Απλώς διακοσμητικός

Και πολύ κράτησε. Ούτε δυο βδομάδες από την εκλογή του ως αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το χάζεμα έληξε.

 Το πανηγύρι σχόλασε. Η ψυχαγωγία κατέβασε ρολά. Ο πανζουρλισμός τερματίστηκε. Το καλαμπούρι τώρα αρχίζει.

Όχι πως δεν ήρθε ουρανοκατέβατος και σαν σίφουνας. Αλλά δεν περπατάει πια. Παρότι γνώρισε σε σύντομο χρονικό διάστημα απήχηση σε μερίδα του εθνικού ακροατηρίου, αυτό δεν πολυνοιάζεταιγια τη πάρτη του. Το όποιο πολιτικό ενδιαφέρον ξεφούσκωσε, αν δεν εξατμίστηκε κιόλας.
¨Όσο κι αν τράβηξε αρχικά την περιέργεια των Μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το κοινό τους κάπου ξενέρωσε με την φόρα παρτίδα επιδειξιμανία, την έπαρση και την αλαζονεία του. Ελάχιστοι «ψήνονται» πια με αυτομοστραρισμένες λεζάντες. Μηδαμινοί «μασάνε» με φανταχτερές ζελατίνες που τυλίγουν μια ποζάτη περσόνα.

Μολονότι, ακόμη, συνάντησε πρωτοφανή δημοφιλία στα ΜΜΕ δεν τραβάει πλέον. Κούρασε , αν και ως ομογενής έγινε ξαφνικά πιο περιζήτητος και πιο αναγνωρίσιμος από την Καλομοίρα όταν έφτασε στην Ελλάδα από τη Νέα Υόρκη πριν 20 χρόνια.

Παρόλα αυτά μέχρι και οι πρωινομεσημερινάδικες τηλεοπτικές εκπομπές που σέβονται τον εαυτό τους «άδειασαν» βαθμιαία το πρόγραμμα τους από αυτό το «εξωτικό» φρούτο. Δεν σαγηνεύει τους θεατές τους. Τον βαρέθηκαν.

Το κακό είναι ότι ο ίδιος επιμένει να βασανίζει το θέμα της αυτοπροβολής του. Να κάνει φιγούρα ναρκισσισμού και ακραίου αυτοθαυμασμού. Να περιφέρει αυτάρεσκα το λαϊφστάιλ προφίλ του το οποίο δεν ερμηνεύεται με τους όρους της πολιτικής γλώσσας. Ενόσω , μάλιστα, ο κομματικός περίγυρος του δεν τον προφυλάσσει από τους ακκιζόμενους προσωπικούς χειρισμούς του σε κοινή θέα.

Το χειρότερο είναι ότι εξακολουθεί να αλλάζει φορεσιές και ύφος υποδυόμενος άστοχα ρόλους σε ένα κουτουρού σόου για χοντρά χάχανα. Προχθές ακροβάτης, χθες δρομέας, σήμερα σκαφτιάς. Αύριο ίσως προσποιηθεί το διγενή ακρίτα, τον αγρότη, το βλαχοδήμαρχο, το φούρναρη, τον αστροναύτη. Σαν ένας ατάλαντος χάρτινος πρωταγωνιστής του εγχώριου θιάσου σκιών με κλισέ βεστιάριο.

Προφανώς θεωρεί ότι η εικόνα που επικοινωνεί, ένας αχταρμάς ευεξίας, ακτιβισμού και υποτιθέμενου αντισυστημισμού, του χαρίζει πολιτική υπεραξία. Ατυχώς για τον ίδιο από τα πρώτα κιόλας δημόσια αποκαλυπτήρια του φιλοτεχνημένου πορτρέτου του αυτό διαγνώστηκε απλοϊκό βαρετό, κοινότοπο και πολιτικά κενό. Με δυο λογία άκυρο για εκλογικά μεγαλεία.

Περάν, όμως, των εσωκομματικών φαντασιώσεων, υπάρχει και η κοινή γνώμη. Στην οποία δεν κεφαλαιοποιεί πολιτικά όλο αυτό το επικοινωνιακό του νταβαντούρι. Ήδη πέντε εταιρείες δημοσκοπήσεων καταγράφουν ασθενέστατο το πολιτικό του αποτύπωμά Αποτέλεσμα αποκαθηλωτικό του φροντισμένου μύθου του που κάνει ολοφάνερο ότι ο ίδιος προσώρας δεν αγγίζει τη κοινωνία.

Λογικό . Μια και το εκλογικό σώμα δεν χορταίνει με υποκινούμενες λατρευτικές δοξολογίες για το Κασσελάκη. Απαιτεί από έναν αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης πολιτικές θέσεις, προτάσεις, λύσεις. Όχι ζογκλερικά, μεταμφιέσεις και αδικαιολόγητο τουπέ.

Πόσο μάλλον η κοινωνία διακρίνεται από την υπομονή να περιμένει αυτός ο κατά δήλωση του Αριστερός να «μάθει», και αν, το τι συμβαίνει σε αυτό τόπο. Η χώρα δεν είναι μπίζνα αλά Goldman Sachs ,στην οποία θήτευσε, για ταχύρρυθμα φροντιστήρια επενδυτικών τοποθετήσεων.

Ωστόσο, όπως καθετί νέο έτσι κι αυτός βρήκε ιδιαίτερη υποδοχή και περιποίηση με την αναπάντεχη εμφάνιση του στη δημόσια σφαίρα. Τίποτε, όμως, δεν εγγυάται ότι θα πάει μακριά αυτή η λουστραρισμένη, πλην πολιτικά άδεια, βαλίτσα.

Ενδεχομένως θα αντιμετωπιστεί με τη λαϊκή παροιμία «καινούργιο κοσκινάκι (ή κασελάκι) μου και πού να σε κρεμάσω». Μεθερμηνευόμενη, πως για μερικά εργαλεία, των πολιτικών συμπεριλαμβανομένων, αντί της χρησιμότητας τους προτιμάται απλώς ο διακοσμητικός ρόλος.

 Δημ. Παγαδάκης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ