Τα αδιέξοδα του Αλέξη

Η σκυλίτσα του Stefanos χαμογελά ειρωνικά στο στερεότυπο που συμπυκνώνεται στη φράση «σκυλίσια ζωή». Της έκανε γενέθλια ο αρχηγός, της παρήγγειλε τούρτα superfood dog cake, διακοσμημένη με τέσσερα κεράκια για να γιορτάσει τη συμπλήρωση των τεσσάρων χρόνων της.

Ουδέν μεμπτόν και ας εκπέμπει αίσθηση τρυφηλότητας που δεν συνηθίζεται στην Αριστερά, αφού η ζωή γι' αυτή είναι ένας απέραντος πόνος (λέει δηλαδή) για τον συνάνθρωπο, ένας συνεχής αγώνας (ξαναλέει) για τους καταφρονεμένους της γης.

Βεβαίως, ως εκδήλωση ήταν πιο ειλικρινής από την αντίστοιχη των γενεθλίων του Πολάκη: φαγοπότι με φόντο τη φωτογραφία του Βελουχιώτη. Το γεγονός πάντως δεν δικαιολογεί τη σοσιαλμιντιακή παρέμβαση - ειρωνεία του Άδωνι. Δεν αφορά έναν υπουργό μια οποιαδήποτε γιορτή γενεθλίων αντιπάλου.

Ναι, ουδέν μεμπτόν αλλά και ουδόλως κατανοητόν, γιατί θα έπρεπε η «οικογενειακή» φωτογραφία (η Φάρλι κατά τον Stefanos είναι μέλος της οικογένειας), να βγει στη δημοσιότητα; Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να δείχνει ότι

δεν έχει συναίσθηση του τόπου στον οποίο πολιτεύεται, και του κόμματος στο οποίο άρχει.

Αναρτά με την ίδια ευκολία καταγγελίες για τον 82χρονο που έχασε το σπίτι του (όντας εγγυητής σε χρέος του γιου του), και ταυτόχρονα εικόνες τρυφηλότητας με συνήθειες της «χρυσής νεολαίας» του Μαϊάμι!

Και θα βρεθεί από αύριο Δευτέρα αντιμέτωπος με το κόμμα των 11, οι οποίοι ναι μεν δεν παρουσιάζουν κάτι πρωτότυπο, νεωτεριστικό, στη σκέψη και τη δράση, και ναι μεν διαπνέονται από κάποιο δογματισμό, αλλά παράλληλα εκπέμπουν αίσθηση σοβαρότητας και συνέπειας στα πιστεύω τους, όποια και αν είναι.

Η άλλη γωνιά του Συριζαΐκού τριγώνου είναι ο πρώην πρόεδρος Αλέξης. Πρωταγωνιστής στη δόξα και την τραγωδία του ΣΥΡΙΖΑ. Τους πήρε από το 4% τους έφτασε στο 36%, τους έκανε κυβέρνηση (όνειρο ζωής τόσων γενιών αριστερών) και τους επέστρεψε διπλά ηττημένους.

Τώρα στέκεται αμήχανος, ανήμπορος και απογοητευμένος, σαν βασιλιάς που του κούρσεψαν την πόλη, έστω και αν υπάρχει υποψία ότι συνέβαλε και ο ίδιος.

Σωστά δεν πήρε φανερά θέση υπέρ του ενός εκ των δύο αντιμαχόμενων, Κασσελάκη - Αχτσιόγλου. Αλλά δεν θα έπαιρνε θέση διαψεύδοντας τη ρυπαρή φήμη ότι η Αχτσιόγλου με sms απαίτησε την παραίτηση σου. Απλώς θα αποκαθιστούσε την αλήθεια και θα επέτρεπε το παιγνίδι της αρχηγίας να παιχθεί με καθαρούς όρους.

Την Πέμπτη έδωσε το παρών στην Κ.Ο. όπου έγινε δεκτός με παρατεταμένο χειροκρότημα και ενθουσιασμό! Στόχος του να δώσει μια ανάσα στον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ, να ρίξει σημειολογικά το βάρος του υπέρ του, ενόψει και της αυριανής ανακοίνωσης του τίτλου από τους 11, αλλά για να βοηθήσει και… τον εαυτό του. 

Πρώην Πρωθυπουργός, κατ' ουσίαν ιδρυτής του, με τη διάσπαση και τη διαφαινόμενη απίσχναση, απισχνάζεται και ο ίδιος. Μπαίνει στη Βουλή άνευ σταυρού, αλλά τι κύρος έχει ένας πρώην πρωθυπουργός που θα συμμετέχει στην Κ.Ο. ενός μικρού και ολίγον γραφικού, κόμματος; 

Και κυρίως εάν το κόμμα συρρικνωθεί περαιτέρω, ποιες θα είναι οι ελπίδες του ανάκαμψης όταν ο ίδιος επανακάμψει; Γιατί η επανάκαμψη του από πολλούς θεωρείται σίγουρη. «Ζω για να δω αυτή την ώρα», μας είπε βουλευτής, ίσως και καθ’ υπερβολή στην έκφραση! 

Η τουλάχιστον η επιστροφή θεωρείτο πριν τη διάσπαση. Η οποία διάσπαση τον εξέπληξε και τον «πλήγωσε».

Δεν φανταζόταν ότι έχει τόση μικρή απήχηση ο λόγος του σε στελέχη που αναδείχτηκαν στα χρόνια της δικής του ηγεσίας, που χάρη σε αυτόν κατέκτησαν θέσεις κύρους και απέκτησαν πανελλήνια αναγνωρισιμότητα, που εξαιτίας του έγιναν «κάποιοι».

Άλλωστε η συμβουλή του προς αυτούς ήταν ορθολογική. Να παραμείνουν ως τις ευρωεκλογές  και αν τα αποτελέσματα δεν ήταν χαρμόσυνα, να κινηθούν διαδικασίες διαδοχής του νυν αρχηγού.

Άσχετα με την επανάκαμψη του, μεριμνά και για την υστεροφημία του. Τη δημιουργία του «ιδρύματος Τσίπρα»! Όλοι έχουν γιατί όχι και Αυτός; Άλλωστε με κρατικό χρήμα θα ιδρυθεί. 

Μπορεί βέβαια κατά γενική εντύπωση να είναι ο λιγότερο φιλομαθής (για να το θέσουμε κομψά) πρωθυπουργός που πέρασε από τη χώρα, αλλά φιλοδοξεί ώστε το ίδρυμα με τις εργασίες του, να προωθήσει την αριστερή σκέψη σε προβλήματα και προβληματισμούς της σύγχρονης εποχής (Αριστερά, Οικολογία, τεχνολογική υπερανάπτυξη κ.α.).

Ενδεχομένως η υστεροφημία του να καλλωπιστεί μέσω του ιδρύματος, αν και αυτό δεν έγινε με κανέναν προηγούμενο Πρωθυπουργό. Διατήρησαν την όποια ακτινοβολία, το όποιο κύρος είχαν και κατά την πρωθυπουργία τους. Αλλά με έναν ΣΥΡΙΖΑ στο μέγεθος γκρουπούσκουλου, τι άλλο να περιμένει;

 Γ. Σιδέρης-Φιλελεύθερος