Εκλογές και τακτικές

Από την αρχή της εβδομάδας που μας πέρασε ζούμε πλέον σε μια δηλωμένη μεν προεκλογική περίοδο, αλλά με ένα «ειδικό χαρακτηριστικό», που εγώ τουλάχιστον δεν το θυμάμαι στο παρελθόν.

Ο πρωθυπουργός, σε μία κομματική εκδήλωση την προηγούμενη Δευτέρα (Πολιτική Επιτροπή της Ν.Δ.), έκλεισε την ομιλία του ευχόμενος στους παριστάμενους «καλό αγώνα» και φυσικά το έπραξε έχοντας πλήρη συνείδηση ότι θεωρητικά οι εκλογές προβλέπονται για την άνοιξη του 2023.
Το πιθανότερο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης, όπως έχει κάθε δικαίωμα, θα μετρήσει από δω και στο εξής, μετά τα Χριστούγεννα, πότε είναι καλύτερα για το κόμμα του και θα προκηρύξει εκλογές με δεδομένο ότι οι «διπλές κάλπες» θέλουν τουλάχιστον δύο μήνες για να εξελιχθούν. Αρα κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την εκδοχή του Ιανουαρίου, όπως όμως κι εκείνη της άνοιξης, ειδικά αν οι διεθνείς συγκυρίες ευνοήσουν το τέλος του πολέμου, που θα σημάνει κι εκείνο της ενεργειακής ακρίβειας που έφερε και τη γενικότερη έκρηξη τιμών σε όλη την αγορά.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η στρατηγική που θα πάνε σε αυτές τις εκλογές τα τρία μεγαλύτερα κόμματα, με γνώμονα ότι και τα τρία πλέον -δηλαδή και ο ΣΥΡΙΖΑ- έχουν κυβερνήσει στο παρελθόν, άρα δεν γίνεται να επικαλεστούν την «παρθενιά» στη διακυβέρνηση.
Η πιο εύκολη απάντηση στο παζλ αυτό είναι η στάση της Ν.Δ. και του Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση έχει έργο τριών και πλέον ετών, αντιμετώπισε τρεις μεγάλες κρίσεις, την πανδημία, τον Εβρο και τα Ελληνοτουρκικά μαζί με τον απόλυτο περιορισμό της εισόδου μεταναστών, αλλά και την αντιμετώπιση της εισαγόμενης ακρίβειας. Και αυτό το θετικό έργο, έστω με τις αδυναμίες του, θα προβάλλει.

Εχει διαθέσει περί τα 50 δισ. στην πανδημία με την επιδότηση των αναστολών εργασίας, τις επιστρεπτέες προκαταβολές, πάνω από 3,5 δισ. ευρώ για την επιδότηση των λογαριασμών του ρεύματος και του φυσικού αερίου έως τώρα (και άλλα τόσα, ίσως και περισσότερα μέχρι την άνοιξη), έχει να επιδείξει απτό έργο, όπως η εκκαθάριση και η απονομή συντάξεων που εκκρεμούσαν από το 2016 σε μισό εκατομμύριο πολίτες. Μείωσε όλους σχεδόν τους φόρους και τις εισφορές, κατάργησε τον φόρο αλληλεγγύης και προαναγγέλλει ότι θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο της ανάπτυξης της οικονομίας, αλλά και της μείωσης της ανεργίας τη δεύτερη τετραετία, αν του δοθεί η ευκαιρία.

Εχει τις ψηφιακές πλατφόρμες του Πιερρακάκη, από το εμβόλιο μέχρι την ταυτότητα και το δίπλωμα οδήγησης στο κινητό, πλατφόρμα-wallet που σε λίγο θα έχει ο πολίτης και άλλα χρήσιμα στοιχεία του εκεί, την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και άλλα τέτοια πολύ χρήσιμα πράγματα που έλυσαν απλά καθημερινά προβλήματα, τα οποία όμως παίδευαν τον κόσμο δεκάδες χρόνια τώρα.

Τελικά, όπως είναι φυσικό, ο Μητσοτάκης θα πάει στις εκλογές με ένα απλό και ξεκάθαρο σλόγκαν στην κοινή γνώμη «αν θέλουν μια κυβέρνηση Μητσοτάκη και Ν.Δ. με όποια λάθη έχει κάνει, ή μία κυβέρνηση λάθος με Τσίπρα για την επόμενη τετραετία». Απλό και ξεκάθαρο, με ισχυρές πιθανότητες να πιάσει το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων του το 2019. Αν το νούμερο θα είναι ικανό να του δώσει αυτοδυναμία ή όχι δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει, ειδικά όταν δεν γνωρίζουμε πότε θα γίνουν εκλογές.

Οτι θα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ με αρνητική ατζέντα στις εκλογές είναι πασιφανές, σαν να λέμε από πού ξημερώνει κάθε μέρα. Ετσι πήγε το 2015, μόνο που δεν είχε κυβερνήσει, έτσι πήγε όμως και το 2019 με τη Novartis και έχασε κατά κράτος. Και φτάνει το 2023 για να πει στον κόσμο ότι η Ν.Δ.

παρακολουθούσε στελέχη της, αλλά «υπάρχει αδυναμία κτήσης και ανάκτησης των στοιχείων», όπως είπε ο ΣΥΡΙΖΑ, και ξανάρχισε το τροπάρι με τους κουκουλοφόρους μάρτυρες αλά Novartis, οι οποίοι για την ώρα δεν έχουν καν παρουσιαστεί;

Φτάνει να κερδίσεις εκλογές, γιατί ένας βουλευτής της Ν.Δ., ο Πάτσης, είχε εισπρακτική εταιρεία, παρατυπίες στο «πόθεν έσχες» και έπαιρνε δουλειές από τα ΕΛ.ΤΑ., ενώ διεγράφη πάραυτα από το κόμμα του;

Φτάνει να λες ότι για την ακρίβεια φταίει ο Μητσοτάκης, όταν είναι πασίγνωστο ότι λόγω πολέμου ο πληθωρισμός σε όλο τον κόσμο έχει εκτιναχθεί δέκα φορές επάνω;

Φτάνει να... πετάς μακαρόνια στο σπίτι του Αδωνι;

Υπάρχει κόμμα που έχασε εκλογές και στον επόμενο γύρο, μετά από τέσσερα χρόνια, δεν παρουσίασε ούτε ένα νέο στέλεχος, μια ομάδα ανθρώπων που θα αλλάξει αυτήν ακριβώς την εικόνα που το οδήγησε στην ήττα; Δεν ξέρω, είναι δικό τους θέμα, αλλά θεωρώ ότι γράφω τα αυτονόητα.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ΠΑΣΟΚ μπροστά στις εκλογές, τι θα κάνει δηλαδή στην κρίσιμη τελική φάση λίγο πριν από τις κάλπες ή κατά τη διάρκεια της πρώτης με τη δεύτερη Κυριακή.

Ο Ανδρουλάκης ξεκίνησε δυναμικά, στη συνέχεια θόλωσε την εικόνα του, μάλλον από μόνος του, κυρίως με την άτυχη έμπνευση της γραμμής «ούτε με τον Μητσοτάκη, ούτε με τον Τσίπρα κάνουμε κυβέρνηση», αφού οι ψηφοφόροι του αναρωτήθηκαν προφανώς τι θ’ απογίνει η χώρα εν μέσω κρίσης. Και σε συνδυασμό με την έλλειψη κάποιων πρωτοβουλιών, επίσης νέων προσώπων, αλλά περιχαράκωσης του κόμματος, έχασε δυναμική.

Ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί μια αναδιάταξη, κυρίως αναιρώντας τη «γραμμή» τού «δεν κάνω κυβέρνηση με κανέναν», σε μια πιο λογική και φυσική εκδοχή, που ορίζει ότι το τρίτο και αρκετά μικρότερο από το πρώτο κόμμα συνδράμει με όρους και προϋποθέσεις στην ομαλή διακυβέρνηση της χώρας.

Έχει ενδιαφέρον αυτή η στροφή και θα δούμε τι... θα πιάσει προεκλογικά.

 Τάσος Καραμήτσος-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ