Το δίλημμα των εκλογών

Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές τόσο πιο συχνά θα έρχονται στη δημοσιότητα υποθέσεις σκανδάλων, μικρών ή, αν υπάρχουν, μεγάλων, ή περιπτώσεις κακοδιαχείρισης που μοιραία μια κυβέρνηση στη θητεία της αντιμετωπίζει.

Το γράφω με αφορμή την περίπτωση ενός βουλευτή της Ν.Δ., του κ. Πάτση, ο οποίος ασφαλώς και δεν έπρεπε να… υπάρχει στον χάρτη της πολιτικής (επιτρέψτε μου να πιστεύω το ίδιο και για πολλούς άλλους από τους 300, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Οχι γιατί έχει εισπρακτική εταιρεία κόκκινων δανείων, γιατί αυτή την έχει από το 2010 και το εκλογικό σώμα που τον ψήφισε στα Γρεβενά το ήξερε όταν τον έβγαλε βουλευτή το 2019. Αλλά γιατί έπρεπε να γνωρίζει τον νόμο περί ασυμβίβαστου και να μην παίρνει δουλειές από το Δημόσιο, όπως και τις απαγορεύσεις περί εξωχώριων εταιρειών που θέτει ο νόμος του «πόθεν έσχες» στους βουλευτές.
Καλά έκανε, λοιπόν, η αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πολάκης δηλαδή, και τον «άρπαξε» με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να τον διώξει η Ν.Δ., η οποία εξίσου έξυπνα πριν συνεχίσει να σέρνεται το θέμα τον «έληξε» εκεί, έστω και με το όποιο πολιτικό κόστος.
Η αλήθεια βέβαια για τα κόκκινα δάνεια είναι τελείως διαφορετική από αυτή που διαλαλεί σήμερα ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ό,τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα έχει ψηφιστεί το 2017 και σταδιακά άρχισε να εφαρμόζεται και το 2018 και το 2019. Ολοι θα θυμάστε τον Λαφαζάνη ως αντιπολίτευση τις ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ να στήνεται έξω από κάποιο Πρωτοδικείο, να ανεβαίνει σε μια σκάλα με μια ντουντούκα και να υπερασπίζεται κάποιον άνθρωπο που έχανε την πρώτη του κατοικία ή το σπίτι του.
Αντιθέτως θα έλεγα ότι έξυπνα ή πονηρά σκεπτόμενοι στα funds σήμερα δεν βγάζουν στο σφυρί πρώτες κατοικίες φτωχών ανθρώπων, συνήθως, αφού το μεγάλο κέρδος, το «ψωμί» στα ακίνητα, είναι στις εξοχικές κατοικίες, στα πολυτελή σπίτια ή στις βίλες των ακριβών περιοχών και φυσικά στα επιχειρηματικά δάνεια, που μιλάμε για εκατομμύρια ευρώ και όχι για δεκάδες χιλιάδες. Προσφάτως ένα από τα μεγαλα funds διαχείρισης που δραστηριοποιείται στην ελληνική αγορά υπολόγισε ότι δάνεια με κάποιες εγγυήσεις, ακόμα και ακίνητα ή οικόπεδα, αξίας 100 εκατ. ευρώ, εμπίπτουν στην κατηγορία δανειοληπτών αδύναμων εισοδηματικά και φυσικά δεν πρόκειται να εισπράξουν ούτε ευρώ. Επιπλέον, η κτήση αυτών των ενεχύρων τέτοιων δανειοληπτών κατά κανόνα δεν αξίζει καν το κόστος ανάκτησής τους από τα funds.

Σε κάθε περίπτωση, όλο το θέμα των κόκκινων δανείων είναι σύνθετο, επίπονο για τις κοινωνίες παγκοσμίως, συμβαίνει μεν, αλλά δεν είναι και για να παριστάνει ο ΣΥΡΙΖΑ… τον Λαφαζάνη, γιατί απλούστατα ο κόσμος δεν έχει τόσο γρήγορα ξεχάσει.

Ούτε και «πιάνει» στον κόσμο να κατηγορείς έναν πολιτικό σαν τον Πιερρακάκη γιατί έδωσε με απευθείας ανάθεση την ψηφιακή εφαρμογή των ραντεβού των εμβολίων σε κάποια εταιρεία. Γιατί, απλά, αν προκήρυσσε διαγωνισμό τον Ιανουάριο του 2021 που ήρθαν τα εμβόλια, με τις ενστάσεις των ιδιωτικών εταιρειών θα κάναμε εμβόλιο τον Ιανουάριο του 2023. Ούτε γιατί παράγγειλαν μάσκες ή ιατρικό υλικό για τα νοσοκομεία με απευθείας αναθέσεις εν μέσω πανδημίας. Αλλωστε, για να ξέρουμε τι λέμε, η παρούσα κυβέρνηση κινήθηκε στις απευθείας αναθέσεις με βάση τον νόμο 4412 που ψηφίστηκε το 2016 επί υπουργίας Σπίρτζη.

Για να πάμε, λοιπόν, στη μεγάλη εικόνα, έχω την εντύπωση ότι αυτές οι εκλογές, όπως και οι προηγούμενες, δεν κρίνονται, ούτε θα παιχτούν στα σκάνδαλα ή στα «σκάνδαλα». Δεν έπεσε ο Τσίπρας ούτε γιατί πήγε μια βόλτα με ένα κότερο, ούτε καν για τον εγκληματικό χειρισμό της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής, έστω και υπουργών του, στο Μάτι. Γιατί αυτός έκανε λάθος, αλλά στον πολιτικό χειρισμό.

Στις εκλογές που έρχονται θα τεθεί ένα και μοναδικό αλλά πολύ ισχυρό δίλημμα, αν σε ό,τι πέρασε η χώρα από το 2020 και μετά και σε ό,τι έρχεται από εδώ και πέρα θέλατε (και θέλετε) να σας κυβερνάει ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας . Και… από κοντά η Ν.Δ. με τα προβλήματά της, ή ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον βλέπετε και τον ζείτε από το 2015 μέχρι σήμερα.

Αν στην πανδημία -παρά τον υψηλό αριθμό νεκρών, που φυσικά είχαν όλες οι χώρες του κόσμου, η Αγγλία, η Ιταλία, η Γαλλία, η Ισπανία κ.λπ.- δεν ήταν ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του να μοιράσουν 40 δισ. ευρώ για να κρατήσουν όρθια την κοινωνία με αναστολές πληρωμών και τεράστιες ενισχύσεις, να οργανώσουν σωστά τα εμβόλια και να πάει ο κόσμος άνετα να τα κάνει, να μπορείς να λαμβάνεις στο σπίτι σου ακόμα και σήμερα με κούριερ τα φάρμακα για τον κορωνοϊό.

Θα παιχτεί επίσης στην εθνική ασφάλεια: αυτή η κυβέρνηση αγόρασε Rafale, φρεγάτες και άλλα ισχυρά αποτρεπτικά όπλα, έχτισε το τείχος του Εβρου, ενώ μηδένισε τις εισροές παράνομων μεταναστών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε την αγορά όπλων που αποτελούν το βασικό αντίβαρο στην προκλητική Τουρκία και στον επικίνδυνο Ερντογάν, ενώ καταγγέλλει την ίδια τη χώρα για τα περίφημα pushbacks των μεταναστών.

Η κυβέρνηση μείωσε τον ΕΝΦΙΑ, κατάργησε το μνημονιακό χαράτσι του φόρου αλληλεγγύης, αυξάνει τους μισθούς και τις συντάξεις και μειώνει τους φορολογικούς συντελεστές. Ευνοεί αντί να πυροβολεί τη μεσαία τάξη, έστω γιατί δεν έχουμε τώρα μνημόνιο όπως είχαμε επί ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος, όμως, έφερε το τρίτο μνημόνιο, πάντως όχι κανένας άλλος πλην της τρομακτικής άγνοιας που είχε τότε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Σήμερα, λοιπόν, πέρασαν οι δύσκολες ημέρες της πανδημίας και ήρθαν κι άλλες δύσκολες, του πολέμου στην Ευρώπη, της ενεργειακής κρίσης και της πρωτοφανούς ακρίβειας διεθνώς που οφείλεται στα δύο πρώτα. Ταυτοχρόνως, όμως, με τα «άσχημα νέα» υφίσταται και η διαχείριση δύο θετικών παραγόντων που μπορεί να λειτουργούν ως αντίβαρο στην κρίση. Ο τουρισμός που μπορεί στην Ελλάδα να επηρεαστεί αρνητικά μόνο σε περίπτωση κρίσης στο Αιγαίο με τους Τούρκους και η διανομή των τεράστιων κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης.

Ολο αυτό το «πακέτο», κρίση, πόλεμος, Ελληνοτουρκικά, φόροι, ανάπτυξη, επενδύσεις, τουρισμός και αποτελεσματικότητα στη διανομή ευρωπαϊκών κονδυλίων, θα κρίνει τις εκλογές. Μητσοτάκης ή Τσίπρας με ολίγον Ανδρουλάκη, Βαρουφάκη και περιτύλιγμα Κουτσούμπα; Εκεί θα το πάει η κυβέρνηση γιατί εκεί τη συμφέρει να το πάει. Και το δίλημμα είναι όντως πολύ ισχυρό.

 Τάσος Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ