Κάτι συμβαίνει με την Αριστερά την
κανονική και την γιαλαντζί που μας έλαχε. Η κανονική αριστερά έχει
βαλθεί να πείσει ότι όχι μόνο δεν άλλαξε από την εποχή του Εμφυλίου αλλά
ονειρεύεται επαναστάσεις και δικτατορίες του Προλεταριάτου.
Η άλλη, η γιαλαντζί Αριστερά, η υμνήτρια
του Μπελογιάννη και η συνομιλήτρια της Μέρκελ και του Τραμπ, κάνει
ακριβώς αυτό που δεν θα έκανε ούτε ο Μπελογιάννης ούτε η κανονική
Αριστερά. Κάνει αυτό που έκανε ο... Τσολάκογλου. Που δεν το ήθελε ίσως
αλλά τελικά με «σφίξιμο στο στομάχι» με «πόνο ψυχής» συνθηκολόγησε με
τους Γερμανούς. Στην ιστορία δεν έμεινε το «σφίξιμο» που ίσως ένοιωθε,
αλλά η συνθηκολόγηση…
Όμως η κανονική Αριστερά και η γιαλαντζί αριστερά των δανειστών, έχουν ακόμη κάποια κοινά.
Επειδή είναι γνωστό ότι το χούι της
φάρας μας φεύγει τελευταίο, και ασχολούμαστε με τον Μπελογιάννη αντί να
ασχοληθούμε με το πως θα βγάλουμε τον μήνα, πρέπει να πούμε μερικές
αλήθειες.
Ο Νίκος Μπελογιάννης δεν είναι εθνικός
ήρωας. Είναι το