Αν ο Μητσοτάκης έδινε 50% αύξηση στους συνταξιούχους, η αντιπολίτευση μας θα έλεγε ότι κακώς παρέλειψε και στους μισθωτούς. Αν έδινε 25% στους μισθωτούς και 25% στους συνταξιούχους, θα έλεγε ότι δεν φτάνουν ούτε τους μεν ούτε τους δε. Αν αντί για ένα νοίκι τον χρόνο έδινε στους ενοικιαστές πέντε, οι αντιπολιτευόμενοι θα φώναζαν ότι με τέτοιες ασπιρίνες δεν λύνεται το στεγαστικό πρόβλημα της χώρας. Αν έριχνε όλο το πλεόνασμα για να χτίσει λαϊκές πολυκατοικίες, θα έλεγαν ότι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι έμειναν πάλι στον άσσο.
Αν έριχνε δεκαπλάσια χρήματα στις αποδοχές του κοσμάκη, θα φώναζαν ότι δεν προκρίνεται η εθνική παραγωγή που δημιουργεί πλούτο και θέσεις εργασίας. Αν μοίραζε όσα είχε και δεν είχε για να πάνε στις αποδοχές και άρα σε κατανάλωση, θα έλεγαν ότι μειώνει εγκληματικά το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που βελτιώνει τις υποδομές της χώρας. Τώρα που δίνει μισό δισ. παραπάνω σ’ αυτό, φωνάζουν ότι το κάνει για να οικονομήσουν δυο τρεις κυβερνητικούς εργολάβους και μεγάλες εταιρείες.
Όσο δεν είχε καταφέρει να συνδέσει τις ταμειακές με τα POS, γκρίνιαζαν ότι
παρατηρεί άπραγος τη φοροδιαφυγή να κάνει πάρτι. Τώρα που τα συνέδεσε ουρλιάζουν ότι έχει ρημάξει την αγορά στη φοροληστεία. Φωνάζουν όμως παράλληλα ότι τα λεφτά αυτής της «αφαίμαξης» θα έπρεπε να είναι πολλαπλάσια και να διαμοιραστούν αλλιώς. Αν μείωνε τους έμμεσους φόρους, θα φώναζαν ότι ο μεγάλος βραχνάς του λαού είναι οι άμεσοι. Όταν μειώνει τους άμεσους, ουρλιάζουν ότι ευνοούνται μόνο οι μεγάλοι, ενώ οι μικροί καταληστεύονται από τον ΦΠΑ στα τρόφιμα.Αν δώσει στους δήμους, φωνάζουν ότι μένει έξω η υγεία. Αν δώσει στην υγεία ουρλιάζουν για την υποχρηματοδότηση της παιδείας, αν δώσει στην παιδεία διαμαρτύρονται για τις ελλείψεις στην πρόνοια κι αν δώσει στην πρόνοια κλείνουν τον κύκλο ρωτώντας εξυπνακίστικα, «ναι, αλλά με τους δήμους που δεν έχουν φράγκο, τι γίνεται;». Αν δώσει για την άμυνα τον λένε πολεμοκάπηλο κι αν δεν δώσει τον λένε εθνοπροδότη.
Το καλοκαίρι θέλουν όλα τα λεφτά στην κατάσβεση των πυρκαγιών, τον χειμώνα όλα στην αντιπλημμυρική προστασία. Το φθινόπωρο όλα στην επιδότηση του καυσίμου θέρμανσης και την άνοιξη όλα στην επιδότηση του ηλεκτρικού ρεύματος. Αν το λάδι ακριβαίνει είναι με τους καταναλωτές που δεν μπορούν να το αγοράσουν κι να φτηνύνει είναι με τους ελαιοπαραγωγούς που δεν βγαίνουν μ’ αυτή τη χαμηλή τιμή.
Είναι τόσο προβλέψιμοι πια, που είναι να τους βαριέσαι. Δεκάξι προϋπολογισμούς να διαμοιράσει η κυβέρνηση μέσα σ’ έναν χρόνο, πάλι για ψίχουλα και για κοροϊδίες θα λένε. Δεν τους φτάνει τίποτα, δεν τους ικανοποιεί τίποτα. Αν δεν πάρουν την εξουσία δεν θα ευχαριστηθούν ακόμα κι αν γίνουμε Κατάρ που είναι όλα τσάμπα. Μόνο που έτσι που συμπεριφέρονται, δεν θα την πάρουν τη ρημάδα…
Δημ. Καμπουράκης-liberal.gr
Για πρώτη φορά έχουμε ανάπτυξη ( δηλαδή επιπλέον έσοδα) , πάταξη της φοροδιαφυγής, μείωση του χρέους, μείωση φορολογικών συντελεστών και αύξηση των παροχών. Δεν σας βλέπω καλά εκεί στην αντιπολίτευση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα αυτά προέρχονται από τις ς μεταρρυθμίσεις των μνημονίων και ας ήμαστε ειλικρινείς γιατί έτσι άρχισε να γίνεται έστω και σιγά σιγά η Ελλάδα κράτος. Ματώσει και ματώνει ακόμη ο Έλληνας αλλά σε διαφορετική περίπτωση δεν θέλω να φανταστώ που θα βρισκόμαστε. Αυτός που έκανε τη αρχή και το κόμμα του την πλήρωσαν την ανοησία τους γιατί σίγουρα και μετά από τόσα ρόδια, αν βγει στον δρόμο θα τον πάρουν με τις πέτρες.Αυτος είναι ο Έλληνας και αυτοί είναι οι πολιτικοί μας που τωρα καμαρώνουν .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός δεν έκανε ανοησία, αλλά πολιτικό έγκλημα. Αυτός τοποθέτησε τον νάρκισσο και ανίκανο Βαφουφακη να διαπραγματευτεί τους όρους του μνημονιου κλείνοντας τις τράπεζες και ρίχνοντας τη χώρα στα βράχια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον εκλιπαρουσε ο Γιουργκεν τον Ιούνιο του 2015 να συμφωνήσει με το σχέδιο που του πρότεινε, αλλά αυτός προτίμησε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να φορτώσει τον ελληνικό λαό με επιπρόσθετο χρέος 100 δις ευρώ.
Βέβαια ευθύνη φέρει και ο Έλληνικος λαός με τις επιλογές του, τις πλατείες και τα λαϊκά δικαστήρια. Σαν α τιπαραβολη ας συγκριθουμε με τις επιλογές των λαών τις Ιρλανδίας, Πορτογαλίας και Κύπρου που εξέλεξαν σοβαρές κυβερνήσεις και σε δύο χρόνια είχαν φύγει από τα μνημόνια. Εμείς χρειαστήκαμε 10 χρόνια! και μυαλό δεν βάζουμε. Τώρα παίζουμε με τη Ζωή και τη Καρυαστινού , όταν ο πλανήτης καίγεται και η ιδιαίτερα για την Ελλάδα η φωτιά ακουμπάει τη πόρτα της. Αυτή τη φορά η ζημιά δεν θα είναι η τσέπη μας αλλά η ακαιρεοτητα τις χώρας.