Μα δε ντράπηκε καθόλου;

Διαβάζοντας την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο φόρουμ των Δελφών αρχικά νόμισα πως πρόκειται για απλή συνωνυμία. Κάποιος με το ίδιο όνομα με αυτό του πρώην πρωθυπουργού προσκλήθηκε και μίλησε, και είπε αυτά που είπε. Όταν όμως είδα και τη φωτογραφία αναφώνησα: είναι ο αυθεντικός Τσίπρας και τότε εξερράγην με αυτά που τόλμησε να πει. Εξερράγην, διότι υποτίμησε ευθέως τη νοημοσύνη, την κρίση και τη μνήμη των Ελλήνων πολιτών, καθώς χωρίς ίχνος αυτοκριτικής κατηγορούσε τους άλλους από το φόρουμ των Δελφών για τα ίδια που αυτός είχε κάνει από το 2011 ως το 2015 και στη συνέχεια. 

Σταχυολογώ τα εξής χαρακτηριστικά αποσπάσματα. «Το συναίσθημα της ανασφάλειας γεννά τον φόβο και σπρώχνει μεγάλο μέρος του ευρωπαϊκού πληθυσμού σε απλουστευτικές βεβαιότητες». Πρώτα - πρώτα ας μας εξηγήσει ο Αλέξης Τσίπρας γιατί αισθάνονται ανασφαλείς οι Ευρωπαίοι πολίτες; Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση, για την οποία και ο ίδιος φέρει βαρύτατες ευθύνες, δε συνέβαλε σε αυτό το συναίσθημα ανασφάλειας; Πολιτισμένες κοινωνίες, με συνοχή πολλών δεκαετιών βρίσκονται στα πρόθυρα της διάλυσης, με την εγκληματικότητα και τις παραβατικές συμπεριφορές να έχουν κτυπήσει κόκκινο. Συνεπώς, ο φόβος δεν προέκυψε από το πουθενά και οι απλουστευτικές βεβαιότητες έχουν συγκεκριμένες αιτίες. Αυτό, άλλωστε, το γνωρίζει άριστα ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας διότι αυτός ήταν ο πρόδρομος κήρυκας των απλουστευτικών βεβαιοτήτων. Επί τέσσερα συναπτά έτη διαλαλούσε προς κάθε κατεύθυνση πως θα σκίσει τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο, πως θα αλλάξει την Ευρώπη και πως θα ψάξει να βρει άλλα λιμάνια. Όλα αυτά δεν ορίζουν την απλουστευτική βεβαιότητα, με έντονα τα στοιχεία του λαϊκισμού;

Πριν κατηγορήσει τους άλλους για απλουστευτικές βεβαιότητες, ας έκανε δημόσια την αυτοκριτική του.

Συνεχίζω με τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα: «επειδή υπάρχει υποχώρηση της πολιτικής, πολλοί θεωρούν ότι δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς». Ο πρώτος που διαπίστωσε πως δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς ήταν ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, όταν συνεργάστηκε αρμονικά δύο φορές με τον λαϊκιστή Δεξιό Πάνο Καμμένο. Και σήμερα στον Ευρωπαϊκό χώρο, Αριστερά και Δεξιά συμπλέουν σε μια σειρά ζητήματα με κοινά σημεία αναφοράς τον αντισυστημισμό και τον κεκαλυμμένο ή απροκάλυπτο φιλορωσισμό. Δεν πρόκειται για καμιά υποχώρηση της πολιτικής, αλλά για μια χυδαία σύμπτωση συμφερόντων των δύο άκρων, σε μια κατ΄ εξοχήν πολιτική συμπόρευση. Υπονόμευση της φιλελεύθερης δημοκρατίας.  

Άφησα για το τέλος το καλύτερο. Την πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα «η Αριστερά να επαναπροσεγγίσει τα οράματά της». Για να επαναπροσεγγίσεις κάτι, θα πρέπει πρώτα να το ορίσεις. Να γνωρίζεις τι είναι. Πολύ δε περισσότερο αν πρόκειται για όραμα που, ούτως ή άλλως, έχει μια θολούρα. Ας μας μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας για τα οράματά του κι εμείς θα του μιλήσουμε για το 13-0, για τον Ρασπούτιν και τα περίφημα βοσκοτόπια και τα σφιχταγκαλιάσματα με τον λαϊκιστή συνεταίρο του στην εξουσία. 

Τουλάχιστον, ο Κασσελάκης με το τικ-τοκ και την πασαρέλα του είναι πιο προσγειωμένος και δε μας πουλά φούμαρα για τα οράματα της Αριστεράς. Και μάλλον θα τα πάει καλύτερα από τον…οραματιστή Τσίπρα.   

 Σ. Μουμτζής-liberal.gr