Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας;

Το ερώτημα γίνεται όλο και πιο έντονο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και μπορεί να μην υπάρχει, όπως λέγεται, εναλλακτική, εν τούτοις το κατά πόσο μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να οδηγήσει και πάλι το κόμμα στην εξουσία γίνεται ένα ερώτημα που απασχολεί όλο και περισσότερα στελέχη. Κολλημένος σε μια ακραία διχαστική ρητορική που ουδέποτε εξέφραζε την ανανεωτική ευρωπαική αριστερά των Κύρκου, Παπαγιαννάκη και όλων των στελεχών που πέρασαν από αυτή, δείχνει να αδυνατεί να πείσει εκ νέου τους ψηφοφόρους που το εμπιστεύτηκαν δίνοντάς του το 2015 και μια δεύτερη ευκαιρία.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο παλαιότερος πολιτικός αρχηγός αυτή τη στιγμή στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Εκλέχθηκε πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 2008 στο συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, που μετονομάστηκε αργότερα σε ΣΥΡΙΖΑ. Σε τρείς μήνες συμπληρώνει 15 ολόκληρα χρόνια στην προεδρία του κόμματος, που ναι μεν το οδήγησε στην εξουσία (χωρίς όμως ποτέ οι ψηφοφόροι να του εμπιστευτούν αυτοδυναμία αν και βγήκε πρώτος σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις έχοντας το μπόνους των 50 εδρών) και κατάφερε να κρατήσει ένα ποσοστό ικανοποιητικό το 2019.

Είναι χαρακτηριστικό ότι επέλεξε να παραμείνει στην ηγεσία ακόμη και μετά τις 4 απανωτές ήττες που  υπέστη το 2019, σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες (αυτοδιοικητικές εκλογές, περιφερειακές, ευρωεκλογές και εθνικές) που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως συντριπτικές. Και ενώ τέθηκε εξ

αρχής θέμα να επιχειρηθεί μια αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να υλοποιήσει τον ρόλο του ως ένα συστημικό πλέον κόμμα, δεδομένου ότι οι ψηφοφόροι του εμπιστεύθηκαν τον κρίσιμο, για μια δημοκρατία, τομέα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επέλεξε να ακολουθήσει την πεπατημένη μια λαικίστικης εμφυλιοπολεμικού τύπου διχαστικής τακτικής.

Το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» παραμένει κυρίαρχο. Μια ματιά στην ηγετική ομάδα που τον πλαισιώνει αρκεί για να επιβεβαιώσει πως πραγματικά ο Αλέξης Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες ζούν κολλημένοι στην περίοδο πριν το 2015. Μια περίοδο ΄που η αγανάκτηση και η οργή των πολιτών προκάλεσε ένα κύμα που τον έφερε στην εξουσία. Αυτό το κύμα αναζητεί σήμερα με την λασπολογία και την πλήρη υιοθέτηση μια τύπου «αυριανισμού» πολιτικής με χυδαίες επιθέσεις.

Η προμετωπίδα του άλλωστε είναι ο κατά τον ίδιο,«αψύς Κρητικός» Παύλος Πολάκη ο οποίος έχει μετατραπεί σε «εθνικό υβριστή» μέσα από τα σοσιαλ μίντια. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν απέχει πολύ πλέον από τα τρόλς τις αναρτήσεις των οποιών χρησιμοποιεί για να ασκήσει την αντιπολιτευτική του τακτική.

Η υπόθεση των παρακολουθήσεων θεωρήθηκε ευκαιρία για να ξεδιπλωθεί η ακραία ρητορική που αποτελεί για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα την καλύτερη δυνατή επιλογή. Η dream team του άλλωστε έχει ανδρωθεί μέσα από αυτή και μπορεί άνετα να την υιοθετήσει σε σημείο που τα ψέματα να γίνονται η δική τους πραγματικότητα.

Η παράσταση δεν κόβει εισιτήρια

Η παράσταση δεν κόβει πλέον εισιτήρια. Είναι η ίδια εδώ και πολλά χρόνια.  Και την τελευταία δεκαετία με τον ίδιο πρωταγωνιστή και τους ίδιους συμπρωταγωνιστές. Αλέκος Φλαμπουράρης, Παύλος ΠΟλάκης, Νίκος Παππάς, Χρήστος Σπίρτζης, Δημητρης Τζανακόπουλος και άλλοι εμφανίζοντας και πάλι να δηλώνουν πως θα… σώσουν τη χώρα, θα αλλάξουν όλους τους νόμους με έναν νόμο και ένα άρθρο.

Επαναδιαπραγμάτευση κορυφαίων συμφωνία ακόμη και του Ταμείου Ανάκαμψης και τελευταία τα κόκκινα δάνεια και οι δανειολήπτες που οι ίδιοι έφεραν μπροστά στους πλειστηριασμούς φτιάχνουν το ίδιο σενάριο ενος θεατρικού με άδεια καθίσματα. Ή μάλλον για τους  φανατικους οποδούς του είδους  και της ΄λάσπης διανθισμένης με μια χυδαία πεζοδρομιακή λογική.

Οι δημοσκοπήσεις και η αγωνία της Κουμουνδούρου

Αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η χώρα αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και κρίσεις. Η σημερινή κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλήθηκαν να διαχειριστούν κρίσεις διεθνούς επιπέδου διατηρώντας αφενός την κοινωνική συνοχη αφετέρου το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων ενεργό. Οι δράσεις και οι παρεμβάσεις το επιβεβαίωνουν με τα όποια λάθη να καταγράφονται.

Αλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει θέσει μόνο το δίλημμα «Μητσοτάκη ή Τσίπρας» αλλά και το «μια κυβέρνηση που κάνει λάθη (σσ τα αναγνωρίζει και τα διορθώνει) ή μια λάθος κυβέρνηση;». Οποιαδήποτε σύγκριση φυσικά μεταξύ των δύο ηγετικών ομάδων είναι σίγουρα καταλυτική πολύ δε περισσότερο αν υπολογίσει κανείς πως δύο κορυφαίοι συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα βρίσκονται σήμερα μπροστά στο ειδικό δικαστήριο.

Ομως το ζήτημα είναι ακόμη πιο σοβαρό για τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αυτός που δεν τραβάει είναι ο αρχηγός του. Οι δημοσκοπήσεις στο σύνολό τους επί 3,5 χρόνια αυτό αναδεικνύουν.  Στη σύγκριση μεταξύ Κυριάκου Μητσοτάκη – Αλέξη Τσίπρα ο αρχηγός της αξιωματική αντιπολίτευσης βρίσκεται πίσω Ο δέ δείκτης εμπιστοσύνης είναι δραματικά σε βάρος του, όπως και η καταλληλόλητα για τη θέση του πρωθυπουργού αφού σε μια μεταξύ των επικεφαλής των δύο πρώτων κομμάτων σύγκριση ο Αλέξης Τσίπρας καταφέρνει να έρχεται τρίτος.

Δηλαδή να επιλέγουν οι ψηφοφόροι καλύτερα να μην έχουν πρωθυπουργό πάρα τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ αφού ο κανένας προηγείται σταθερά. Με απλά λόγο ο Αλέξης Τσίπρας ανταγωνίζεται τον κανέναν και όχι τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτόν πρέπει πρώτα να νικήσει και μετά να διεκδικήσει ρεβάνς. Και ο πολιτικός χρόνος που απομένει δεν δείχνει να είναι τόσο μεγάλος για να του επιτρέψει να καταφέρει κάτι τέτοιο

Ακόμη και οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται για φίλα προσκείμενα στον ΣΥΡΙΖΑ, μέσα ενημέρωσης καταγράφουν αδυναμία του να καρπωθεί ακόμη και την φυσιολογική φθορά της κυβερνώσας παράταξης. Σε ό,τι αφορά δε το σύνολο αυτών καταδεικνύουν την αδυναμία Τσίπρα να αντιμετωπίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας Metron Που διενεργήθηκε για τον τηλεοπτικό σταθμό Mega δείχνει την κατάσταση και την κατάταξη στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων σε θέματα εμπιστοσύνης, κυβερνησιμότητας και διαχείρισης κρίσεων. Το πρόβλημα είναι στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα και αυτό καταγράφεται πλέον με σαφήνεια.

Στο πλαίσιο το ερώτημα για το αν ο Τσίπρα μπορεί γίνεται υπαρξιακό για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δυνατότητά του να παραμείνει ο έτερος πόλος του πολιτικού συστήματος. Αν σήμερα υπήρχε μια πιο δυναμική ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιο πως οι εξελίξεις δεν θα ανέμεναν την μετά τις εκλογές περίοδο.

Μάλιστα στο κεντρώο χώρο η πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη. Οι διαφορές σε ποσοστά αποδοχής ιδιαιτέρως μεγάλες. Και όχι μόνο αυτο΄. Όσοι δείχνουν μια κάποια αποστασιοποίηση επηρεασμένοι από τον πόλεμο λάσπης που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη επιλέγουν να βρεθούν στους αναποφάσιστους και όχι στον ΣΥΡΙΖΑ.

Και αυτό εξ αιτίας του Αλέξη Τσίπρα και της πολιτικής του τακτικής γεγονός που κατεδαφίζει και το αφήγημά του για στροφή στο κέντρο και την μεσαία τάξη, την οποία αφαίμαξε ως πρωθυπουργός.

Σε κάθε περίπτωση η λέξη βαρίδι έρχεται να ακουστεί μετά από πολλά χρόνια πέριξ της Κουμουνδούρου. Αποτελεί δέ και την απάντηση στελεχών σε όσα μαθαίνουν ότι λέγονται για τους ίδιους από τα στελέχη της dream team του Αλέξη…

 Γράφει ο Τάσος Ευαγγελίου

tomanifesto.gr