Μοιραίο

 

Ήταν ίσως μοιραίο. Η μάχη διαδοχής στον ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει και να τελειώσει με τον Τσίπρα.

Ξεκίνησε με την αποχώρησή του από την αρχηγία μετά από τέσσερις διαδοχικές και βαριές ήττες σε εθνική εκλογική αναμέτρηση (ευρωεκλογές 2019, βουλευτικές 2019, βουλευτικές Μαίου 2023, βουλευτικές Ιουνίου 2023).

Και ολοκληρώνεται με μια απίστευτη κλωτσοπατινάδα στο όνομά του μεταξύ των διαγωνιζομένων για τη διαδοχή.

Για λόγους ακατάληπτους στο ευρύ κοινό αλλά μάλλον σημαντικούς για κάποιο κομματικό ιερατείο.

Τι χρειαζόταν άραγε ένα μήνυμα της Αχτσιόγλου για να καταλάβει ο Τσίπρας ότι έχασε και τέλος; Ο ίδιος δεν ξέρει να μετράει;

Κι αν ήθελε να μιλήσει γιατί δεν μιλάει τώρα; Θα τον βγάλει έξω η δασκάλα;

Ολα αυτά δεν βγάζουν και πολύ νόημα. Το μόνο που μπορώ να καταλάβω είναι ότι σε ένα κόμμα που πιάστηκαν μαλλί με μαλλί για μια εκλογή, κάτι τρέχει με το κόμμα.

Βέβαια οι εσωκομματικές αναμετρήσεις είχαν συχνά κόντρες, τριβές και κόστος. Το 2007 στην αντιπαράθεση Παπανδρέου – Βενιζέλου πλακώθηκαν οι Πασόκοι στους φωταγωγούς ενώ το 2009 η αναμέτρηση μεταξύ Σαμαρά και Ντόρας οδήγησε λίγο αργότερα την Ντόρα εκτός ΝΔ.

Αλλά αυτό με τον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει περισσότερο με τη φάρσα που

συνηθίζουν οι επαναλήψεις.

Ποιο είναι το αντικείμενο του καβγά; Προφανώς ότι κάποιος θα εκλεγεί κι ότι εκείνος που θα εκλεγεί δεν είναι της αρεσκείας εκείνων που θα χάσουν.

Σιγά τον πολυέλαιο. Αν δεν κάνω λάθος κάπως έτσι δουλεύει η δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα.

Φυσικά η δημοκρατία δεν σε υποχρεώνει να μπλέξεις με Πολάκηδες, «αρουραίους», κομματοφύλακες, «νόθους» ή κάθε λογής υποχθόνιους και καταχθόνιους.

Αλλά έτσι το ζει ο ΣΥΡΙΖΑ, με αυτούς το ζει, κι αφού εκείνους τους διασκεδάζει εμάς μας περισσεύει.

Ο Μαραντζίδης ας πούμε δυσανασχέτησε επειδή ο Κασσελάκης είναι «σαν να ακούω τον Πολάκη» (Σκάι, 16/9). Συγγνώμη αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε. Ποιον ήθελε να ακούει, δηλαδή; Τον Τσόρτσιλ ή τον Μιτεράν;

Το βέβαιο είναι ότι όπως ο καθένας ζει τη ζωή με τον τρόπο του, έτσι τη ζει κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι μόνοι που εκπλήσσονται είναι όσοι νόμισαν ότι είναι ή μπορούσε να γίνει κάτι άλλο.

Επεσαν έξω. Τέλος παράστασης.

Και ο Τσίπρας; Μα εκείνος άφησε αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ πίσω του. Κι όσοι τσακώνονται στο όνομά του είναι εκείνοι που τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα είχαν κι ίσως έχουν ακόμη στο μυαλό τους.

Εναν ΣΥΡΙΖΑ με έναν αρχηγό που δεν υπάρχουν πια.

Τα υπόλοιπα από Δευτέρα. Καλά να είμαστε.

Γ. Πρετεντέρης-ΤΑ ΝΕΑ