Τηλεοπτική μπουγάδα

A, ναι, πρέπει να κατασκευάσουμε κι εμείς σελεμπριτάδες, κοσμικαριάτο, λαμπερά πρόσωπα, χάι σοσάιτι, τζετ σετ, αριστοκρατία. Κι αφού δεν μας περισσεύει το όντως λαμπερό, αρπάζουμε και αρπαζόμαστε από το γυαλιστερό. Και τι πιο γυαλιστερό από τα πρόσωπα που διαφεντεύουν στο γυαλί, της τηλεόρασης το γυαλί. Χθες, ημέρα απεργίας των δημοσιογράφων, τα διημερεύοντα κουτσομπολάδικα της τηλεόρασης, στο ΣΤΑΡ, στον ΑΛΦΑ και στο ΑΛΤΕΡ, αφιέρωσαν ώρες επί ωρών στον «πιο λαμπρό γάμο της χρονιάς» και στην έμμεση προπαγάνδα του ΛΑΟΣ, για να μας αποδείξουν με τον σαφέστερο τρόπο πόσο πολύτιμος, πόσο ακριβός είναι ο τηλεοπτικός χρόνος. Και πληροφορήθηκε έτσι το εν αγωνία ευρισκόμενο πανελλήνιον για το «άγχος της νύφης» (μα βέβαια, υπάρχει κανείς άλλος σε τούτο τον ευλογημένο τόπο που να τον βασανίζει οποιασδήποτε μορφής άγχος;), για τον «στολισμό, το νυφικό, τις ανθοδέσμες και τις μπομπονιέρες», για «τα δάκρυα, τη συγκίνηση και τα καυτά φιλιά» των νυμφευθέντων. Κι άκουσε τις δηλώσεις του κ. Καρατζαφέρη, του κ. Βορίδη, του κ. Πλεύρη, όλης της οικογένειας του γαμπρού και φυσικά του νομάρχη Τηλεοράσεως και Παραθύρων κ. Π. Ψωμιάδη. Κι έμαθε επίσης το πανελλήνιον ότι «ο γάμος έγινε με την παρουσία χιλιάδων ψηφοφόρων του Αδωνη και χιλιάδων τηλεθεατών της Ευγενίας».

Ετσι απλά είναι τα πράγματα. Με το μικρό τους όνομα. Ο Αδωνης και η Ευγενία. Η γραβάτα του ενός, το νυφικό της άλλης. Και οι μπομπονιέρες τους. Και η μεγάλη τους καρδιά, εξαιτίας της οποίας, άκουσον άκουσον, άφησαν τον κόσμο «να ζήσει μαζί τους τις υπέροχες στιγμές τους». Ενώ αυτοί κατά βάθος ήθελαν κάτι ιδιωτικό, από την καλοψυχία τους άφησαν τις λιμάρες κάμερες να γράψουν καταλεπτώς τα προ του γάμου και τα του γάμου, ώστε οι εικόνες να παιχτούν, να ξαναπαιχτούν και να γίνουν ψήφοι και παχυλά τηλεοπτικά συμβόλαια. Όλα σε κοινή θέα. Όλα στον εκπλειστηριασμό της δημοσιότητας. Όλα προς εξαργύρωση. Αρχαιοπρεπώς υποθέτω και ορθοδοξοχριστιανικώς επίσης.

Τι δηλαδή; Υπάρχει κανένας λόγος που να μας υποχρεώνει να σκεφτόμαστε ότι η «χαριτωμένη νύφη» άστραψε και βρόντησε στο τηλεοπτικό στερέωμα παρουσιάζοντας την πιο άθλια από τις τόσες άθλιες εκπομπές, δελεάζοντας με μερικά ευρώ και ολίγη φήμη ανθρώπους πρόθυμους να βγάλουν τα λερωμένα τους στη φόρα και να κρεμάσουν τα άπλυτα στα καλώδια της τηλεόρασης, να τα βλέπει ο κόσμος όλος; Υπάρχει κανένας λόγος που να μας υποχρεώνει να σκεφτόμαστε ότι ο «χαριτωμένος γαμπρός» είναι ένας φανατικός κήρυκας της μισαλλοδοξίας, πασπαλισμένης με αρχαιολογόρροια, ένας εριστικός πολιτευόμενος που «διαλέγεται» στα παράθυρα με τη γλώσσα του ουρλιαχτού και με καμία άλλη; Όχι, βέβαια. Αυτά δεν ενδιαφέρουν την τηλεόραση, η οποία μία και μόνη στενοχώρια έχει και τη γράφει φαρδιά-πλατιά στην οθόνη της: «Ποιος ξέχασε να πλύνει το νυφικό αμάξι;» Αυτό είναι το ερώτημα; Ή το ποιος αποφασίζει και επιβάλλει αυτό το συστηματικό πλύσιμο εγκεφάλων;

Παντ. Μπουκάλα-Καθημερινή