Η Ελβετία της Ελλάδας βρίσκεται στην Όθρυ Μαγνησίας και ονομάζεται Ανάβρα

Πώς ο κοινοτάρχης, πρώην επιθεωρητής της ΔΕΗ, επέστρεψε και έδωσε. . . ενέργεια στον τόπο του - Αιολικό πάρκο, υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και «μηδέν» ανεργία

«Να επιστρέψω στο χωριό για να ζήσω μια καλύτερη ζωή». Κι όμως κάποιοι τολμούν να κάνουν πράξη το ελληνικό όνειρο, που για τους πολλούς έγινε σχεδόν συνήθεια. Οι κάτοικοι μιας κοινότητας, υπερπήδησαν όλα τα εμπόδια και κατάφεραν να μετατρέψουν την περιοχή τους σε πρότυπο χώρο διαβίωσης.

Ο λόγος για την κοινότητα Ανάβρας, ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό του νομού Μαγνησίας, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1000 περίπου μέτρων, στις δυτικές πλαγιές της Όθρυος αλλά μοιάζει με μια μικρή Ελβετία εντός Ελλάδος, ζει τα τελευταία χρόνια ζει στους ρυθμούς του τρίπτυχου: υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, μηδενική ανεργία και αυξημένο επίπεδο ποιότητας ζωής.

Ένα αιολικό πάρκο, που φέρνει στα ταμεία της κοινότητα ετήσιο εισόδημα 100.000 ευρώ περίπου), περιβαλλοντικό - πολιτιστικό πάρκο, τρεις υπερσύγχρονες κτηνοτροφικές μονάδες, αναρριχητικά κέντρα, Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών, πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, γυμναστήριο τελευταίας τεχνολογίας, γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, λαογραφικό μουσείο.

Και όχι μόνο αυτά. Κοινωνική μέριμνα με νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο πραγματικά «κοσμήματα», αγροτικό ιατρείο πάντα στελεχωμένο, δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι» και σχεδιασμός για γηροκομείο ακόμα και πισίνα!

«Πόλο έλξης» αποτελεί το περιβαλλοντικό -πολιτισμικό πάρκο που βρίσκεται σε περιφραγμένη έκταση 240 στρεμμάτων και ξεκινά από τις πηγές της Ανάβρας και αναπτύσσεται κατά μήκος του ποταμού Ενιπέα. Ανάμεσα σε αιωνόβια πλατάνια και δίπλα σε πηγές και γεφύρια μπορεί κανείς να συναντήσει νεροτριβές, μαντάνια και νερόμυλους, κατασκευές για την επεξεργασία και τον καθαρισμό υφασμάτων με τη βοήθεια του νερού. Παράλληλα, έχουν δημιουργηθεί παιδικές χαρές, ενώ κατασκευάζονται infokiosk και ενημερωτικές πινακίδες.

Οι ιδέες όμως δεν έχουν τέλος. Στα επόμενα σχέδια της κοινότητας είναι η τηλεθέρμανση, η δημιουργία υδροηλεκτρικού πάρκου, η αναστήλωση των πέτρινων γεφυριών και των εκκλησιών του 17ου αιώνα, η προβολή των πολιτιστικών υποδομών, η λειτουργία του λαογραφικού μουσείου κτηνοτροφικής ζωής και η δημιουργία τυποποιητηρίων κτηνοτροφικών προϊόντων.

Πώς τα κατάφερε μια μικρή κοινότητα να κάνει τη διαφορά: Λόγω… ανάποδης νοοτροπίας. Γιατί στην Ανάβρα οι κάτοικοι δεν αφήνουν τον τόπο τους για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στις μεγάλες πόλεις, όπως γίνεται συνήθως. Αντίθετα, εγκαταλείπουν τα αστικά κέντρα για να επιστρέψουν στο χωριό τους και να φτιάξουν εκεί το μέλλον τους. Η κοινότητα όμως τους βοηθά. Τους δίνει γη με ευνοϊκούς όρους και με την προϋπόθεση να μείνουν εκεί και να δουλέψουν και να ζήσουν μια καλύτερη ζωή.

«Το μυστικό της επιτυχίας είναι να αγαπάς τον τόπο σου, να δουλεύεις σκληρά και να εκμεταλλεύεσαι κάθε ευκαιρία που δίνουν τα εθνικά και τα ευρωπαϊκά προγράμματα». Με αυτή τη λογική, ο πρόεδρος της κοινότητας Ανάβρας Δημήτρης Τσουκαλάς, με κέφι και μεράκι, έχοντας στο πλευρό του όλους τους κατοίκους, παρακάμπτει το σκόπελο της έλλειψης πόρων και των πολιτικών σκοπιμοτήτων και προχωρά με μοναδικό στόχο να κάνει το χωριό και τη ζωή των ανθρώπων του ακόμα πιο άνετη.

Ο ίδιος εργαζόταν ως επιθεωρητής της ΔΕΗ στην Αθήνα, την οποία εγκατέλειψε για να γυρίσει στο χωριό του, όπου εξελέγη πρόεδρος. Αμέσως ξεκίνησε τις προσπάθειες για την ανάπτυξή του. Αρχικά, φτιάχτηκαν οι δρόμοι και το δίκτυο ύδρευσης, έγινε η η προμήθεια αποχιονιστικών μηχανημάτων και στη συνέχεια δημιουργήθηκαν κτηνοτροφικά βιολογικά πάρκα. Εξάλλου, οι περισσότεροι από τους 700 κατοίκους είναι κτηνοτρόφοι, εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες και υψηλό επίπεδο ποιότητας ζωής. Το ποσοστό ανεργίας είναι μηδενικό και ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 40 έτη, ενώ ο πληθυσμός διπλασιάστηκε τα τελευταία 15 χρόνια.
Σχόλια : Τέτοιους αυτοδιοικητικούς χρειαζόμαστε και στη Πελασγία , με όραμα και γνώσεις
μακριά από κομματικά γραφεία , όχι απλούς διαχειριστές, μήπως και επιτέλους βγούμε από τον μακροχρόνιο λήθαργό μας. Το χωριό μας αξίζει καλύτερης τύχης.