Ξέρουν καλά και τα δύο κόμματα εξουσίας πως όποια «επιχειρήματα» και αν σκαρφιστούν και ξεφουρνίσουν για την αθωότητά τους, στην πολύκροτη πλέον υπόθεση της Siemens, δεν πρόκειται να πείσουν κανέναν. Μια βόλτα στους δρόμους θα αρκούσε για να καταλάβουν την αναξιοπιστία, στην οποία έχουν περιπέσει από τα σχόλια και τις βεβαιότητες του κόσμου, ακόμη και φανατικών ψηφοφόρων τους. Οι πάντες είναι πεπεισμένοι πως «βρώμικο χρήμα» εισέρρευσε στα κομματικά ταμεία (και όχι μόνο από τη συγκεκριμένη γερμανική εταιρεία – απλώς η τελευταία αποκαλύφθηκε...) όλα τα τελευταία (τουλάχιστον) χρόνια και φυσικά «αποδείξεις και ονόματα» δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν σε τέτοιου είδους συναλλαγές. Το ότι δεν υπάρχουν, όμως, δεν αποτελεί και... απόδειξη πως οι «δωρεές» δεν ενίσχυσαν αρκούντως τα κομματικά ταμεία...
Και όμως, δεν διστάζουν να «επιχειρηματολογούν» αποδεικνύοντας πως εκείνο που πρώτιστα τα ενδιαφέρει είναι η εντύπωση και δη η επιφάνεια της «τυπικότητάς» της, χωρίς να νοιάζονται για την αναξιοπιστία που εκπέμπουν με αυτή τους τη συμπεριφορά! Και αν... τύχει και το ένα κόμμα κατορθώσει (ή το ευνοήσουν συγκεκριμένες συνθήκες) να αντιδράσει κατά τρόπο (πάλι στο επίπεδο των εντυπώσεων...) πειστικότερο, το υστερούν το... κατηγορεί για καιροσκοπισμό, «γελοιοποίηση», «ευτελισμό των θεσμών». Το βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες με την κίνηση του ΠΑΣΟΚ να ζητήσει από τον συνήγορο του Μιχάλη Χριστοφοράκου όσα στοιχεία διαθέτει που να αποδεικύουν ότι χρηματίστηκαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ και μαύρο πολιτικό χρήμα εισέρρευσε στα ταμεία του.
Επικοινωνιακή, σίγουρα, αλλά σε κάθε περίπτωση έξυπνη η κίνηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Που βασίστηκε (μετά την ομολογία Χριστοφοράκου στη γερμανική δικαιοσύνη ότι έδωσε χρήματα για Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στους υπεύθυνους για τα οικονομικά τους, τον μακαρίτη Γιάννη Βαρθολομαίο και τον Κώστα Γείτονα) στην «προσφορά» του συνηγόρου του προς τη Ν.Δ. (αφού προηγήθηκε διάψευση της τελευταίας ότι πήρε ποτέ χρήματα από τη Siemens, δι’ οιουδήποτε τρόπου) να της στείλει όλα τα στοιχεία «αν η κυβέρνηση τα ζητήσει...».
Στη συγκεκριμένη πρόκληση του Γερμανού δικηγόρου κ. Κουρσάβε, η κυβερνώσα Ν.Δ. περιορίσθηκε στο υποτιθέμενο θεσμολαγνικό «η κυβέρνηση δεν συνομιλεί με υποδίκους...» και το στερεότυπο «έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη», η οποία (κάποτε, όπως ελπίζεται...) θα ασχοληθεί με την υπόθεση. Τώρα, αν έχεις εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, γενικώς, θα πρέπει να σέβεσαι και να εμπιστεύεσαι και τα στοιχεία που προέκυψαν κατά τη δικαστική διερεύνηση της όζουσας υπόθεσης από τις γερμανικές δικαστικές αρχές. Εκεί πρωτοαποκαλύφθηκε το «λάδωμα» ελληνικών κομμάτων «εξουσίας», αλλά και πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων και βάσει των στοιχείων που παρουσιάστηκαν, υπήρξαν και συγκεκριμένες καταδίκες – ήπιες για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά πάντως καταδίκες.
Η Ν.Δ. αρνήθηκε την δι’ αυτού του τρόπου απόπειρα, έστω να έρθουν στο ελληνικό φως συγκεκριμένα στοιχεία, και το ΠΑΣΟΚ... βρήκε την ευκαιρία να προβληθεί αυτό ως «επισπεύδον» για τη διαλεύκανση λεπτομερειών που πλήττουν ενδεχομένως τη δική του τιμή και υπόληψη: με επιστολή του στον Γερμανό συνήγορο του κ. Μίζενς, ζήτησε αυτό να του δοθούν στοιχεία που το αφορούν, με το σκεπτικό πως αφού υπάρχει συγκεκριμένη «προσφορά» προς την κυβερνώσα Ν.Δ., γιατί να μην ισχύσει και για το ίδιο. Τελικά, ο συνήγορος κ. Κουρσάβε υπαναχώρησε, αρνήθηκε να στείλει στοιχεία με το (λογικό...) επιχείρημα πως ό,τι στοιχεία δώσει, θα ενοχοποιούν τον πελάτη του!
Δεν αποκλείεται το ΠΑΣΟΚ να «πόνταρε» σ’ αυτή την αντίδραση του Γερμανού συνηγόρου (απλές σκέψεις χρειάζονταν – ο κ. Κουρσάβε με την προσφορά του «άλλα» μηνύματα ήθελε να στείλει προς τα ελληνικά κέντρα εξουσίας!), γεγονός πάντως είναι πως σε επικοινωνιακό επίπεδο «σκόραρε»: εμφανίσθηκε αποφασισμένο και αδιάφθορο, έτοιμο «να ματώσει» αν χρειασθεί. Γι’ αυτό και η... επίθεση που δέχθηκε από την κυβέρνηση γι’ αυτή του την κίνηση όχι μόνο δεν πείθει, αλλά ακούγεται και θεσμικά επισφαλής: τι πάει να πει «δεν συνομιλούμε εμείς, το ΠΑΣΟΚ το κάνει, με υποδίκους!»; Την ώρα που το ελληνικό κράτος μελετάει σοβαρά να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για «ευνοϊκή αντιμετώπιση» από τη Δικαιοσύνη εμπλεκομένων σε σκάνδαλα και κακουργήματα ατόμων που θα θελήσουν με στοιχεία (και «καρφώματα»!) να συμβάλλουν στην πλήρη αποκάλυψη των συγκεκριμένων υποθέσεων, πόσο πειστικό ακούγεται το... «δεν συνομιλούμε με υποδίκους»; Κι έπειτα, αν η συγκεκριμένη προσφορά του κ. Κουρσάβε (που αναδεικνύεται σε συμπαίκτη πολιτικών παιγνίων στην Ελλάδα!) είχε γίνει προς το ΠΑΣΟΚ, αντί για την κυβερνώσα παράταξη και το Κίνημα απέφευγε (τυπικά, έστω...) να την εκμεταλλευθεί, υπάρχει άνθρωπος που να αμφιβάλλει ότι θα είχε κατηγορηθεί από τη Ν.Δ. για «φυγομαχία» και «καραμπινάτη απόδειξη της ενοχής του»;
Θ. Οικονομόπουλος-Καθημερινή
Ωραίοι αυτοί οι πυροβολισμοί κατά των κομμάτων εξουσίας, αλλά το δια ταύτα ποιο είναι; Να φύγει από τη μέση το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και να κυβερνήσει ποιος; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Ανέκδοτο! Το ΚΚΕ; Εφιάλτης! Το ΛΑΟΣ; Μπρρρρρ...ούτε καν ανέκδοτο! Οι Οικολόγοι; Μια ωραία πεταλούδα! Δεν θυμάμαι πώς το τραγουδάνε στη σκοπιανή διάλεκτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν όχι όλα αυτά τα κόμματα τότε ποιος; Να καλέσουμε ένα σωτήρα στρατηγό, συνταγματάρχη ή λοχαγό να μας βάλει στο γύψο; Να καλέσουμε έναν Έλληνα Μπερλουσκόνι να αναλάβει το μανατζμεντ της χώρας; Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσει κανείς την απάντηση όλων αυτών που βάλουν σήμερα κατά των δύο μεγάλων κομμάτων... με το αζημίωτο βέβαια!!! Αυτοί έχουν το μαχαίρι (τη δύναμη των μίντια), αυτοί και το πεπόνι (τα επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα που τους πληρώνουν). Το μόνο που τους ενδιαφέρει δεν είναι το συμφέρον του πολίτη αλλά, όπως πολύ ωραία το έχει πει ο Habermas, "η αποικιοποίηση της πολιτικής από την οικονομία".