Νομίζω πως ο Πούτιν είναι από τους πρώτους οι οποίοι κατάλαβαν τον χαρακτήρα και τη συγκρότηση του Ντ. Τραμπ. Ένας άνθρωπος χωρίς σχέδιο, χωρίς στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις που θα δώσουν βάθος στη σκέψη του, χωρίς στρατηγική αντίληψη για τις συμμαχίες και χωρίς μελέτη όλων αυτών που θεωρεί αντιπάλους του. Βέβαια, σε αυτό το τελευταίο, το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι διαρκώς αλλάζουν ρόλους οι βασικοί παίκτες της διεθνούς σκηνής. Οι φίλοι μετά από λίγο καιρό γίνονται αντίπαλοι και μετά ξαναγίνονται φίλοι.
Ο Πούτιν, ως γνήσιο τέκνο της σοβιετικής KGB που έφτασε στο ύπατο αξίωμα της εξουσίας, ευθύς εξ αρχής είχε σχέδιο το οποίο δεν έκρυψε. Την ανασύσταση, υπό νέα μορφή, της πάλαι ποτέ σοβιετικής αυτοκρατορίας καθώς, όπως είχε δηλώσει, ήταν λάθος η διάλυσή της. Έτσι, με μεθοδικά βήματα και με την ανοχή της Δύσης ξεδίπλωσε τις τακτικές του κινήσεις. Ως πολιτική συγκρότηση είναι εμφανές πως δε συγκρίνεται με τον Τραμπ. Δεν τρικλίζει πολιτικά, δεν υπαναχωρεί, δεν εκτίθεται προβάλλοντας μαξιμαλιστικούς στόχους. Με λίγα λόγια στη μεταξύ τους σχέση έχει το πάνω χέρι, όπως φάνηκε και από τη συνάντηση της Αλάσκας.
Χθες πληροφορηθήκαμε πως δεν δέχεται την παρουσία δυτικών στρατευμάτων στην Ουκρανία που θα
εγγυηθούν την ασφάλειά της και αντιπρότεινε τη συμμετοχή της Κίνας και της Ρωσίας στο μεταπολεμικό τοπίο. Φυσικά, από την πλευρά του ο Ζελένσκι απέρριψε τέτοιες ιδέες. Η εικόνα που δίνει ο Πούτιν είναι πως θα πάει μέχρι τα άκρα τη σχέση του με τον Τραμπ, γνωρίζοντας πως ουσιαστικά δεν υπάρχουν άκρα διότι ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει κανένα σχέδιο. Τα όρια υπάρχουν σε κάτι συγκεκριμένο. Στο νεφελώδες και χαοτικό ο καθένας βάζει αυτός τα όρια και ό,τι προκύψει.Η Τζόρτζια Μελόνι, μια αναμφίβολα ευχάριστη έκπληξη, είπε κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει τη νατοϊκή συμμαχία. «Την Ουκρανία θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε σαν να είναι μέλος του ΝΑΤΟ». Μια θέση σαφής, που ουδεμία σχέση έχει με τις κραυγές του Μακρόν και μερικών άλλων ηγετών της ΕΕ. Ο Πούτιν δεν καταλαβαίνει από προσβλητικές εκφράσεις. Απεναντίας το γλεντάει. Αυτό που τον πονά είναι η στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας, ώστε να αντέξει την πίεση στα πολεμικά μέτωπα.
Σήμερα, ο στόχος είναι η Ρωσία να περιορίσει τα κέρδη της στο ελάχιστο σημείο και οι μεταπολεμικές εγγυήσεις για την Ουκρανία να είναι σαφείς και δεσμευτικές. Αυτό μπορεί να γίνει μόνον αν ο Πούτιν αντιληφθεί πως το κόστος της συνέχισης του πολέμου θα είναι μεγαλύτερο από μια συμφωνία που δε θα του δίνει αυτά που ζητά. Και πώς θα γίνει αυτό; Μόνον με την παροχή σημαντικής και ποιοτικής στρατιωτικής βοήθειας στον Ζελένσκι. Για αυτό τον λόγο η διακοπή αυτής της βοήθειας από τον Τραμπ ήταν βούτυρο στο ψωμί του εισβολέα.
Τώρα, εν όψει του…Νόμπελ Ειρήνης και την προοπτική ο Τραμπ να γίνει οκτάστερος-δηλαδή να έχει σταματήσει οκτώ πολέμους-να μην αποκλείσουμε μια νέα μεταμόρφωσή του. Προς ποια κατεύθυνση; Αυτό θα εξαρτηθεί από τα κέφια του εκείνη την ημέρα.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.