Είναι πραγματικά απολαυστικός ο τρόπος "σκέψης" του δημοσιογράφου...
Δείτε ποιοι του φταίνε :
Στο στόχαστρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ θα βρεθεί από την ερχόμενη εβδομάδα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ευ. Αντώναρος, ο οποίος εξαπέλυσε σφοδρές επιθέσεις κατά του ΠαΣοΚ τις δύο τελευταίες εβδομάδες, αλλά κατηγορείται πως ξεπέρασε τα όρια, ιδιαίτερα όταν προανήγγειλε προφυλακίσεις προσώπων που εμπλέκονται στην υπόθεση της Siemens. Ο κ. Αντώναρος κατηγορείται επίσης πως αδρανοποίησε κατά την προεκλογική περίοδο την επικοινωνιακή ομάδα του Πρωθυπουργού, εφαρμόζοντας ένα κλειστό μοντέλο λήψης αποφάσεων, ανάλογο με αυτό που είχε εφαρμόσει και ο προκάτοχός του, και κατηγορήθηκε στη συνέχεια για αποκλεισμούς.
( Ο Αντώναρος ; Ο άνθρωπος που διαθέτει μια αυτονομία περίπου 100 λέξεων , το 'παιξε Ρουσόπουλος ; Ο γνωστός Αντώναρος ; Θα τρελαθούμε... )
Πυρά θα δεχθεί και ο Γραμματέας της ΝΔ κ. Ελ. Ζαγορίτης, αλλά και η Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού κυρία Φεβρωνία Πατριανάκου . Και οι δύο κατηγορούνται πως δεν κατόρθωσαν να κινητοποιήσουν τον κομματικό μηχανισμό, ούτε να δημιουργήσουν επικοινωνιακή ορμή στην κυβέρνηση, ακολουθώντας μια προεκλογική καμπάνια υποτονική, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα.
( Την Φεβρωνία δεν την ήξεραν στη Ρηγίλλης ; Μια αδιάφορη πολιτικός ήταν που έγινε γνωστή μέσα από τη νοθεία στης κάλπης κατά τη διάρκεια της συνταγματικής αναθεώρησης...)
Στο στόχαστρο των βουλευτών θα μπει και ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού κ. Ι. Ανδριανός, για τον οποίο προαναγγέλλει ήδη επιθέσεις ο βουλευτής Αργολίδας κ. Ι. Μανώλης , υποστηρίζοντας πως οι συνεργάτες του κ. Καραμανλή φροντίζουν περισσότερο τον εαυτό τους και λιγότερο τον ίδιο και το κόμμα.
( Είναι δυνατόν να ευθύνεται για την ήττα ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού ; Συνόδευσε τον πρωθυπουργό παντού και η ΕΡΤ εστίαζε συνεχώς πάνω του! Δεν έχει ο ίδιος τόση επιρροή...Έλαβε και την ανάλογη έγκριση... )
Στο στόχαστρο των συναδέλφων της θα βρεθεί από τη Δευτέρα η υπουργός Εξωτερικών κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, στην οποία χρεώνεται μεγάλο μέρος της κάμψης που εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις την τελευταία εβδομάδα. «Αν δεν υπήρχε η ολιγωρία στο υπουργείο Εξωτερικών για την υπόθεση Καραβέλα» η διαφορά θα ήταν πολύ μικρότερη, αναφέρουν κορυφαία στελέχη του κόμματος, υπενθυμίζοντας πως προτού αποκαλυφθεί αυτή η υπόθεση, η διαφορά είχε μειωθεί σημαντικά. Αλλά και η ίδια η υπουργός δείχνει εξοργισμένη με τα όσα της καταλογίζονται και δηλώνει πως δεν σκοπεύει να ανεχθεί τον ρόλο του εξιλαστήριου θύματος, απειλώντας να κινηθεί επιθετικά από την ερχόμενη εβδομάδα. «Δεν ανέχομαι κριτική από στελέχη που είχαν κρυφτεί ολόκληρη την προεκλογική περίοδο» σημειώνει η υπουργός, τονίζοντας πως δεν μπορούν να την κρίνουν εκ του ασφαλούς συνάδελφοί της που δεν έχουν κατορθώσει να βάλουν τάξη στο υπουργείο τους.
Ο Καραμανλής δηλαδή δεν φταίει πουθενά !
Δεν φταίει που έκλεισε βράδυ την Βουλή για να παραγραφούν τα σκάνδαλα !
Δεν φταίει που δεν τόλμησε να χαρακτηρίσει δημοσίως την υπόθεση του Βατοπαιδίου "σκάνδαλο" !
Δεν φταίει που κάλυψε και πάλι όλους τους υπουργούς του !
Δεν φταίει που έχει διαλέξει τους χειρότερους συνεργάτες σε όλες τις θέσεις !
Δεν φταίει πουθενά !
Φταίει ο Αντώναρος κι ο Ανδριανός !
Περαστικά...
parapolitiki.blogspot.com
Επειδή εκτός από την "παραπολιτική", υπάρχει και η πολιτική, ιδού κάτι διαφορετικό:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Θυμάμαι αμυδρά τις εκλογικές αντιπαραθέσεις με τις πλαστικές σημαίες και το ιδρωμένο πάθος. Φωνές, εξέδρες, επεισόδια,διορισμοί και ιδεολογικός μακιαβελισμός. Ναι, η ιδεολογία ήταν το απαραίτητο συστατικό. Ή γεννούσε τα υπόλοιπα ή απλώς τα δικαιολογούσε. Θυμάμαι και τους αφορισμούς πως δεν θα γίνουμε ποτέ πολιτισμένοι και πράοι στην πολιτική μας αντιπαράθεση. Και να που γίναμε. Οι συγκεντρώσεις και η εκλογική αντιπαράθεση δεν είναι όπως παλιά. Οι πλαστικές σημαίες σχεδόν καταργήθηκαν, οι άλλες της ιδεολογίας περιφέρονται άπαξ προ των εκλογών σαν εκείνη του Πολυτεχνείου, και οι παλιοί συγκεντρωσιάρχες έκαναν εδώ και καιρό τις παλιές τους δάφνες στιφάδο. Η εκλογική αντιπαράθεση έγινε touch screen. Πιο...μελάτη, που λέει και η φίλη μου η Ιουλία. Οι συγκεντρώσεις έγιναν life style. Η κοματική βαρβατίλα δεν καλύπτει πια τα ευγενή γαλλικά αρώματα των συγκεντρωμένων. Ακόμα και τις αφίσσες δεν τις κολάνε μέλη των κομμάτων που αλληλοδέρνονται αλλά Πακιστανοί που έχουν την ευκαιρία μία φορά στα τέσσερα χρόνια να κρατήσουν στα χέρια τους το μέλλον της χώρας. Και βέβαια δεν δέρνονται, γιατί ανήκουν στην ίδια διαφημιστική εταιρεία. Πολιτισμός…Πολιτισμός;
Αν το θέμα είναι η εικόνα, ίσως ναι. Αν είναι η ουσία, τότε συνεχίζουμε να ζούμε σε έναν πολιτικό πολιτισμό πρωτόγονο και υποκριτικό. Που μας οδηγεί ως την κάλπη έχοντας κάτω απ τη μασχάλη δικογραφίες. Στις οποίες για τραγική ειρωνία κατηγορούμενοι είναι κομματικά στελέχη του κρατικού μηχανισμού για εγκλήματα των κυβερνώντων κομμάτων. Και το εκλογικό σώμα-ένορκος, καλείται να αποφασίσει ποιός εγγυάται μια πιο…μελάτη (α ρε Ιουλία) διαχείριση του καταληστευτικού συστήματος. Ναι αυτός είναι ο πολιτικός μας πολιτισμός. Αναστροφή που πρέπει να κάνεις σε ένα στενό αδιέξοδο δρομάκι κάνοντας πίσω μπρος μανούβρες. Και βαφτίζεις αυτό το πράγμα ταξίδι.
Τα μικρά κόμματα συνεχίζουν να ετεροκαθορίζονται από τη θέση των μεγάλων παρέχοντας αντίθεση. Εγκλωβισμένα στις παγίδες του δικομματισμού. Φοβικά απέναντι σε συνεργασίες που θα μπορούσαν να απελευθερώσουν υγιείς δυνάμεις απ όλα τα κόμματα. Κανένας δεν παράγει πολιτική. Αντί για την πολιτική, στην ουσία μιλούν για την εξουσία.
Το debate ήταν αποκαλυπτικό. Γράφτηκαν διάφορα για τη διαδικασία που δεν έδινε τη δυνατότητα για τον πραγματικό πολιτικό διάλογο. Δεν έφταιγε σε τίποτα η διαδικασία. Αν θέλετε ,ακόμη και η θεσμοθέτησή της, ήταν η αγωνία των κομμάτων να μην χάσουν τον έλεγχο. Οι πολιτικοί έφταιγαν όχι ως πρόσωπα, αλλά ως γερασμένο, προστετευτικό για τον εαυτό του, εξουσιοερωτοτροπικό σύστημα.
Ακούγεται όλο και πιο συχνά αυτές τις μέρες το δίλημμα παραλία ή εκλογές. Η αποχή είναι απόχη. Η λύση απέναντι σε ένα γερασμένο σύστημα δεν είναι η αποχή. Το σύστημα θα συνεχίσει να ανακυκλώνεται επενδύοντας στην διαπλοκή, την οικογενειοκρατία, την συνδικαλιστικού και όχι πολιτικού τύπου επιχειρηματολογία. Αν του τελειώσουν οι υποστηρικτές, θα φτιάξει ή θα αγοράσει. Το πρότυπο υπάρχει και λειτουργεί σε αρκετές δυτικές Δημοκρατίες. Τον Μπους τον εξέλεξε το 50% του 40% που ψηφίζει. Το 15% της Αμερικής δηλαδή. Μια χαρά λειτούργησε το σύστημα! Και δημιουργεί και σωτήρες.
Όχι δεν είναι όλοι ίδιοι ακόμη και αν πάσχουν από την ίδια νόσο της ελληνικής πολιτικής. Ο καθένας θα βρει τις δικές του διαφορές. Η αποπολιτικοποιημένη απαξίωση είναι και αυτή πολιτική. Που προάγει μάλιστα τον φασιμό και την χειραγώγηση. Η άποψη όλοι οι πολιτικοί είναι χάλια, προετοιμάζει το έδαφος για έναν τραγικό έλληνα Μπερλουσκόνι που θα επιχειρήσει μέσα απ τη συνταγή της αποχαύνωσης να μας κάνει εικονικά ευτυχισμένους σε μια ανύπαρκτη Δημοκρατία.
Συνηθίζεται να λέμε πως στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Στην καθημερινότητά μας όμως υπάρχουν πολλά. Και αν θέλουμε να βοηθήσουμε και τη Δημοκρατία και την καθημερινότητά μας, πρέπει να καταλάβουμε πως Δημοκρατία και πολιτική , δεν είναι μόνο η μέρα των εκλογών".
Άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη από το www.koutipandoras.gr