«Τρικυμία εν κρανίω» ή απελπισία στην κεντροαριστερά;

Εν μέσω προεκλογικής περιόδου με το λαϊκό ενδιαφέρον να έχει χαρακτηριστικά… νεκροφάνειας, το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο που προέκυψε είναι από τη δημοσκόπηση της GPO για τα «Παραπολιτικά».

Εκ πρώτης όψεις τα συμπεράσματα είναι τόσο αντιφατικά, που καταγράφουν το αδιέξοδο της κεντροαριστεράς, προς μεγάλη τέρψιν της κυβερνητικής πλευράς. Η τέρψις λογικώς συνοδεύεται και από αλαζονεία όπως καταγγέλλουν Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, αλλά οι ίδιοι υπολειπόμενοι τροφοδοτούν την αλαζονεία η ΝΔτικής πλευράς.

Το μέγιστο εύρημα είναι η αντίθεση: Ενώ ο κόσμος της κεντροαριστεράς θέλει τον Τσίπρα για αρχηγό της, εν τούτοις πιστεύει ότι ο Κασσελάκης είναι αυτός που μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη. Όμως την ίδια στιγμή τον επίδοξο νικητή του Μητσοτάκη, τον υποβιβάζουν σε τρίτο κατά σειρά επιθυμητό αρχηγό της κεντροαριστεράς!

Συγκεκριμένα: Στο ερώτημα «ποιος πιστεύετε ότι

έχει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις επόμενες εθνικές εκλογές», πρώτος έρχεται ο Στέφανος Κασσελάκης με το θηριώδες ποσοστό του 56% (τέτοιο ποσοστό εξαλείφει το δημοσκοπικό λάθος). Ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας με ποσοστό 31,4% και έπεται ο «κανένας», με 8,5%!

Αλλά στο ερώτημα για το ποιος θα πρέπει να ηγηθεί της Κεντροαριστεράς, τα πρωτεία λαμβάνει ο πρώην Πρωθυπουργός Τσίπρας. Συγκεντρώνει το 16% των προτιμήσεων και σε «μικρή» απόσταση ακολουθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης με ποσοστό 13,4%.

Τρίτος στη σειρά προτιμήσεως για την ηγεσία της κεντροαριστεράς έρχεται αυτός που μπορεί «να νικήσει τον Μητσοτάκη», ο Στέφανος με ποσοστό 10,5%! (ψήφισαν οι ίδιοι άνθρωποι! Και δεν είναι τρικυμία εν κρανίω. Είναι έκφραση πολιτικής απελπισίας και παραίτησης).

Ακολουθούν ο δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας με 5,4% (ακόμη δεν τον είδαμε ως δήμαρχο, ηγέτη τον χρίσαμε), ο Πρόεδρος της ΚΟ της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης με 5%, και ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μανώλης Χριστοδουλάκης με 4,6% (από όλους πιο κερδισμένος είναι ο «αντικειμενικά άφαντος» Χριστοδουλάκης!

Καταλυτικό όμως είναι το συμπέρασμα που δείχνει την πολιτική απελπισία του δείγματος: Το 52,6% των ερωτηθέντων στην έρευνα θεωρεί ότι κανείς τους δεν μπορεί να κερδίσει τον Πρωθυπουργό!

Κατόπιν αυτών, φυσιολογική –παρότι απορριπτέα- είναι η ενδεχόμενη επίδειξη αλαζονείας της κυβερνητικής παράταξης, ασχέτως αν αυτό είναι επιβαρυντικό για τη χώρα. Σε έναν λαό κατά παράδοση κεντροαριστερής κατεύθυνσης, το να μην υπάρχει προσωπικότητα που να μπορεί να αντιπαρατεθεί και να κερδίσει τον Μητσοτάκη, δείχνει την έκπτωση της οργανωμένης κεντροαριστεράς.

Επίσης, το γεγονός ότι ο πεντάκις ηττηθείς Τσίπρας (συμπεριλαμβανομένων και των εκλογών Τ.Α.) προβάλει ως ο ευκταίος αρχηγός της κεντροαριστεράς, σκιαγραφεί ανάγλυφα την απίσχανση του χώρου.

Δείχνει παράλληλα ότι τσάμπα πήγε η περιπέτεια της παρολίγον εξόδου από την ΕΕ. Δεν έχουν κατανοήσει το χάος που παραμόνευε, τις σάρκες μας που θα τρώγαμε, σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα, και σε σύγκριση με την οποία η πτωχευμένη Αργεντινή («μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή» που είπε ο Τσίπρας), θα ήταν βόλτα σε λούνα παρκ.

Τα έχουμε ξαναγράψει αυτά. Δεν είναι επανάληψη αμηχανίας, ή παρελθοντική εμμονή. Είναι απορία καθώς τμήμα του λαού δεν κατανόησε τι διακινδυνεύτηκε με τους τυχοδιωκτισμούς των πρωτίστως άσχετων και δευτερευόντως ιδεοληπτικών. Πόσο κινδύνευσε, από ποιους και γιατί! Και το συγχωροχάρτι το έχει στο τσεπάκι, για να αποδώσει εκ νέου αρχηγικά ένσημα!

Παράλληλα παρότι δεν θέλει τον Στέφανο για αρχηγό της κεντροαριστεράς θεωρεί ότι συγκριτικά αυτός μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη. Άγνωσται αι βουλαί των πολιτών. Ίσως, του αναγνωρίζουν περίσσεια θράσους και έλλειψη ηθικών κανόνων, που στην πολιτική εκταμιεύονται σε ψήφους.

Ο Τύπος που είχε υποσχεθεί ότι θα δώσει πριν τις εκλογές στη δημοσιότητα το «πόθεν έσχες» και τώρα το μεταβάλει για τις 30 Ιουνίου, έκανε την πειρατεία να συγκρίνει τιμές βιολογικού λαδιού ενός lt με κανονικό λάδι 750 ml.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στη χώρα δεν υπάρχει ανεπίτρεπτη ακρίβεια, και η οποία δεν θα λυθεί με επιστολές στην Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν. Η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση ανεξάρτητης χώρας, έχει ευθύνη έναντι του λαού, και θα έπρεπε να έχει κόψει τον «γόρδιο δεσμό» με το ξίφος - ήτοι με αλλεπάλληλα πρόστιμα.

Όσο για τον Ανδρουλάκη, σαφώς υπολείπεται του Κασσελάκη σε επικοινωνιακή λάμψη. Ωστόσο, κατά την ταπεινή μας γνώμη δεν πληρώνει αυτό, ούτε επειδή δεν επιδίδεται στα αντίστοιχα καραγκιοζιλίκια του Stefanos.

Πληρώνει το γεγονός ότι όταν ο κόσμος περίμενε να ακούσει τις προτάσεις του, να τον γνωρίσει (όπως αυτά που λέει τώρα για το στεγαστικό, την ακρίβεια, τις χαμηλές υπηρεσίες, την Παιδεία κ.α.), αυτός καταναλώθηκε μονομανιακά στην παρακολούθησή του, κάτι που ο κόσμος είχε εκλάβει ως προσωπικό του πρόβλημα. Τώρα πληρώνει τα επίχειρα.

 Γ. Σιδέρης-liberal.gr