Αστείοι είμαστε

Θα το γράψω κάπως κομψά. Ο κόσμος ολόκληρος (και η Ευρώπη) καίγονται, εμείς εδώ …χτενιζόμαστε. Πήρε κανένας από μας εδώ στην Ελλάδα χαμπάρι ποια απαίτηση διατύπωσε προς τον Μητσοτάκη ο Γερμανός αντικαγκελάριος ή έχουμε αποχαυνωθεί τελείως με τα γελοία Συριζαϊκά δρώμενα και με τα Πασοκικά δράματα; 

Θα μου πείτε, ποιο είναι πιο γουστόζικο θέαμα; Ο καυγάς του Πολάκη με τον στιχουργό Μωραΐτη, το αγωνιστικό κάλεσμα του δημάρχου Δούκα από την Έδεσσα «να σηκώσουμε ανάστημα κατά του Μητσοτάκη» την ώρα που η Αθήνα πνιγόταν ή η κατάργηση της συνθήκης Σένγκεν που προωθούν οι Γερμανοί; Ξέρω την απάντηση, μην ανησυχείτε. Μα με τη Σένγκεν θα ασχολούμαστε, ενώ η Ακρίτα τσακώνεται με την Καλογεροπούλου; 

Στην Ευρώπη το μεταναστευτικό βράζει πάλι, σύντομα θα αποδειχθεί καταλύτης για πολιτικό σεισμό σ’ όλη την ήπειρο, αλλά εδώ τρώμε τον χρόνο και την ενέργεια μας για ν’ ανακαλύψουμε τι λέει μέσω zoom με τους συνεργάτες του ο Κασσελάκης. Να φτιάξουν καινούριο κόμμα ή να ανακαταλάβουν το παλιό; Έλα μου ντε. 

Είδε ο Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη τον Γερμανό αντικαγκελάριο, ο οποίος ζήτησε-άκουσον, άκουσον-  από την Ελλάδα να αυξήσει τις παροχές προς τους μετανάστες, διότι τα γερμανικά δικαστήρια αρνούνται να

τους απελάσουν σε χώρες με μικρότερες κοινωνικές παροχές απ’ αυτές που απολαμβάνουν στη Γερμανία. Οπότε πρέπει εμείς να τους δώσουμε περισσότερα, για να μπορούν οι Γερμανοί να μας τους ξαναστείλουν εδώ. Κοντολογίς, πάνε να μας τρελάνουν τελείως.

Μιλάμε για παλαβή αλλά επίφοβη απαίτηση, καθώς πίσω της ελλοχεύει η απειλή να καταργήσουν οι Γερμανοί τη συνθήκη Σένγκεν. Οπότε δικαίως ο Μητσοτάκης απάντησε ότι δεν γίνεται η ελληνική κυβέρνηση να δώσει στους μετανάστες μεγαλύτερες κοινωνικές παροχές απ’ όσες δίνει στους Έλληνες. Αλλά τι μας κόφτει εμάς τι σκαρφίζονται οι Γερμανοί για το μεταναστευτικό και τι τους απαντά ο Μητσοτάκης; Εδώ έχουμε να λύσουμε τον γρίφο με τη γνωμοδότηση του συνταγματολόγου Κοντιάδη, ο οποίος είπε ότι η υπερψήφιση της πρότασης μομφής κατά Κασσελάκη δεν ισοδυναμεί και με έξωσή του από την αρχηγία του Σύριζα. Αυτό είναι το μεγάλο θέμα, αναγνώστες μου. 

Τελικά, εδώ στην Ελλάδα ζούμε μέσα στην απόλυτη μακαριότητα για όσα τρομερά συμβαίνουν γύρω μας. Πέραν του μεταναστευτικού, η έκθεση Ντράγκι είναι το πιο τεκμηριωμένα δυσοίωνο κείμενο που γράφτηκε για την Ευρώπη μέσα στον 21ο αιώνα. Πλην εδώ μας έχει φάει η αγωνία για το τι θα κάνει ο Φάμελλος και ποιον θα υποστηρίξει στον δεύτερο γύρο των εκλογών του ΠΑΣΟΚ η Νάντια Γιαννακοπούλου. Αστείοι είμαστε. 

Ο Ντράγκι λέει ότι η Ευρώπη, για να αντέξει τον ανταγωνισμό με ΗΠΑ και Κίνα, χρειάζεται 100 δισ. ευρώ επενδύσεις κάθε χρόνο επί είκοσι χρόνια. Αλλά εδώ οι κεφαλαιούχοι συνεχίζουν να είναι ημιπαράνομοι και η πάνδημη απαίτηση είναι να μοιραστεί το Ταμείο Ανάκαμψης σε καφετέριες και σουβενιρατζίδικα, για να στηριχθεί –και καλά- ο μικρομεσαίος που είναι «η ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας». Και της φοροδιαφυγής μας, επίσης.

Ο Ντράγκι λέει ότι η Ευρώπη χάνει τον ιδιόκτητο εμπορικό της στόλο και δίχως αυτόν δεν μπορεί να έχει οικονομική ανεξαρτησία και ανταγωνιστικότητα. Όμως εμείς εδώ πλασάρουμε το καινούριο σύνθημα, «θέλουμε πετρέλαιο στην ίδια τιμή με τους εφοπλιστές». Λες και οι αγρότες ή οι φουρνάρηδες μπορούν να αλλάξουν μεσοπέλαγα σημαία και να πάνε τις επιχειρήσεις τους στα Κέιμαν.

Ε ρε τι μας περιμένει την επόμενη εικοσαετία…

 Δημ. Καμπουράκης-liberal.gr