Διχασμός μόνιμος και βολικός

Η αποστασία. Το παλάτι. Η καμαρίλα. Ο Κωνσταντίνος. Η Φρειδερίκη. Η χούντα.

Ο Γέρος της Δημοκρατίας. Ο Καραμανλής. Ο πρώτος, αλλά και ο δεύτερος. Εκείνος ο αναμορφωμένος με γαλλική κουλτούρα. Ο Ανδρέας. Ο Αμερικανός. Ναι, αλλά πατριώτης σωστός. Μπα, πράκτορας ήταν. Το «βρώμικο ’89». Το δημοψήφισμα. Τι άλλο;
Α ναι, το 1821. Οι εμφύλιοι. Τα δάνεια με αγγλικές λίρες. Ο Βενιζέλος. Ο διχασμός. Η Μικρασιατική Καταστροφή. Η εκτέλεση των έξι. Ο Μεταξάς. Η δικτατορία του Μεταξά. Η Αντίσταση. Ο Εμφύλιος. Ξέχασα κάτι;

Οι σκελετοί βγαίνουν από την ντουλάπα. Καθένας βγάζει τους σκελετούς που τον συμφέρουν. Από την ντουλάπα του άλλου. Ξεχνάει τους δικούς του. Ολοι ξεχνάμε τις πομπές των προγόνων μας. Βολικό αυτό.
Τι έκανες εσύ; Τι ψήφισες; ΠΑΣΟΚ; Καλά να πάθεις. Το ΠΑΣΟΚ φταίει για τον εκμαυλισμό των ηθών. Το ΠΑΣΟΚ νομιμοποίησε τη συναλλαγή. Η πράσινη «Αλλαγή» ξεχαρβάλωσε κάθε αντίσταση και κάθε φραγμό. Ο Ανδρέας ο ένοχος για τα δάνεια και τα Μεσογειακά Προγράμματα με τα οποία ξεσάλωσαν αγρότες, κτηνοτρόφοι, σεξεργάτριες και λοιποί.

Κι εσύ, τι ψήφισες; ΚΚΕ; Δηλαδή ψηφίζεις το κόμμα που με τον Εμφύλιο κατέστρεψε κι ερήμωσε τον τόπο. Σαν δεν ντρέπεσαι. Με τον Στάλιν, τον Ζαχαριάδη, τα γκουλάγκ, τις εκτελέσεις, το Τείχος του αίσχους, τη δικτατορία, με όλους τους δυνάστες κάθε λαού που πίστεψε στο όνειρο και κατέληξε στον εφιάλτη. Μα, πού ζεις; Πάει αυτό, τελείωσε. Είσαι απολειφάδι της Ιστορίας. Για τα σκουπίδια. Ξύπνα, ρεεε! Το σύστημα του υπαρκτού σοσιαλισμού τετέλεσται. Σύνελθε! Αντε γεια!

Κι εσύ; Εγώ πάντα με Νέα Δημοκρατία. Μωρέ, να τη χαίρεσαι! Δηλαδή Δεξιός. Δηλαδή οπισθοδρομικός. Δηλαδή με προεστούς, τσιφλικάδες, δωσίλογους, ταγματασφαλίτες, μαυραγορίτες, γερμανοτσολιάδες, επίορκους, χουντικούς, βασιλόφρονες, προδότες και νεοφιλελεύθερους της άγριας, αδίστακτης, κυνικής, ανάλγητης πλουτοκρατίας. Εσύ κι αν είσαι πολιτικά αγράμματος και κοινωνικά επικίνδυνος. Βρε, ουστ από δω!

Κάπως έτσι πορευόμαστε. Και κάθε φορά, ανάλογα με την περίσταση, βγάζουμε επιχειρήματα από το παρελθόν. Οχυρωμένοι από τα όποια ιδεολογικά μας πλεονεκτήματα, λησμονώντας τα δυσάρεστα, τα επώδυνα, τα τραγικά και τα καταστροφικά. Οπως συμβαίνει με τον υπαρξιακό μας εγωισμό.

Πάντα ο Αλλος. Ποτέ Εσύ. Εγώ πάντα σωστός και άψογος. Ο Αλλος, ο απέναντι, ο αντίπαλος είναι λάθος, αντιδραστικός, επικίνδυνος και κακός. Εμείς οι καλοί, οι αντίπαλοι πάντα οι κακοί. Ο ένας εναντίον του άλλου. Ολοι εναντίον όλων.

Και ταυτόχρονα ένα μέρος της Νέας Γενιάς, να μην πω όλοι, με την πλάτη γυρισμένη σε όλα αυτά τα παλιά, τα «άγνωστα» και τα γεροντικά. Μια Νεολαία που η συντριπτική πλειονότητά της ούτε διάβασε, ούτε επεξεργάστηκε, μα ούτε ενδιαφέρθηκε για το παρελθόν, τις ρίζες των προγόνων. Ο διχασμός μόνιμος κάτοικος Ελλάδος. Αλλά και ο χαβαλές μόνιμος και αυτός. Τα αντίθετα έλκονται.

Και τώρα; Τι θα γίνει με τις επερχόμενες εκλογές; Κι αν κανένα κόμμα δεν κερδίσει την ποθητή αυτοδυναμία, ακόμα και στον δεύτερο γύρο των αναμετρήσεων; Τι θα γίνει;

Να συνεργαστεί ο Κυριάκος με τον Αλέξη και ο Αλέξης με τον Κυριάκο ούτε μία περίπτωση στο δισεκατομμύριο. Ο άγγελος με τον διάβολο; Ποτέ των ποτών! Over my dead body. Και τότε τι θα γίνει; Να συνεργαστεί ο Κυριάκος με τον Ανδρουλάκη; Μπα, ιδέα σου είναι. Και πώς να συνεργαστούν; Με τις «επισυνδέσεις»; Με τις υποκλοπές; Ασε το άλλο... Ετσι και επιτευχθεί μια τέτοια συνεργασία, τότε δύο πράγματα θα συμβούν. Ο μικρός θα εκβιάζει και θα βάζει τρικλοποδιές στον μεγάλο. Και ταυτοχρόνως οι μισοί ψηφοφόροι του Ανδρουλάκη θα καταλήξουν στο «κρεβάτι» του Αλέξη.

Αλληθωρίζοντας στο χτες. Μετατρέποντας το παρελθόν σε εργαλείο και εφαλτήριο κομματικό. Εκβιάζοντας, απειλώντας, κατηγορώντας, λασπώνοντας, συκοφαντώντας, φανατίζοντας και διχάζοντας. Το παραταξιακό υπεράνω του εθνικού. Το κομματικό άνωθεν του λαϊκού. Όπως στο απώτατο παρελθόν με Αγγλόφιλους, Ρωσόφιλους και Γαλλόφιλους. Σε αυτό τον έρμο τόπο το παρελθόν φυγείν αδύνατον.

Ευλογία και κατάρα μαζί. Κρίμα...

 Δημ. Δανίκας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ