Σε ποια χώρα ζούμε ;

ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ;


... ΚΑΙ ΚΛΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΑΣΓΙΑ.

1. Το καλοκαίρι, στην Αθήνα (και σε άλλες πόλεις, φαντάζομαι) το φάγαμε στημένοι στις ουρές, για να καταθέσουμε τα απαραίτητα έγγραφα για το Εθνικό Κτηματολόγιο. Πηγαίναμε - ερχόμαστε, ταλαιπωρηθήκαμε, αλλά δόξα στο Θεό, μετά από πολύ στήσιμο στην «ουρά», επί πολλές ημέρες, στο τέλος τα καταφέραμε. Πληρώσαμε κι από πάνω... και φύγαμε για τις διακοπές μας ευτυχισμένοι. Ο κόσμος «έφαγε» την ταλαιπωρία. Οι υπάλληλοι, οι οποίοι πληρωνόντουσαν για τη δουλειά τους, ελάχιστα προσέφεραν... ήταν και καθιστοί στα γραφεία τους, με τα αιρ- κοντίσιον κ.λ.π. κομφόρ. Για όλους εμάς δεν υπήρχαν καθόλου τραπέζια, ούτε για να συμπληρώσουμε, καν, τα έντυπα, και πολλοί καθόντουσαν χάμω στα πεζοδρόμια και τα συμπλήρωναν. Άλλοι τα έπαιρναν σπίτι τους... κι άλλοι τα ανέθεταν στους αετονύχηδες που κυκλοφορούσαν στα πέριξ των αρμόδιων γραφείων. Τέλος πάντων, στην Ελλάδα είμαστε, είπαμε κι εμείς, την είδαμε κι αυτήν την ταινία. Έλα μου, όμως, που το σενάριο δεν τέλειωνε εκεί, καθώς ο σκηνοθέτης ήταν δαιμόνιος και μας επεφύλασσε κι άλλη ανατροπή και έκπληξη. Τώρα, με το που μπήκε ο νέος χρόνος, οι τράπεζες απ’ όπου έχουν πάρει στεγαστικό δάνειο οι περισσότεροι, για αγορά κατοικίας, ζητάνε από τους δανειολήπτες κι άλλο «τέλος», επειδή εκείνες δήλωσαν το ακίνητο, και κρατάνε τα χρήματα από τις καταθέσεις των δανειοληπτών. Κανείς στο Εθνικό Κτηματολόγιο δεν ανέφερε πως, όταν συντρέχει δάνειο, τη δήλωση κάνει η τράπεζα δανεισμού. Έτσι, το Κράτος (Εθνικό Κτηματολόγιο είναι αυτό ή άλλη υπηρεσία, ουδόλως με ενδιαφέρει) εισέπραξε δύο φορές για μία, την ίδια, δουλειά.

2. Πενήντα δύο μέρες μετά τις ταραχές στην Αθήνα, σήμερα, 28 Ιανουαρίου, το καμένο βαν που απείλησε να κάψει την Εθνική Βιβλιοθήκη μας, παραμένει στον αυλόγυρο, ν’ ακουμπάει στα τοιχώματα του 110 ετών κτιρίου, το οποίο αποτελεί το ένα από τα, μόλις τρία, της Νεοκλασικής Τριλογίας της πόλεως των Αθηνών, κόσμημά της και κομμάτι της εθνικής - αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς. Φανταστείτε να είχε καεί και το κληροδότημα του μεγάλου ευεργέτη Βαλλιάνου, αλλά και οι θησαυροί οι οποίοι βρίσκονται μέσα σε αυτό. Και καλά, τελικά, η Βιβλιοθήκη δεν κάηκε. Το να παραμένει τόσον καιρό το «φάντασμα» αυτό εκεί, στο κέντρο της Αθήνας, όπου η περιοχή, σε συνδυασμό και με τα άλλα μοναδικής ομορφιάς οικοδομήματα (Ακαδημία Αθηνών, Εθνικό Πανεπιστήμιο, Οφθαλμιατρείο, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων, Μητρόπολη Καθολικών κ.ά) αποτελεί και αξιοθέατο για τη βιτρίνα και τον τουρισμό, δεν απασχολεί κανέναν; Κανείς δεν είναι αρμόδιος να απομακρυνθεί το καρβουνιασμένο αυτό όχημα δίπλα από την πόρτα, όπου (εκτός του συμβόλου, το οποίο αποτελεί η Εθνική μας Βιβλιοθήκη και το περιεχόμενό της) οι άνθρωποι των Γραμμάτων προσέρχονται, καθημερινά, για να καταθέσουν τα πνευματικά τους δικαιώματα;



3. Χρειάστηκε να πάω με το αυτοκίνητό μου μετά τη Νέα Ερυθραία, όπου βρίσκονται πολλά φυτώρια. Οδήγησα σε παράδρομο εκτός εθνικής οδού, όπου και με περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Στον επαρχιακό αυτό δρόμο έβαλαν διόδια. Μάλιστα, το έκαναν κι αυτό. Διόδια σε παράδρομο! ΕΛΕΟΣ!

4. Τελευταία, για πολλοστή φορά, έγιναν διαρρήξεις σε σπίτια στην Πελασγία. Μεταξύ των παθόντων και ο ίδιος. Μιλώντας με στέλεχος του Αστυνομικού Τμήματος Στυλίδας, ανατρίχιασα με αυτά που άκουσαν τ’ αυτιά μου. Πήρα νερό και βράχηκα, που λέμε κι εμείς οι χωριάτες. Αντί το «όργανο» να μου πει σε ποια γειτονιά έγινε αυτό; ποιοι είδαν ύποπτα πρόσωπα να περιφέρονται εκεί και πότε; Εντάξει, θα έχουμε το νου μας... θα περνάει και το περιπολικό σε άτακτες ημέρες και ώρες, για νάχουν γνώση οι παρανομούντες. *Φευ, όχι μόνο δεν άκουσα κάτι από αυτά, αλλά αυτά που άκουσα με έκαναν να σκεφτώ, μέσα μου: Μήπως κι εμείς οι νομοταγείς πολίτες πρέπει να δικαιολογήσουμε όσους πετροβολάνε τις Αρχές και την Αστυνομία... ή μήπως, θα πρέπει κι εμείς (εγώ τουλάχιστον που δεν το έχω) να πάρουμε το θάρρος και ν’ αρχίσουμε να πετροβολάμε όλοι μαζί; Ήμαρτον, Κύριε!*



ΑΡΑΓΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΟΝΑ;;;;;;;; Νίκος Μπατσικανής