Κομματική βιβλιοκριτική

Γκρινιάζουμε ότι δεν πάει καλά το βιβλίο στην Ελλάδα και επιπλέον ότι η πολιτική μας δεν έχει ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τη λογιοσύνη, τη γραφή και την ανάγνωση. Και κάνουμε λάθος, όπως απέδειξαν και οι τελευταίες πολιτικές ημέρες, που κύλησαν με σαφέστατο βιβλιακό και βιβλιολογικό περιεχόμενο. Από τη μια είχαμε το πόνημα του κ. Γ. Αλογοσκούφη, για την «Ελλάδα μετά την κρίση». Μπεστ σέλερ έγινε λέει το βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομίας. Κατά συνέπεια είμαστε υποχρεωμένοι να συμφωνήσουμε ότι η υπουργική του θητεία υπήρξε οικονομικώς επωφελής τουλάχιστον για έναν πολίτη αυτής της χώρας: για τον ίδιο.

Από την άλλη είχαμε τη δημόσια ομολογία του κ. Θ. Τσουκάτου για τα «διπλά βιβλία» που εκ παραδόσεως τηρούν τα κόμματά μας. Από αγάπη για το σπουδαίο «Διπλό βιβλίο» του Δημήτρη Χατζή; Μάλλον όχι. Απλώς, η επίσης παραδοσιακή κομματική διγλωσσία δεν θα μπορούσε παρά να αποτυπωθεί και σε δύο βιβλία: ένα κρυφό κι ένα φανερό, ένα περίπου αληθινό δηλαδή και ένα οπωσδήποτε ψευδές, όπως συμβαίνει ανέκαθεν σε κάθε φιλόδοξη «εταιρεία». «Κανένα επίσημο βιβλίο δεν απεικόνιζε την ακριβή οικονομική κατάσταση (εισπράξεις - πληρωμές) του κόμματος» εξήγησε ο κ. Τσουκάτος, «στρατηγός» κάποτε του ΠΑΣΟΚ· «τα επίσημα βιβλία συντάσσονταν για τον νομότυπο έλεγχο από τη Βουλή και μόνο». Δηλαδή, σε ωμότερα ελληνικά: Εμείς, ως κομματικός μηχανισμός, υποκρινόμαστε ότι καταγράφουμε τα πραγματικά οικονομικά στοιχεία στα βιβλία μας, εσείς, ως κοινοβουλευτικοί εξεταστές, υποκρίνεστε ότι ασκείτε αυστηρότατη βιβλιοκριτική, τέλος, εσείς οι κομματικοί μας ανταγωνιστές υποκρίνεστε ότι δεν βλέπετε τίποτα το μεμπτόν, ώστε με τη σειρά μας να κάνουμε τα στραβά μάτια όταν «εξετάζονται» τα δικά σας και να πατσίσουμε. Η σκυταλοδρομία του φαρισαϊσμού δηλαδή, με το πολιτικό μας σύστημα να προσλαμβάνει γνωρίσματα Δραματικής Σχολής. Καταλαβαίνουμε κατόπιν αυτών ποιους ακριβώς είχε στο μυαλό του ο κ. Τσουκάτος όταν έλεγε πως «όλα αυτά είναι γνωστά στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ». Τους Φαρισαίους προφανώς.

Π. Μπουκάλας -Καθημερινή