«Για όσα ως Κυβέρνηση προσπαθήσαμε και καταφέραμε, δεν είμαι απλώς αμετανόητος. Είμαι υπερήφανος»
Αυτό βρήκε να απαντήσει ο κ. Τσίπρας στην Κυβέρνηση που τον χαρακτήρισε
«αμετανόητο» για την όλη πολιτεία του την τότε και την σημερινή.
Η απάντηση, αν ήταν ειλικρινής, θα σήμαινε ότι ο κ. Τσίπρας δεν ξέρει τι κακό έκανε στην χώρα, στην οικονομία, στον Έλληνα πολίτη. Αλλά δεν είναι ειλικρινής. Άρα ξέρει τι κακό έκανε… Αλλά αυτό που βρήκε να απαντήσει είναι μια τυπικά «συριζαίικη» δήλωση. Προβάλλει το τελείως ξεδιάντροπο ψέμα και θέλει να το επιβάλλει ως «αλήθεια». Παραθέτω ορισμένες τέτοιες δηλώσεις και δικές του και «συνεργατών» του. Είναι όλες σε σχέση με την πρωτοφανή και απίστευτη τραγωδία στο Μάτι, την μεγαλύτερη τραγωδία, τα υπερεκατό θύματα της οποίας οφείλονταν στην ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ της Κυβέρνησης Τσίπρα.
-Δεν μού είχαν πει ότι υπήρχαν νεκροί… Το δήλωσε ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός αναφερόμενος στο γεγονός ότι στην διαβόητη υπό την προεδρία του σύσκεψη, ενώ ακόμη η φωτιά μαινόταν και κατέκαιγε σπίτια και ανθρώπους, δεν ειπώθηκε τίποτε απολύτως για τους δεκάδες νεκρούς που ήδη υπήρχαν…
-Δεν μπορώ να βρω μεγάλα λάθη επιχειρησιακά… Το δήλωσε ο Ν. Τόσκας, αναπληρωτής υπουργός αρμόδιος για την Προστασία του Πολίτη…
-Έκατσε η στραβή στην βάρδια μου… Το είπε με απόλυτο κυνισμό η Περιφερειάρχης τότε και νυν αρμόδια του Σύριζα για την …Εξωτερική πολιτική κυρία Ρένα Δούρου, που ονειρεύεται ότι θα δίνει εντολές στους διπλωμάτες μας υπό τις κατευθυντήριες οδηγίες του κ. Φάμελλου….
Αυτή είναι η νοοτροπία Σύριζα, την οποία κατά τρόπο αυθεντικό εκφράζει ο κ. Τσίπρας. Η συνολική κυβερνητική του δράση στοίχισε στην ελληνική οικονομία και στον Έλληνα εργαζόμενο-φορολογούμενο πάνω από 120 δισεκατομμύρια ευρώ. Τόσο ήταν το συνολικό βάρος του μνημονίου Τσίπρα. Το προς τελική διευθέτηση ποσό που είχε η Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ήταν ένα δις (κατά το μαίηλ Χαρδούβελη). Ο κ. Τσίπρας προεκλογικά ωρυόταν και ορκιζόταν ότι θα έσκιζε τα μνημόνια. Αντί του ενός μάς φόρτωσε τελικά με 120 δις και το Υπερταμείο (για τα εθνικά θέματα ας μη πούμε – σήμερα τουλάχιστον – τίποτε).
Τον Ιούνιο του 2019 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Η τελευταία μπλόφα» των δημοσιογράφων κυριών Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτωρίας Δενδρινού. Στο βιβλίο αυτό καταγραφόταν η ανεκδιήγητη και εξαιρετικά βλαπτική για την οικονομία, αλλά και την όλη εικόνα της χώρας παρέμβαση και αλλοπρόσαλλη δράση της κυβέρνησης Τσίπρα κατά τις μακρές «διαπραγματεύσεις» της με τους «κοινοτικούς». Οι οποίοι τελικά, έχοντας καταλάβει ότι οι άνθρωποι ήταν και άσχετοι και τελείως απαράσκευοι, επέβαλαν στην χώρα – και μέσω αυτών στους Έλληνες πολίτες – ό,τι ήταν δυνατόν να σκεφθούν. Κι αυτοί δέχονταν τα πάντα.
Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο εκείνο έσπευσαν να το … καταγγείλουν. Σήμερα ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έρχεται να το επιβεβαιώσει… Και δηλώνει και υπερήφανος…
Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει με το νέο κόμμα που θα ιδρύσει την προσεχή άνοιξη όπως λένε. Πάντως πρέπει να σημειώσω το εξής πρωτοφανές όχι μόνο στην πολιτική μας ιστορία, αλλά στην Ιστορία γενικότερα. Κάποτε, στις αρχέγονες, παγανιστικές κοινωνίες και κοινωνικές ομάδες, για να αποδιώξουν το «κακό», τα φόρτωναν όλα σε ένα τραγί και το έδιωχναν από την περιοχή τους. Ήταν ο «αποδιοπομπαίος τράγος». Εδώ έχουμε τον κ. Τσίπρα να εισάγει τον όρο και την πρακτική του «αποδιοπομπαίου κόμματος».
Διώχνει όλο το κόμμα, για να … αυτοκαθαρθεί και να συνεχίσει «αγνός» πια την πορεία του. Και δηλώνει και υπερήφανος…
Στην αρχαία Αθήνα υπήρχε ο θεσμός του «καθαρμού» δια των «καθαρμάτων» ή «φαρμακών».Τα «καθάρματα»»-«φαρμακοί» ήταν κακοποιά γενικώς στοιχεία, («φαύλοι» κατά το σχετικό λήμμα του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ) τα οποία η «πόλις» έτρεφε προκειμένου να τα θυσιάσει προς καθαρμόν της σε περίπτωση λοιμού ή, γενικώς, άγους. Ο Αριστοφάνης στην Παράβαση της κωμωδίας του «Βάτραχοι» λέει ότι την Αθήνα στην εποχή του (405 π.Χ.) κυβερνούσαν άτομα που κάποτε θα τα χρησιμοποιούσαμε ως «καθάρματα» («φαρμακούς» λέει συγκεκριμένα)…. Ε, λοιπόν ο κ. Τσίπρας επαναφέρει τον πανάρχαιο αυτόν θεσμό και χρησιμοποιεί ως «κάθαρμα» - προς καθαρμόν προσωπικόν του - ολόκληρο το κόμμα με το οποίο ζήσαμε την «πρώτη φορά Αριστερά» στην Κυβέρνηση. Το δε τραγικό, αλλά και διδακτικότατο για το παρόν και το μέλλον είναι ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» στην Κυβέρνηση δεν βρέθηκε διότι «μάς έκατσε η στραβή στη βάρδιά μας». Αλλά γιατί εμείς – ως κυρίαρχος λαός και εκλογικό σώμα την φέραμε στην εξουσία.
Δεν ξέρω τι θα γίνει και αν το κόμμα-αποδιοπομπαίος τράγος θα γίνει τελικά - πολιτικός - τραγέλαφος, στην όποια «σχέση» του με το εκκολαπτόμενο νέο κόμμα Τσίπρα. Πώς θα συνυπάρξουν και τι ανακάτεμα μπορεί να έχουν οι καθήμενοι στον Εξώστη – που λογικά θα πρέπει να αναλάβουν και την «κομματική δουλειά» για την κατά γειτονιές και ρούγες «αναγέννηση» - με τους στην πρωτοκαθεδρία ευρισκόμενους του «Επιστημονικού Συμβουλίου» του νέου κόμματος…
Η απάντηση, αν ήταν ειλικρινής, θα σήμαινε ότι ο κ. Τσίπρας δεν ξέρει τι κακό έκανε στην χώρα, στην οικονομία, στον Έλληνα πολίτη. Αλλά δεν είναι ειλικρινής. Άρα ξέρει τι κακό έκανε… Αλλά αυτό που βρήκε να απαντήσει είναι μια τυπικά «συριζαίικη» δήλωση. Προβάλλει το τελείως ξεδιάντροπο ψέμα και θέλει να το επιβάλλει ως «αλήθεια». Παραθέτω ορισμένες τέτοιες δηλώσεις και δικές του και «συνεργατών» του. Είναι όλες σε σχέση με την πρωτοφανή και απίστευτη τραγωδία στο Μάτι, την μεγαλύτερη τραγωδία, τα υπερεκατό θύματα της οποίας οφείλονταν στην ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ της Κυβέρνησης Τσίπρα.
-Δεν μού είχαν πει ότι υπήρχαν νεκροί… Το δήλωσε ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός αναφερόμενος στο γεγονός ότι στην διαβόητη υπό την προεδρία του σύσκεψη, ενώ ακόμη η φωτιά μαινόταν και κατέκαιγε σπίτια και ανθρώπους, δεν ειπώθηκε τίποτε απολύτως για τους δεκάδες νεκρούς που ήδη υπήρχαν…
-Δεν μπορώ να βρω μεγάλα λάθη επιχειρησιακά… Το δήλωσε ο Ν. Τόσκας, αναπληρωτής υπουργός αρμόδιος για την Προστασία του Πολίτη…
-Έκατσε η στραβή στην βάρδια μου… Το είπε με απόλυτο κυνισμό η Περιφερειάρχης τότε και νυν αρμόδια του Σύριζα για την …Εξωτερική πολιτική κυρία Ρένα Δούρου, που ονειρεύεται ότι θα δίνει εντολές στους διπλωμάτες μας υπό τις κατευθυντήριες οδηγίες του κ. Φάμελλου….
Αυτή είναι η νοοτροπία Σύριζα, την οποία κατά τρόπο αυθεντικό εκφράζει ο κ. Τσίπρας. Η συνολική κυβερνητική του δράση στοίχισε στην ελληνική οικονομία και στον Έλληνα εργαζόμενο-φορολογούμενο πάνω από 120 δισεκατομμύρια ευρώ. Τόσο ήταν το συνολικό βάρος του μνημονίου Τσίπρα. Το προς τελική διευθέτηση ποσό που είχε η Κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ήταν ένα δις (κατά το μαίηλ Χαρδούβελη). Ο κ. Τσίπρας προεκλογικά ωρυόταν και ορκιζόταν ότι θα έσκιζε τα μνημόνια. Αντί του ενός μάς φόρτωσε τελικά με 120 δις και το Υπερταμείο (για τα εθνικά θέματα ας μη πούμε – σήμερα τουλάχιστον – τίποτε).
Τον Ιούνιο του 2019 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Η τελευταία μπλόφα» των δημοσιογράφων κυριών Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτωρίας Δενδρινού. Στο βιβλίο αυτό καταγραφόταν η ανεκδιήγητη και εξαιρετικά βλαπτική για την οικονομία, αλλά και την όλη εικόνα της χώρας παρέμβαση και αλλοπρόσαλλη δράση της κυβέρνησης Τσίπρα κατά τις μακρές «διαπραγματεύσεις» της με τους «κοινοτικούς». Οι οποίοι τελικά, έχοντας καταλάβει ότι οι άνθρωποι ήταν και άσχετοι και τελείως απαράσκευοι, επέβαλαν στην χώρα – και μέσω αυτών στους Έλληνες πολίτες – ό,τι ήταν δυνατόν να σκεφθούν. Κι αυτοί δέχονταν τα πάντα.
Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο εκείνο έσπευσαν να το … καταγγείλουν. Σήμερα ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έρχεται να το επιβεβαιώσει… Και δηλώνει και υπερήφανος…
Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει με το νέο κόμμα που θα ιδρύσει την προσεχή άνοιξη όπως λένε. Πάντως πρέπει να σημειώσω το εξής πρωτοφανές όχι μόνο στην πολιτική μας ιστορία, αλλά στην Ιστορία γενικότερα. Κάποτε, στις αρχέγονες, παγανιστικές κοινωνίες και κοινωνικές ομάδες, για να αποδιώξουν το «κακό», τα φόρτωναν όλα σε ένα τραγί και το έδιωχναν από την περιοχή τους. Ήταν ο «αποδιοπομπαίος τράγος». Εδώ έχουμε τον κ. Τσίπρα να εισάγει τον όρο και την πρακτική του «αποδιοπομπαίου κόμματος».
Διώχνει όλο το κόμμα, για να … αυτοκαθαρθεί και να συνεχίσει «αγνός» πια την πορεία του. Και δηλώνει και υπερήφανος…
Στην αρχαία Αθήνα υπήρχε ο θεσμός του «καθαρμού» δια των «καθαρμάτων» ή «φαρμακών».Τα «καθάρματα»»-«φαρμακοί» ήταν κακοποιά γενικώς στοιχεία, («φαύλοι» κατά το σχετικό λήμμα του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ) τα οποία η «πόλις» έτρεφε προκειμένου να τα θυσιάσει προς καθαρμόν της σε περίπτωση λοιμού ή, γενικώς, άγους. Ο Αριστοφάνης στην Παράβαση της κωμωδίας του «Βάτραχοι» λέει ότι την Αθήνα στην εποχή του (405 π.Χ.) κυβερνούσαν άτομα που κάποτε θα τα χρησιμοποιούσαμε ως «καθάρματα» («φαρμακούς» λέει συγκεκριμένα)…. Ε, λοιπόν ο κ. Τσίπρας επαναφέρει τον πανάρχαιο αυτόν θεσμό και χρησιμοποιεί ως «κάθαρμα» - προς καθαρμόν προσωπικόν του - ολόκληρο το κόμμα με το οποίο ζήσαμε την «πρώτη φορά Αριστερά» στην Κυβέρνηση. Το δε τραγικό, αλλά και διδακτικότατο για το παρόν και το μέλλον είναι ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» στην Κυβέρνηση δεν βρέθηκε διότι «μάς έκατσε η στραβή στη βάρδιά μας». Αλλά γιατί εμείς – ως κυρίαρχος λαός και εκλογικό σώμα την φέραμε στην εξουσία.
Δεν ξέρω τι θα γίνει και αν το κόμμα-αποδιοπομπαίος τράγος θα γίνει τελικά - πολιτικός - τραγέλαφος, στην όποια «σχέση» του με το εκκολαπτόμενο νέο κόμμα Τσίπρα. Πώς θα συνυπάρξουν και τι ανακάτεμα μπορεί να έχουν οι καθήμενοι στον Εξώστη – που λογικά θα πρέπει να αναλάβουν και την «κομματική δουλειά» για την κατά γειτονιές και ρούγες «αναγέννηση» - με τους στην πρωτοκαθεδρία ευρισκόμενους του «Επιστημονικού Συμβουλίου» του νέου κόμματος…
Όλα αυτά θα τα δούμε, πώς θα εξελιχθούν, αρχής γενομένης με την ίδρυση
του κόμματος, μετά από λίγους μήνες ή όποτε ιδρυθεί. Και δεν ενδιαφέρει
αν και κατά πόσο θα περάσουν όλα αυτά, μαζί με άλλα, στις καλοκαιρινές
θεατρικές επιθεωρήσεις. Ούτε οι αντιδράσεις Ανδρουλάκη και του ΠΑΣΟΚ
ενδιαφέρουνερα (για τίς οποίες θα επανέλθω … προσεχώς).
Αυτό που πρωτίστως και κυρίως ενδιαφέρει είναι η αντίδραση, η ουσιαστική, της Κυβέρνησης. Όχι η φραστική και μόνο, η οποία ικανοποιητική - ως πρώτη - κρίνεται και με τις αναφορές του πρωθυπουργού για τον καπετάνιο που και πηδάει από το καράβι για να σωθεί και καθυβρίζει το πλήρωμα για την ανικανότητά του, αλλά και με τις επισημάνσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Η αντιμετώπιση του κ. Τσίπρα από πλευράς Κυβερνήσεως πρέπει να είναι πολύ περισσότερο πραγματική, έμπρακτη, παρά φραστική. Ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πολίτης. Γνωστά και καταγεγραμμένα σε όλες τις σχετικές δημοσκοπήσεις. Αλλά…
Το πραγματικό και, αντικειμενικώς, τεράστιο έργο που έχει κάνει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη στον τομέα των διεθνών συνεργασιών, πρωτίστως δε στην ενέργεια, όπου οι ευεργετικές επιδράσεις τους σε κρίσιμα εθνικά θέματα είναι περισσότερο από προφανείς, είναι δεδομένο. Όπως δεδομένη είναι και η εντυπωσιακή βελτίωση της οικονομικής θέσης της χώρας. Όλα αυτά και οι προοπτικές που περαιτέρω διανοίγονται δεν είναι νοητό να τεθούν εν κινδύνω.
Πρέπει η αποφασιστική αντιμετώπιση των «καθημερινών», πλην παγιωμένων, προβλημάτων να είναι το κύριο μέλημα της Κυβέρνησης, καθώς μπαίνουμε στο τελευταίο πλήρες έτος της δεύτερης τετραετίας.
Θεωρώ υπερβολή να παραπέμψω στην αδόκητη ήττα του Ελευθερίου Βενιζέλου, ακριβώς μετά την Συνθήκη των Σεβρών. Αρκεί, νομίζω, να θυμίσω το «ανθ’ ημών Γουλιμής» του Χαριλάου Τρικούπη…
Αυτό που πρωτίστως και κυρίως ενδιαφέρει είναι η αντίδραση, η ουσιαστική, της Κυβέρνησης. Όχι η φραστική και μόνο, η οποία ικανοποιητική - ως πρώτη - κρίνεται και με τις αναφορές του πρωθυπουργού για τον καπετάνιο που και πηδάει από το καράβι για να σωθεί και καθυβρίζει το πλήρωμα για την ανικανότητά του, αλλά και με τις επισημάνσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Η αντιμετώπιση του κ. Τσίπρα από πλευράς Κυβερνήσεως πρέπει να είναι πολύ περισσότερο πραγματική, έμπρακτη, παρά φραστική. Ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πολίτης. Γνωστά και καταγεγραμμένα σε όλες τις σχετικές δημοσκοπήσεις. Αλλά…
Το πραγματικό και, αντικειμενικώς, τεράστιο έργο που έχει κάνει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη στον τομέα των διεθνών συνεργασιών, πρωτίστως δε στην ενέργεια, όπου οι ευεργετικές επιδράσεις τους σε κρίσιμα εθνικά θέματα είναι περισσότερο από προφανείς, είναι δεδομένο. Όπως δεδομένη είναι και η εντυπωσιακή βελτίωση της οικονομικής θέσης της χώρας. Όλα αυτά και οι προοπτικές που περαιτέρω διανοίγονται δεν είναι νοητό να τεθούν εν κινδύνω.
Πρέπει η αποφασιστική αντιμετώπιση των «καθημερινών», πλην παγιωμένων, προβλημάτων να είναι το κύριο μέλημα της Κυβέρνησης, καθώς μπαίνουμε στο τελευταίο πλήρες έτος της δεύτερης τετραετίας.
Θεωρώ υπερβολή να παραπέμψω στην αδόκητη ήττα του Ελευθερίου Βενιζέλου, ακριβώς μετά την Συνθήκη των Σεβρών. Αρκεί, νομίζω, να θυμίσω το «ανθ’ ημών Γουλιμής» του Χαριλάου Τρικούπη…
Ανδ. Ζούλας-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σεβαστείτε το ελεύθερο βήμα σχολιασμού και διαλόγου. Ανωνυμία δεν σημαίνει και ασυδοσία.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.
Σημείωση : Κάθε υβριστικό , προσβλητικό ή άσχετο με το θέμα της ανάρτησης σχόλιο θα διαγράφεται...
Σχόλια με ονομαστικές αναφορές που περιέχουν ατεκμηρίωτες καταγγελίες θα διαγράφονται.
Απαντήσεις από τον διαχειριστή μόνο στα επώνυμα σχόλια.