χωρίς να το περιμένει κανείς, η αρκούδα έγινε καραμανλής και βγήκε από τη χειμερία νάρκη της» 4. καταστροφικός, μοιραίος «δεν ξέρω αν είχε καλές προθέσεις, ξέρω ότι τελικά αποδείχθηκε καραμανλής»

Χρέος τους η συμπαράσταση στα… αδέρφια

Επειδή πολλοί ίσως αναρωτιέστε τι έπιασε ξαφνικά τον Καραμανλή και τους καραμανλικούς με τον Μητσοτάκη, να σας πω ότι τίποτα δεν τους έπιασε. Είδαν απλώς τα αδέρφια τους στον ΣΥΡΙΖΑ να επιτίθενται προσωπικώς στον Μητσοτάκη και θεώρησαν υποχρέωσή τους να συμπαρασταθούν. Πώς θα μπορούσε, ας πούμε, να μείνει ασυγκίνητος στον αντιμητσοτακικό αγώνα ο πρωθυπουργός που τοποθέτησε επικεφαλής της ΕΥΠ τον σύντροφο Παπαγγελόπουλο και του οποίου οι «κύκλοι» διακινούσαν ότι οι καλοί Ρώσοι, με τους οποίους επιθυμούσε στενότερη συνεργασία, τον γλίτωσαν από απόπειρα δολοφονίας των κακών Αμερικανών; Πώς θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος ο Πάκης ο Παυλόπουλος τον οποίο, όταν ο Τσίπρας βρήκε στο πρόσωπό του τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα τον διευκόλυνε στις επιδιώξεις του, ο Μητσοτάκης αρνήθηκε να τον ψηφίσει; Πώς να

αφήσουν μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη;

Ατυχής φράση

Τελειώνοντας με τις απόπειρες του Γαλάζιου ΣΥΡΙΖΑ να βοηθήσει τον Κόκκινο, να πω ότι η φράση «ο Καραμανλής σπάει τη σιωπή του» είναι μάλλον ατυχής καθώς δεν ταιριάζει με τον άνθρωπο. Πολύ καλύτερο και πιο ταιριαστό είναι το «ο Καραμανλής διακόπτει το γεύμα του».

Παυλόπουλος, ο εκδικητής!

Ειδικά ο Πάκης λογικό είναι να θέλει εκδίκηση. Μπορεί να εξελέγη ΠτΤ (Πρόεδρος του Τσίπρα), αλλά πάντα θα θυμάται πως ο Μητσοτάκης δεν τον ψήφισε επειδή: «Δεν αντιστάθηκε στις “Σειρήνες” του πελατειακού κράτους, χειρίστηκε με ανεπάρκεια μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις στη σύγχρονη ιστορία μας, τον Δεκέμβριο του 2008, και, τέλος, δεν εκφράζει τη θέση της Ελλάδας στην ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που εγώ θα επιθυμούσα».  Μπορεί όλα αυτά να είναι αλήθεια, αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν αντέχεται να σ’ το λένε και κατάμουτρα.

Φοβερό μίσος

Είναι όντως φοβερό το μίσος που εκδηλώνουν οι σύντροφοι για τον πεθαμένο Γκορμπατσόφ, αλλά φαίνεται πως μερικά παιδάκια δεν συγχωρούν ποτέ αυτόν που τους αποκάλυψε ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Από την άλλη, και για να πούμε και των συντρόφων το δίκιο, Αριστερά και Ακροδεξιά χωρίς μίσος είναι σαν πίτσα χωρίς ζύμη.

Μάμος Βουλαρίνος-tomanifesto.gr