Αδιέξοδη η πολιτική του «καλού παιδιού»

Η απόφαση της κ. Ντόρας Μπακογιάννη να καταγγείλει την Άγκυρα για τις άνευ προηγουμένου προκλήσεις της στο Αιγαίο, στην πρώτη συνάντηση που είχε με την Αμερικανίδα ομόλογό της Χίλαρι Κλίντον, αποδεικνύει ότι η Αθήνα επιτέλους έχει αντιληφθεί πως η πολιτική του «καλού παιδιού» παρεξηγείται. Ελπίζω αυτή η διαπίστωση έμπειρου διπλωμάτη να ανταποκρίνεται στην αλήθεια, διότι σε διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα είναι για κλάματα. Τα τελευταία χρόνια, οι ελληνικές και οι κυπριακές κυβερνήσεις έχουν υποστηρίξει μία πολιτική που αφορά την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, την οποία ουδείς...πιστεύει. Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης που στήριξε με πάθος αυτή τη θέση, την εγκατέλειψε πέρυσι στη διάρκεια σημαντικής ομιλίας του στο Λονδίνο. Και καλώς έπραξε, αφού διαπίστωσε πως η Τουρκία συνηθίζει να δαγκώνει το χέρι που την ευεργετεί.
Το «mea culpa» του κ. Σημίτη, ενός συνετού πολιτικού, δεν προβλημάτισε τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση ούτε και έδρασε ως «ξύπνημα» γι' αυτούς που διαδέχτηκαν αυτόν και την κυβέρνησή του. Αντίθετα, συνεχίζουν και σήμερα το ίδιο λάθος που διέπραξε ο πρώην πρωθυπουργός, και ο οποίος στο μεταξύ το διόρθωσε στη βρετανική πρωτεύουσα.
Το μείζον θέμα είναι ότι ούτε οι Τούρκοι, πολύ περισσότερο ούτε οι ξένοι, πιστεύουν πως η Αθήνα ενδιαφέρεται για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Όταν χώρες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία ξεκαθάρισαν πως η Άγκυρα θα είναι ευτυχής μόνο με μία ειδική σχέση, πώς μπορεί η Ελλάδα, αλλά και η Κύπρος, να συνεχίζουν το παραμύθι της προηγούμενης δεκαετίας. Δηλαδή, τι περισσότερα θα πράξει εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου η Τουρκία εάν στις προκλήσεις της η Αθήνα απαντήσει σκληρά; Ειλικρινά, τι θα πράξει η Άγκυρα; Θα βομβαρδίσει την Αθήνα ή θα προχωρήσει σε κατάληψη ελληνικού νησιού; Ούτε το ένα θα κάνει, ούτε το άλλο...
Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η στάση της Σλοβενίας στο θέμα της ένταξης της Κροατίας στην Ε.Ε. Υπογράμμισε σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τόνους ότι η ένταξη περνά από τη Λουμπλιάνα. Και μην έχετε καμιά αμφιβολία πως οι σοβαρές χώρες πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα όσους τις προκαλούν. Η Ελλάδα και η Κύπρος ακολουθούν μία βλακώδη πρακτική: προσφέρουν και το άλλο μάγουλο κάθε φορά που δέχονται χαστούκια από τους Τούρκους. Αφήστε που μερικοί Ελληνες και Ελληνοκύπριοι πολιτικοί σπεύδουν να δικαιολογήσουν τα ηχηρά χαστούκια. Είναι τόση η δουλοπρέπειά τους, που δεν νομίζω ότι υπάρχει σύγκριση ή παρόμοια περίπτωση με πολιτικούς άλλων χωρών.
Καλώς έπραξε η κ. Μπακογιάννη και κατήγγειλε τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, καλώς έκανε και ενημέρωσε την Αμερικανίδα ομόλογό της για τις χιλιάδες παραβιάσεις, που αποτελούν κίνδυνο - θάνατο για την ασφάλεια της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Η κ. Χίλαρι Κλίντον απάντησε πως θα θέσει το θέμα στους ηγέτες της Τουρκίας... Απάντησε με τη γλώσσα της προκατόχου της, στην οποία -μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, το 2003- οι Τούρκοι έδειξαν την πόρτα και αυτή τους ευχαρίστησε.
Όλες οι χώρες έχουν τα δικά τους προβλήματα. Η Αμερική, ο γίγαντας με τα πήλινα πόδια, λύνει τα προβλήματα μόνο με τρόπο που να εξυπηρετούνται οι στρατηγικοί της σχεδιασμοί. Στο Αιγαίο, τα συμφέροντα της προστατεύονται μόνο με τη διχοτόμηση του πελάγους. Πρόκειται για άκρως απαράδεκτη θέση που στρέφεται εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας. Η ελληνική απάντηση πρέπει να είναι ένα μεγάλο «όχι». Το ίδιο συμβαίνει και στην Κύπρο. Δεν πρέπει να ξεχνά ο Δ. Χριστόφιας ότι το... χαλί της διχοτόμησης στρώθηκε από τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς. Είναι οι ίδιοι που τώρα τον υμνούν, και στο πρώτο «όχι» θα τον σταυρώσουν...
Μιχάλης Ιγνατίου