Η πτώση

Καινούργιος αιώνας ,σημαδιακός διαβαίνει.Με προσδοκίες μπαίνει,

παλιές πληγές να σβήσει: πολέμους,εμφυλίους και ψυχρούς λαϊκούς και

ταξικούς που έχουν ταλανίσει απ' άκρου σ'άκρο όλη τη γη και ερείπια

έχουν αφήσει.

Ευρώπη όλων των λαών στο χάραμα γεννιέται των νέων κι όλων των παλιών, που μ'ελπίδα θα γεμίσει των πάλαι ποτέ απελπισμένων και τώρα αναγεννημένων.

Με Ολυμπιάδες δυο προς το παρόν όπου έλαμψε όλο το “κοινόν” παγκόσμιο και Ελληνικόν,καλό σημάδι των καιρών.

Μα τι είναι τούτο όπου άξαφνα ακούγεται, πλανάται και βρυχάται;Θεριό ,

πλημμύρα ή σεισμός ή κάτι άλλο που αλλάζει, μας ξαγρυπνά και την όψη μας τρομάζει;

Μάτια ολοστρόγγυλα, ορθάνοιχτα και γουρλωμένα.Κόκκινα κι αναψοκοκκινισμένα , βλέπουν Τι-βι όπου θεριά, φλόγες ξερνούν ακρίβειας,

αναδουλειάς και ανέργους να κατεβαίνουν τα σκαλοπάτια της δουλειάς.

Κρυφτείτε, φυλαχτείτε κι έρχεται ψυχρός, κρύος χειμώνας, που η φτώχεια σας, δε γίνεται να σας ζεστάνει τ'όνειρο της ανέχειας που τώρα ξεθωριάζει γιατί των γραβατωμένων η γλώσσα έχει μαλιάσει ,πως φταίμε εμείς για το κακό που χύνεται απ'ανοιχτή τη βρύση και που στο διάβα του σκέπασε ότι καλό έχει ανθίσει και το βαφτίσαν ...κρίση.

Κρίση χρημάτων,αξιών προς τέρψη των λωποδυτών και ισχυρών που με τον νου τον πονηρόν μας ρούφηξαν..τον μυελόν!

Μα και σε τούτο το μικρό τον τόπο τον “Μαλιακό” χύμηξε τούτο το θεριό κι έσπειρε τον πανικό. Δεν ξέρει ο καθείς που να κρυφτεί και πως καλά να φυλαχτεί.

Γιατί μας βομβαρδίζουν και ρίγη μας γεμίζουνε και ασθμαίνοντες κρυβόμαστε γιατί πολύ φοβόμαστε, μες του σπιτιού την κάλυψη που μοιάζει με προκάλυψη.

Και από την Αποκάλυψη ψυχρές αλήθειες ξυπνούν και το μυαλό μας τυρρανούν.

Φρούτα πολύχρωμα ,δροσερά και ζουμερά να μη γευτείς, γιατί ο φαρμακερός τους ο χυμός σαν της οχιάς το δηλητήριο στο δρόμο το μακρύ σε οδηγούν..στο κοιμητήριο!

Και το νεράκι το αγνό το αλμυρό ανάκατο με ότι οργανικό κι ανόργανο, μεταλλικό και τοξικό αέριο και θειικό ,μην το αγγίξεις γιατί με το καιρό πρόβλημα θα σου φέρει ,δερματικό ή νευρικό.

Και καταριέσαι τον καιρό που σ΄έφερε ένοικο μιας φυλακής που την εχτίσατε εσείς.Οι δυνατοί όλης της γης. Και περιμένουμε όλοι μαζί ποιος από τη φυλακή θα βγει.Κι αν κρατηθεί μες τη ζωή θα κολυμπήσουμε μαζί όπως και πριν.

Κουράγιο αδέλφια. Ας πορευθούμε όλοι μαζί. Φύση κι άνθρωπος.Κι ας πούμε μια λέξη μαγική “ΓΙΑΤΙ ;”

Χρήστος Ζαρογιάννης

Το έγραψα σε ελεύθερο στίχο επηρεασμένος από το βιβλίο του Αλμπέρτ Καμύ “η πτώση” όπου

μπροστά στη διαφαινόμενη επικράτηση του ναζισμού, επικρατεί σ'όλον τον κόσμο ο πανικός.