Λάδι, λαδάκι. Ολίγη αντικειμενικότητα έστω;

Για όσους από εσάς δεν διαθέτουν μακρά εμπειρία για τον τρόπο που παρουσιάζονται τα θέματα επικαιρότητας στην τηλεόραση, ιδίως τα οικονομικά, σας αναφέρω την παλιά χρυσή συνταγή με την οποία έχουν κάνει καριέρα γενιές οικονομικών ρεπόρτερ. «Είτε η τιμή της πατάτας θα πέφτει και θα 'ναι ανάστατοι οι παραγωγοί, είτε η τιμή της πατάτας θα ανεβαίνει και θα 'ναι ανάστατοι οι καταναλωτές». Αν τώρα θέλετε να κάνετε πιο επίκαιρη την συνταγή, αντί για «πατάτα» βάλτε «λάδι» και θα 'χετε μια πρώτης τάξεως ακτινογραφία της σημερινής τηλεοπτικής ενημέρωσης.

Έχουν φαγωθεί όλοι με το λάδι. Δεν υπάρχει ημέρα που το ελαιόλαδο να μην έχει την τιμητική του στα δελτία ειδήσεων. Και φυσικά, όχι με κάποια έστω επίφαση αντικειμενικότητας, αλλά με μόνιμη χρήση καταδικαστικών επιφωνημάτων του τύπου «αίσχος», «ντροπή», «απαράδεκτο» και τα τοιαύτα. Βεβαίως, μια αύξηση της τιμής κατά 100% μέσα σε τρία χρόνια δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη, αλλά θαρρώ πως ειδικά στο ζήτημα του λαδιού οι τηλεοπτικές ειδήσεις και εκπομπές το 'χουν παρα…τραβήξει.

Τα γράφω έτσι ευγενικά, διότι στο λάδι έχει πάει

περίπατο ακόμα κι αυτή η αλάθητη χρυσή τηλεοπτική συνταγή. Διότι φέτος με το λάδι είναι ανάστατοι και οι καταναλωτές, αλλά και οι παραγωγοί. Κατά τα κανάλια και τους ρεπόρτερ που κάνουν stand up κάτω από κάτι κακομοιριασμένα ελαιόδεντρα, όλοι είναι χάλια. Κι αυτοί που παράγουν κι αυτοί που εμπορεύονται κι αυτοί που αγοράζουν για να καταναλώσουν. Ανάστατος ο παραγωγός γιατί έχει μειωμένη παραγωγή (κι ας πουλά αυτή την μικρότερη ποσότητα που βγάζει σε διπλή τιμή), ανάστατος ο έμπορος (κι ας προσθέτει στο προϊόν τον δικό του πληθωρισμό απληστίας), ανάστατος κι ο καταναλωτής (ο μόνος που έχει πραγματικό δίκιο, αν και πάρα πολλοί καταναλωτές είναι παράλληλα και παραγωγοί λαδιού).

Αυτού του είδους η δημοσιογραφική κάλυψη δεν αποκαλύπτει, αλλά συσκοτίζει τα προβλήματα, αν και όπου υπάρχουν. Επειδή Ελλάδα είναι η τρίτη ελαιοπαραγωγική χώρα στον κόσμο, όταν ανεβαίνει διεθνώς η τιμή του προϊόντος της, θα ‘πρεπε να το κάνει μόκο αντί να ουρλιάζει. Φαντάζεστε εσείς τους Γερμανούς να διαρρηγνύουν τα μάτια τους διότι ανεβαίνουν διεθνώς οι τιμές των αυτοκινήτων; Όχι βέβαια, αυτοκίνητα παράγουν, κερδίζουν ως χώρα από μια τέτοια άνοδο. «Δηλαδή θα ‘πρεπε να πανηγυρίζουμε επειδή πήγε 15 ευρώ το κιλό το λαδάκι στο σούπερ μάρκετ;» θα ρωτήσετε. «Δεν έχουν όλοι ελιές να βγάζουν το λάδι του νοικοκυριού» θα συμπληρώσετε.

Σύμφωνοι, κανένας δεν θα πανηγυρίσει που ο Έλληνας καταναλωτής πληρώνει το λάδι παραπάνω, αλλά τουλάχιστον ας αναφέρουμε και την άλλη πλευρά, μην το πάμε τόσο πια μονόπατα. Ξέρετε ότι 700.000 οικογένειες στην Ελλάδα είναι ελαιοπαραγωγικές; Μιλάμε για πάνω από 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους. Αυτοί κερδίζουν από τη διεθνή άνοδο της τιμής. Δεν κάνει να το λέμε αυτό δηλαδή; Ή μήπως, όταν κερδίζουν από το λάδι που παράγουν δεν μιλάνε, οπότε δεν φαίνονται στα κανάλια, αλλά όταν αυξάνεται η βενζίνη που καίνε είναι ανάστατοι και ουρλιάζουν, οπότε παίζουν πρώτο θέμα;

 Δημ. Καμπουράκης-liberal.gr